Tweeëntwintig jaar geleden bezorgde KAA Gent het Nederlandse Willem II een flinke kater. Met dank aan Trond Sollied.
Razend is Co Adriaanse. Zijn Willem II heeft zich voor het eerst geplaatst voor de Champions League, maar lijdt in de voorbereiding een beschamende nederlaag tegen KAA Gent, de nummer acht uit de Belgische eerste klasse. ‘Alle verloven worden ingetrokken’, briest de trainer. ‘Ik ga iets doen dat de spelers zich nog lang zullen heugen.’
De vrije zondag wordt besteed aan twee pittige trainingen, maar daarmee zijn de spelers er niet van af. Op maandag moeten ze zich melden bij een restaurant. Daar moeten ze hun autosleutels inleveren en de 13,3 kilometer naar het stadion van Willem II joggend afleggen. En dat binnen een vooraf vastgestelde tijd van één uur en twintig minuten. Na de lunch heeft Adriaanse nog een verrassing. De spelers moeten in hetzelfde tempo terugrennen naar de plek waar hun auto’s staan. Nog eens 13,3 kilometer dus.
Dat KAA Gent zo snel als een volledig ingespeeld elftal functioneert, is een wonder. De Buffalo’s hadden dat seizoen elf nieuwe spelers gehaald, onder wie negen buitenlanders, en hadden afscheid genomen van Marc Degryse (foto). Behalve van de Fransman Eric Joly, die van KV Kortrijk kwam, had in België nog nooit iemand van hen gehoord.
De verdediging speelt in zone met vier op een lijn, hoewel slechts twee van hen dat eerder al eens deden. De vier nieuwe spelers konden bovendien niet eens met mekaar praten. Drie van de vier arriveerden bovendien als tester. Alleen de Hongaar Tamás Szekeres stond op het verlanglijstje van de nieuwe trainer Trond Sollied. Die is een half jaar eerder bij KAA Gent gearriveerd, maar bracht die tijd vooral door met observeren en aantekeningen maken.
Met Sollied wordt de voertaal Engels. Ongebruikelijk in die tijd. Een taal die onder meer centrale middenvelders Emil Sterbal en Cédric Carrez niet begrijpen. Dat weten de trainers. ‘Alleen zijn we tot de conclusie gekomen dat je het niet iedereen naar de zin kan maken, en dat Engels het snelst gaat’, zegt assistent-coach Herman Vermeulen. Wanneer dit blad een verhaal maakt met de succesvolle verdediging van AA Gent is dat lastig, al spreekt de interviewer vijf talen. Middenvelder Edin Ramcic, een Bosniër die al bij Gent was en ook Nederlands en Engels kent, fungeert als tolk. Nuttig met de Slovenen Sasa Gajser en Sterbal die dan wel weer kunnen communiceren met de Servische linksback Ivica Dragutinovic.
KAA Gent, waar Ivan De Witte een paar weken voor de competitiestart de nieuwe voorzitter is geworden, mag in de kleedkamer dan wel een toren van Babel zijn, op het veld staat er al snel een vlot samenspelend elftal dat aantreedt in een 4-3-3: een eenvoudig systeem met duidelijke afspraken, dat garant staat voor snel en spectaculair voetbal, met tal van voorzetten, doelkansen én goals, zegt Sollied. Hij werkt met een vast stramien: geen vrije dag, één dag met twee trainingen en verder één lange training van twee uur. En op vrijdag natuurlijk het shadowgame, waarbij de elf titularissen tegen de niet-geselecteerden met de bal eindeloos de automatismen uitvoeren tot het erin gebakken zit. Sollied is niet verbaasd dat zijn systeem werkt. ‘ It’s chemistry that works!’ Op de vraag hoe hij van allemaal onbekende individuen met een verschillende achtergrond een hecht team maakt, antwoordt hij: ‘ It’s very simple. I am a football teacher. Ik leer spelers samen voetballen. Hoe ik dat overbreng? Dat is mijn vak.’
Excuses zoals taalproblemen vindt hij nonsens: ‘Ik heb in Finland Finse kinderen getraind terwijl ik geen woord Fins ken. Toch voerden ze perfect uit wat ik van hen wou zien.’
Op 12 januari 2000 stelt Sollied tegen Verbroedering Geel bij Gent elf buitenlanders op. Waarom? ‘Chelsea deed dat ook al.’ Dat klopt. Op 26 december 1999 trad Chelsea tegen Southampton aan met elf niet-Engelsen. Voor de Belgische competitie is het wel een primeur. Uiteindelijk eindigt Gent verrassend derde. Minder blij is Ivan De Witte wanneer Sollied aankondigt dat hij overstapt naar aartsrivaal Club Brugge.
