Gisteren trad hij voor het eerst voor het voetlicht, de kleine generaal uit Den Haag. De Advocaat van de Duivels. Afgaande op alles wat de voorbije weken aan verhalen uit de buik van de nationale ploeg naar boven kwam, zal hij werk hebben om ze allemaal weer met elkaar (en de buitenwereld) te verzoenen. De Advocaat zal moeten pleiten. Maar hij komt wel op een goed moment. Zo goed als alles ging de voorbije veertien dagen tegen de vlakte. De renaissance kan beginnen.
Schrok u van al die verhalen? Nee toch, mogen we hopen. Laat een bende jonge mannen (of vrouwen) in groep ergens los en het gevoel van euforie en onaantastbaarheid zorgt voor een opstoot van allerlei hormonen. Oestrogenen én testosteron. Na de stress en de spanning de ontlading, we zien de gemiddelde sporter niet ontspannen met een goed boek of een rustige babbel bij een sigaar en een whisky. Het zou niet lukken.
Het is eigen aan de mens én van alle tijden. De oud-internationals die we nu allemaal zo graag de nationale ploeg zouden zien begeleiden, kunnen ook uit hun verleden verhalen opdissen waar je oren rood van worden. Verhalen van na, maar ook van voor de wedstrijd, in hotels, op afzondering. Het verschil: wat zij ons nu vertellen, noemen we ‘smakelijke anekdotes’, wat over de huidige Duivels naar boven komt, zijn ‘schandalen’. Maar het gaat twee keer over hetzelfde.
En het is helemaal niet de essentie. Een paar jaar geleden waren we op winterstage in Gran Canaria met het Feyenoord van de huidige bondscoach van Oranje. Elke avond kwamen we, tot ver na middernacht, de spelers van de club tegen. De drank vloeide rijkelijk, de fun was intens. Maar het verschil was: de boegbeelden, die ’s nachts de kar trokken, liepen ’s anderendaags om tien uur wel voorop bij de opwarming. Met een houten kop, dat zag je aan hun grimassen. Maar voorop. En in mei won Feyenoord de UEFA Cup, dankzij doelpunten van de man die in januari een van de grootste feestvarkens was.
Veel belangrijker dus dan al die verhalen over stappen, is de discipline en de verstandhouding op het veld en in de kleedkamer. Dáár ligt het voornaamste werk voor Advocaat. Generaties met elkaar verzoenen in de eerste plaats. Om in te zien hoe gelukkig een mens ergens was, moet hij eerst zeker weten dat hij er niet meer terug kan komen. Sommige Duivels, op de rand van hun voetbalpensioen, maakten in het verleden een groot toernooi mee. Zij weten wat het is en reageren daarom nu zo venijnig. Soms zelfs erover, een trainer bijt je niet sarcastisch toe dat hij “goed bezig is”, als je na een zwakke prestatie wordt vervangen.
Maar ook communautair moet er worden verzoend, in dit geval gelukkig door iemand van buitenaf. Ons land groeit steeds verder uit elkaar. Politici kennen elkaar niet meer, hetzelfde geldt voor voetballers, die vaak nog eens elders werden opgeleid en geen gemeenschappelijke grond meer delen. Onbekend leidt tot onbegrip. Mengen dus die tafels en kamers, en knippen in de gadgets: de Play-Stations, iPhones en koptelefoons die mensen in zichzelf opsluiten. Twee joggers die naast elkaar lopen met elk hun eigen oortjes en muziek, vindt u dat ook niet absurd?
In Spanje hebben ze een mooie uitdrukking. La vida es sueño. Het leven is een droom. Een mens die jong is, is gretig en zit vol verlangens. Invallen, A-ploeg, basisspeler, buitenland. Aan Advocaat om daar ook een verlangen naar de nationale ploeg aan vast te knopen.
Voetbaldier is hij genoeg, in Sint-Petersburg pendelde hij tussen hotel en trainingsveld. Aan al het moois van de Hermitage had hij geen boodschap. En ervaring met grillige sterren heeft hij ook, de Rus Arshavin was niet de makkelijkste om in het gareel te houden.
Op 27 september wordt hij 62. Oudere mensen hebben minder onrust, blijven al eens ergens langer hangen. Omdat het er goed is. Misschien vindt Advocaat die oase in de herfst van zijn carrière in Brussel, klikt het straks wel tussen jong en oud en krijgt de bondscoach alle neuzen snel op één lijn.
La vida es sueño. Om even nostalgisch te worden: op 25 april 1976 verloren de Rode Duivels met 5-0 van Nederland. Vier jaar later speelden ze de finale van het EK.
door PETER T’KINT
“De drank vloeide rijkelijk, de fun was intens.”
