Vanaf volgende zaterdag probeert Standard zich te bevrijden van een hoop frustraties : dan zet het de jacht op het kampioenschap verbeten verder. In afwachting daarvan valt de club woensdag allicht in de prijzen. Het moet al heel vreemd lopen als Sérgio Conceição dan niet tot Gouden Schoen wordt uitgeroepen. De Portugees heette een volgevreten vedette te zijn toen hij medio 2004 na een uitgedoofd Italiaans avontuur in Luik arriveerde. Hij vond de energie en de mentale kracht om zijn talent bij de Rouches te laten opspatten. Steeds nadrukkelijker groeide hij uit tot de vormgever van de ploeg, tot het uithangbord van een economisch ontwrichte stad. Met zijn nukken en grillig karakter symboliseert Conceição het spel van Standard : soms vurig en onweerstaanbaar, dan weer onbegrepen en in de knoop liggend met zichzelf.
Het rendement van Sérgio Conceição zal de komende maanden bepalen of Standard echt herrezen is. De Luikse club liet de onopvallende maar secure Mathieu Beda vertrekken en verving hem door Jorge Costa. De verdediger, niet geheel toevallig de boezemvriend van Conceição, zal ongetwijfeld een stuk venijn in de ploeg brengen : hij is met voorsprong de meest irritante voetballer van Portugal. Het valt af te wachten of zijn routine opweegt tegen zijn afgebotte snelheid. Onduidelijk blijft ook in hoeverre de Fransman Siramani Dembele Standard een meerwaarde kan geven. Dat de middenvelder bij de Portugese subtopper Vitória Setúbal speelde, betekent dat zijn niveau niet hoger reikt.
Met een forse 1-6-overwinning in een vriendschappelijke wedstrijd op Westerlo is Anderlecht het nieuwe jaar ingestapt. Vooral het sublieme spel van de Roemeen Marius Mitu viel in die partij op : hij trok zijn trukendoos volop open. Frank Vercauteren zal voor zichzelf ongetwijfeld een evaluatie hebben gemaakt na de heenronde : zijn rotatiesysteem werkte niet en zijn greep op het elftal verminderde met de week. De komst van de Argentijn Nicolas Frutos moet de ploeg meer mogelijkheden geven. Anderlecht wil van de balvastheid van de veelvuldig gescoute spits profiteren om meer over de flanken te komen. Het nog altijd aanwezige technische raffinement volstaat al lang niet meer om tegenstanders opzij te zetten.
Intussen wapent Club Brugge zich voor de toekomst. Tijdens de nieuwjaarsreceptie benadrukte voorzitter Michel D’Hooghe nog maar een keer waar de prioriteit ligt in 2006 : het wil zo snel mogelijk zijn infrastructuur verbeteren en de budgettaire slagkracht verhogen. De bouw van een nieuw stadion, eventueel zelfs in een van de omliggende gemeenten, is daarbij nog altijd niet uitgesloten. In afwachting daarvan versterkte Club Brugge zijn algemene vergadering met een aantal economische zwaargewichten.
Lierse staat de komende maanden voor een lang en zwaar overlevingsgevecht. Geen ploeg die zo ondermaats presteerde als geel-zwart : het won slechts één keer, scoorde amper zeven doelpunten en incasseerde samen met Germinal Beerschot de meeste goals. Toch hangt er iets contradictorisch aan dit abominabel seizoen : geen enkele ploeg is zo moeilijk af te stoppen. Tijdens de eerste 18 wedstrijden werden er 391 fouten gemaakt op Lierse. Dat is aanzienlijk meer dan op Anderlecht (315), Club Brugge (312) of Standard (301).
Het zal Lierse niet redden. De manier waarop de club omgaat met een opeenstapeling van bestuurlijke blunders is verbijsterend. Verderop in dit blad erkent voorzitter Leo Theyskens dat hij een aantal fouten heeft gemaakt. Zijn buikgevoel, zo roept hij, liet hem in de steek, ook al was hij voor de komst van bepaalde mensen gewaarschuwd. Maar, zo verdedigt hij zich, die verkeerde inschattingen werden snel gecorrigeerd. Juist dat, benadrukt Theyskens’ rechterhand Danny Aras, is de grote kracht van de voorzitter : dat hij zijn fouten op korte termijn kan inschatten en meteen weer rechtzet. De heren werden niet rood toen ze dat vertelden. Schaamte is een gevoel dat sommigen in de voetbalwereld echt niet kennen.
Jacques Sys
