Het ontslag van Fernando Da Cruz was het logisch gevolg van recente fouten. Een woordje uitleg.
Door de coronacrisis is Lille OSC bij RE Mouscron uitgekomen! Even terugspoelen naar afgelopen lente: in Frankrijk wordt de National 2 stilgelegd. Er worden geen kampioenen aangeduid, maar de clubs die op de laatste drie plaatsen staan van hun groep, worden wel teruggezet naar National 3, wat gelijk staat aan de vijfde afdeling van het Franse voetbal.
Ook bij de degradanten: de B-ploeg van Lille. Het team van Fernando Da Cruz kan zich dat eigenlijk niet veroorloven. In plaats van mooie affiches tegen Bastia, Reims, Sedan of Lens moet het zich opladen voor matchen tegen Maubeuge, Le Touquet, Marcq-en-Baroeul, Wasquehal,… Dat staat gelijk aan: een jaar verliezen, terwijl het eigenlijk de bedoeling is dat de jonge spelers de stap zetten naar het eerste elftal van de A-ploeg.
‘Die degradatie heeft ervoor gezorgd dat Gérard Lopez Mouscron gekocht heeft’, zegt een intimus van de club. ‘Als de B-ploeg van LOSC in de National 2 was gebleven, had hij zich nooit geïnteresseerd in Excel. Maar omdat hij absoluut wilde dat zijn beste beloften op een goed niveau voetbalden, vatte hij het idee op om naar Moeskroen te komen. Het is niet het bestuur van RE Mouscron dat aan Lille gedacht heeft of dat de eerste stappen gezet heeft. Toen Lopez zich meldde, sprongen ze een gat in de lucht. Want er zat niks meer in de clubkas.’
De beste jongeren van Lille op een goed niveau laten voetballen… Ziedaar de eerste verklaring voor de slechte reeks die RE Mouscron neerzette en die het ontslag van Fernando Da Cruz veroorzaakte. Een interne bron maakt de juiste sportieve balans: ‘Ze hebben kwaliteiten, dat is een feit. Technisch is het goed, maar ze zijn niet gewapend voor de fysieke strijd. Het volstaat om de tegendoelpunten te bekijken die we geslikt hebben. Kijk maar naar de twee ploegen die op het veld kwamen voor onze match tegen Eupen: aan de ene kant kinderen, aan de andere kant mannen. De twee laatste transfers gingen wel de goede kant uit: Bruno Xadas heeft een vijftigtal competitiewedstrijden in Portugal gespeeld en Nuno Da Costa heeft een parcours in de Ligue 1 en de Engelse tweede klasse. Maar het volstaat niet, de ploeg in zijn geheel is te jong, te zacht, te speels.’
Het doel voor Jorge Simão: tegen eind december niet ontslagen zijn.
Een andere bron, die goed op de hoogte is van het dagelijkse reilen en zeilen op de club, gaat nog verder. ‘Ze zeggen dat ze onderhandeld hebben met Guillaume Gillet. Dat klopt niet. Ze zeggen dat ze Steven Defour gezien hebben. Dat is ook niet waar, terwijl ik uit goede bron weet dat hij wilde komen. Jelle Van Damme was ook geïnteresseerd. En Christophe Lepoint. Hij is niet gelukkig in Kortrijk en zijn vrouw is van Moeskroen. Hij was graag gekomen. Maar de club moest er niet van weten. Al die kerels hebben nochtans het profiel dat nodig is om het hier beter te laten lopen. Je hebt ook Clément Tainmont die zonder club zit, maar ook hij werd niet gecontacteerd. Om Fernando Da Cruz te vervangen heb je de kans om Mbaye Leye binnen te halen. Die kent de club, wordt gerespecteerd en had er zin in. Maar nee, je gaat een onbekende Portugees halen die de Belgische competitie nog moet ontdekken.’
Fernando Da Cruz heeft dus het gelag betaald voor een beleid dat bol stond van de risico’s. Hij werd vorige week maandag ontslagen. De dag erna kwam hij zijn boeltje pakken en afscheid nemen. Hij was geëmotioneerd. ‘Tranen waren er niet, maar het scheelde niet veel’, vertelt een ooggetuige. ‘Hij beschouwt het als een persoonlijke mislukking. Sinds de nederlaag tegen Eupen wist hij dat hij eruit zou vliegen. Maar niet iedereen bij de club was er van overtuigd dat hij de juiste man was voor de job. Hij is een opleider, geen T1. Hij is daar te vriendelijk voor.’
Nu is het dus aan Jorge Simão, de tiende trainer bij de club sinds 2014. Een Portugees die er geen grote carrière als speler, noch als trainer heeft op zitten. Veel tijd heeft hij niet: RE Mouscron heeft nog nooit zo’n dramatisch seizoensbegin meegemaakt in eerste klasse. Tot eind december zal hij moeten roeien met de riemen die hij heeft. Het doel: tegen dan niet ontslagen zijn, de ploeg in januari versterken en de tweede samenwerking met Lille niet laten uitdraaien op een totale catastrofe.
