Met de verdiende bekerzege tegen Club Brugge bevrijdde Germinal Beerschot zichzelf afgelopen zaterdag van een hoop frustraties. Het Koning Boudewijnstadion kleurde paars en wit, Antwerpen bereidde zich voor op een bruisende nacht, maar meteen na de historische triomf viel er hier en daar bitterheid te horen over de manier waarop de club de afgelopen weken in de media werd afgeschilderd. Dat zorgde vooral bij trainer Marc Brys voor een soort gedempte euforie.
Deze schrille tegenstellingen passen bij de club die destijds met veel poeha boven de doopvont werd gehouden. Maar de glinstering verdween al gauw voor de rauwe realiteit. Ook Germinal Beerschot slaagde er in een wereldstad als Antwerpen niet in de nodige sponsors te strikken. Het overleefde aanvankelijk alleen dankzij de hulp van Ajax, stond twee jaar geleden aan de rand van het bankroet en werd grondig gesaneerd. Ook het voetbal was grijs en grauw en correspondeerde absoluut niet met de swingende ziel van deze stad. Marc Brys, zo werd ook zaterdagavond weer duidelijk, leed zwaar onder dit kleurloze imago. Met een op veiligheid gemetseld concept deed hij er weinig aan om dat beeld te ontkrachten. Velen van degenen die hem nu stormachtig toejuichen, eisten nog maar twee maanden geleden luid zijn vertrek. Het was opmerkelijk dat erevoorzitter Jos Verhaegen toen besloot het contract van zijn trainer te verlengen. Nadat eerst de spelersgroep was geconsulteerd. Geen onvertogen woord viel er daar over de aanpak van de ex-politieman te horen.
Marc Brys is een trainer met gevoel voor zelfkritiek. Toen Germinal Beerschot in de competitiewedstrijd op Club Brugge met 6-0 werd weggespeeld, stak hij op de persconferentie de hand in eigen boezem : hij vond dat hij zijn ploeg niet scherp had gekregen. Dat was een opvallende ontboezeming.
Die scherpte was er zaterdag wel. Germinal Beerschot voetbalde tegen Club Brugge bij vlagen zo goed dat het opmerkelijk is dat deze club zolang in de kelder van het klassement toefde. De klasse van doelman Luciano, het secure verdedigingswerk van Carl Hoefkens, het zuivere talent van de lichtvoetige Mohamed Messoudi, de nadrukkelijke aanwezigheid van Daniel Cruz, de flitsen van de langzamerhand weer opverende Jurgen Cavens, Germinal Beerschot was een perfect aan elkaar klittende ketting waarin vreemd genoeg de meest beperkte voetballer, Wim De Decker, tot de absolute uitblinker uitgroeide. De twee jaar geleden door AA Gent uitgerangeerde middenvelder recupereerde ballen, liep en bleef lopen en viel nauwelijks op een slechte voorzet te betrappen. Zo zette Germinal Beerschot het Antwerpse voetbal eindelijk weer op de kaart. Zes jaar na de fusie.
In hoeverre er op dit succes verder kan worden gebouwd, moet worden afgewacht. Drie weken geleden schetste Guy Van den Broeck, die destijds het fusieproject mee opstartte, in dit blad een kritisch beeld van Germinal Beerschot. Er was geen visie uitgewerkt en commercieel was het volgens hem een puinhoop. Zijn relaas zindert nu nog na de in club. Maar het succes van zaterdag mag de realiteit niet verbloemen : Germinal Beerschot zal al blij zijn als het deze campagne met een sluitende begroting kan beëindigen. Een verhoging van het budget is alleen mogelijk met die steun van het bedrijfsleven die iedereen na de samensmelting tussen Germinal Ekeren en Beerschot in het vooruitzicht stelde. Jos Verhaegen, die weer zuinigheid in de club bracht, sprak zaterdagavond de hoop uit dat de bekeroverwinning wat dat betreft stimulerend zal werken. Maar dezelfde Verhaegen liet eerder al horen dat er maar één mogelijkheid is om in deze stad naar de top door te stoten : er moet één grote club komen. Die fusie met Antwerp is in de huidige omstandigheden een utopie.
Zo dreigt Germinal Beerschot straks, als het feest is uitgeraasd, verder te moeten met oude problemen. Het is een mooi vooruitzicht om straks Europese lucht te mogen snuiven, maar het kan tot een doemscenario komen als de club in de eerste ronde over een onbekende Oost-Europese tegenstander struikelt. Juist in Antwerpen zijn momenten van grote euforie al vaker gevolgd door momenten van grote ontgoocheling. Het moet voor het huidige bestuur een uitdaging zijn om dit succes op de juiste manier te verzilveren. Met realisme en niet met de schreeuwerige slogans waarmee deze vereniging zichzelf een paar jaar geladen haast opblies.
door Jacques Sys
Dit succes moet op de juiste manier verzilverd worden.
