Eerst het goeie nieuws: een verslaggever van ZDF, die de Belgische nationale ploeg op het EK volgde, kwam in Lille naar ons toe en zei dat hij had genoten van de wedstrijden van de Rode Duivels. Eenzelfde teneur bij de volgers van de Franse gezaghebbende sportkrant L’Equipe. Het eerste EK met 24 deelnemers was vooral vervelend geweest, met uitzondering van de Belgen. Veel ploegen speelden vooral in blok, wat het mindere individuele talent moest compenseren. Het slechte nieuws? Dat offensieve talent leverde weinig op. Kroatië ging er al in de achtste finale uit, de Belgen een ronde later.
Daags na het balen in Lille verspreidde de KBVB een officieel communiqué: ‘Er komen geen overhaaste beslissingen. Er moet eerst werk worden gemaakt van de sportieve en operationele werking van de nationale ploeg.’
Lees: wij wachten tot we er met Marc Wilmots uit zijn over een opstapregeling. De bond gaat tussen de 2 en de 3 miljoen euro overhouden aan het EK, na aftrek van kosten en premies. Een derde, min of meer het equivalent van zijn bruto jaarsalaris (1,2 miljoen), afstaan aan een coach die in de ogen van velen faalde, dat wil niemand. Wilmots zal zelf ook niet direct een geste doen, weten ze al een tijdje bij de bond. En als hij even aarzelt, is er wel zijn CEO om de puntjes op de i te zetten: zijn vrouw. Neen, dan had Roy Hodgson meer ballen. Het laatste fluitsignaal tegen IJsland was nog niet uitgestorven, of zijn ontslag lag al op tafel, omdat wat Engeland deed ‘onacceptabel’ was. Wilmots wilde liever ‘geen overhaaste beslissingen’ nemen.
Een j’assume was meer op zijn plaats geweest. Ik heb het geprobeerd, en het is niet gelukt. Aan een mooi parcours komt hier een einde.
Hij heeft geprobeerd om het verzamelde talent met een plan op het terrein te brengen. Een eenvoudig plan dat in de kwalificaties werkte omdat het talent daar wel het verschil kon maken, maar op een eindtornooi niet, waar aan de overkant evenveel kwaliteit staat, en mannen die weten wat ze moeten doen. Goeie voetballers, want dat was Wilmots in het tweede deel van zijn spelerscarrière wel, zijn daarom nog geen topcoaches, al kan Wilmots dat nog altijd worden. De Rode Duivels hebben zijn reputatie gemaakt, en ook een beetje gekraakt: Eden Hazard na Brazilië, Thibaut Courtois na Frankrijk. De twee Londenaars die als enigen hun nek durfden uit te steken.
Marc Wilmots is een goeie people manager, al bleek op het einde vier jaar net iets te lang, er waren met te veel spelers te veel fricties. Vincent Kompany omschreef hem in zijn column voor The Times als ‘passionate‘. Iemand die zo meeging met zijn spelers dat ze zelfs uit het basiskamp mochten om hun transfer te regelen. Geen primeur, want Guy Thys liet Michel Renquin in 1982 tijdens het WK zijn transfer naar Servette Genève ook afronden, maar toch opmerkelijk. Wilmots stond tussen zijn spelers, niet erboven. Net zoals zijn staf. Opa Vital Borkelmans was in Toulouse zo blij met zijn kleinkind, dat hij de vierde goal vierde met een fopspeen. Hoe wil je dan geloofwaardigheid afdwingen?
Een goeie coach heeft meer nodig dan passion. De fout die Wilmots na Brazilië maakte, was dat hij onvoldoende luisterde naar de opmerkingen. Of zelfs helemaal niet. Hij bleef zijn backroom staff trouw en die bleek niet sterk genoeg om zijn lacunes te compenseren. De spelers gingen daar in de fout door zelf bij de bond niet aan te dringen. Ze lieten zelfs hun ploegmaat in de steek. Nadat Courtois de groep toesprak en zijn gedacht zegde, suste Kompany met: ‘Het is niet het moment.’ Niemand die opstond en de doelman steunde. Zelfs captain Hazard niet.
Kompany zal zich niet zo snel uitspreken. ThomasVermaelen of JanVertonghen, die met hun ervaring recht hebben van spreken, evenmin. Ze haten het om ‘de gouden generatie’ te worden genoemd, want prijzen wonnen ze nog niet als team.
Vrijwel iedereen kan nog minstens één toernooi mee. In theorie had dat mét Wilmots moeten gebeuren, maar de evaluatie na dit toernooi kan onmogelijk positief zijn. Deze groep heeft een houvast nodig om écht ver te raken. Een generaal met gezag, à la DickAdvocaat. Met onder hem een people manager. De bond hoopt nu dat een kandidaat met naam zich meldt. Een jaar geleden, toen Wilmots al een ongelukkige flirt met Schalke had, had alleen Morten Olsen enige faam. Hopelijk is het deze zomer anders.
DOOR PETER T’KINT
‘De groep liet Courtois in de steek.’
