Het is precies negen jaar geleden dat Club Brugge een project voorstelde dat moest resulteren in de bouw van een nieuw stadion. Blauw-zwart leek voor een kruispunt te staan in zijn geschiedenis, het draaide toen al voor een gemiddelde van 25.000 toeschouwers, het ging erom het volkse karakter te behouden, het eigen product te commercialiseren en een stadion te bouwen waarin moderne architectuur gecombineerd zou worden met ambiance. Indien Club in Europa een rol van betekenis wilde spelen, dan, zo klonk het toen, moest het budget verdubbeld worden. Sportief liep het op dat moment absoluut niet bij blauw-zwart. Het had in de uitbouw van de ploeg verkeerde accenten gelegd en een eindeloze reeks treurmarsen geschreven. Sportleider Marc Degryse lag onder vuur en de toenmalige trainer Emilio Ferrera zei dat zijn ploeg te kritisch werd beoordeeld. Clichés als verdedigingsmechanisme: het is van alle tijden.
Vorige week dinsdag kwamen op de nieuwjaarsreceptie van Club Brugge ook de stadionplannen aan bod. CEO Vincent Mannaert liet horen dat er wel degelijk vooruitgang wordt geboekt. Negen jaar en veel politiek gekibbel later is men zowaar klaar om het ruimtelijk plan op te starten. Als alles goed gaat, moet er in het seizoen 2019/20 in het nieuwe stadion worden gespeeld. Dat lijkt wel erg optimistisch. En sportief? Het zo wisselvalige Club begon aan het nieuwe jaar met een 3-0-zege tegen Mouscron-Péruwelz. Maar overtuigend was het spel niet. Michel Preud’homme zei na afloop dat er nog veel werk was. Na 22 speeldagen.
Donderdag reist Club Brugge voor de halve finale van de beker naar de Ghelamco Arena in Gent. Daar staat het nieuwe stadion, de locomotief voor de groei van de club, er intussen al twee en een half jaar. Rustig overvleugelt AA Gent de concurrentie. Zoals ook bleek op het gala van de Gouden Schoen: drie Buffalo’s op het podium en nog twee andere prijzen. De concurrentie, Club Brugge en Anderlecht voorop, wordt steeds zenuwachtiger bij die Gentse dominantie.
Paars-wit wilde zondag de Gentse opgang stuiten. Zo klonk het tenminste vooraf. Maar de Brusselaars speelden op AA Gent zo’n belabberde eerste helft dat je je afvraagt wat er allemaal aan de hand is. Geen opbouw van achteruit, geen combinaties, spelers die achteruitliepen in plaats van vooruit, het was verbijsterend om te zien. Na de rust ging het met een aangepaste veldbezetting beter. Maar waarom kon dat niet van in het begin?
Dat er nu om versterking wordt geschreeuwd klinkt logisch, maar versterking alleen volstaat niet. De problemen zitten veel dieper. Anderlecht heeft op individueel vlak nog altijd veel talent en staat qua technisch vermogen in de Belgische competitie aan de top. Maar je kan die vaststelling niet blijven maken. Waarom is uit dat talent zo moeilijk een ploeg te maken? Waarom zit er geen stabiliteit in de prestaties? Hoe komt het dat je bij momenten, zoals zondag na de tweede Gentse goal, zo veel irritatie ziet op het veld? En: hoe groot is het krediet nog dat Besnik Hasi heeft? De trainer, die al vaker de mentaliteit bekritiseerde, hoopt uiteraard op versterking, op nieuwe spelers die, zoals hij zelf aangaf, voor een meerwaarde zorgen. Waar ga je die nu nog vinden? En gaan zij echt voor een nieuwe wind zorgen?
Versterking heeft Standard tijdens de winterstop al binnengehaald. Het stelde zondagavond in Lokeren drie nieuwkomers op. Van de ploeg die op Daknam aan de aftrap stond, waren er maar vier spelers die vorig seizoen onder contract stonden of speelden. Nieuwe automatismen hoefden er kennelijk niet ingeslepen te worden. Standard pakte uit met modern pressingvoetbal. Aanjagen, druk zetten, snelheid, kansen scheppen, Lokeren kwam geen seconde in zijn spel. Het vertrek van de egocentrische Anthony Knockaert leek daarbij de collectiviteit ten goede te komen.
Rustig analyseerde trainer Yannick Ferrera achteraf de gedaanteverwisseling van de Rouches: van een counterploeg tot een dominant team. Het is, zei hij, het voetbal dat hij wil zien. Opmerkelijk hoe beheerst Ferrera zich gedraagt. Met betrekking tot zijn club zegt hij waar het op staat. Zonder zijn naturel te verliezen. Een verademing in een opgezwollen wereld.
DOOR JACQUES SYS
‘Versterking alleen volstaat niet voor Anderlecht.’
