Over vier dagen start de 108e editie van Roland Garros. Het stadion aan de Porte d’Auteuil vraagt om uitbreiding. De trofeeënkast van Rafael Nadal ook.
445.000 toeschouwers passeerden vorig jaar de Portes des Mousquetaires om te kunnen genieten van het grootste graveltennisfeest op aarde. Het genot werd echter al te vaak verstoord door de ergernis van opgestopte allées, volgeboekte tribunes en te weinig onderdak bij regen. Met zijn 8,5 hectare vindt Roland Garros plaats op de kleinste oppervlakte van de vier grandslamtoernooien. Het eerste actiepunt van de nieuwbakken president van de Franse tennisfederatie, Jean Gachassin die op 8 februari de in opspraak geraakte Christian Bimes verving, werd dan ook een vermeerdering van de capaciteit bewerk-stelligen. Een project werd uitgeschreven om het even verderop geleden centre sportifGeorges Hébert om te bouwen tot een uitbreiding van Roland Garros, met overdekt stadion en enkele bijbanen. Vorige woensdag werden uit de 91 ingediende dossiers de vier weerhouden realisaties voorgesteld en op 2 juni zal de winnaar bekend raken. Het project, dat eerst nog goedgekeurd moet worden door de stad Parijs, zou zo’n 120 miljoen euro kosten.
Geld is geen probleem voor het Franse succesnummer. Dat weet ook Gilbert Ysern, de nieuwe toernooidirecteur die opnieuw aan het roer van Roland Garros komt te staan. Ysern deed de job al tot 1999 alvorens zijn carrière te verleggen naar eerst de ATP en dan het ASO-bureau van de Tour de France. Voor hem is het dus een beetje thuiskomen en bijgevolg is hij de aangewezen man om de verandering mee erdoor te krijgen. “Een paar jaar geleden voerden wij het pak aan van de grandslamtoernooien maar dat kunnen we nu niet meer zeggen”, aldus Ysern. “Dat komt vooral omdat de andere drie flink geëvolueerd zijn.” Melbourne en Wimbledon hebben met hun 20 hectare een aanzienlijke voorsprong qua ruimte. Bovendien bezigt de Australian Open al jaren twee uitschuifbare daken boven de twee belangrijkste banen en werd het transparante dak van Wimbledon vorig weekend ingehuldigd door Kim Clijsters. “We kunnen niet langer een grandslamtoernooi organiseren zonder een overdekking en enkele hectaren extra”, meent Ysern. “We zijn gewoonweg verplicht om te vergroten. Voor alle families die Roland Garros die veertien dagen bevolken: de veeleisende bezoekers, de met een grotere entourage reizende spelers en de evoluerende media. Het stadion is momenteel niet klaar om iedereen op fatsoenlijke wijze te ontvangen.” Vandaar dat er werk wordt gemaakt van de expansie – 2012 wordt naar voren geschoven als streefdatum – terwijl men op korte termijn denkt aan een dak boven le court Philippe Chatrier.
Suprematie
Eerst wordt er dit jaar dus nog twee weken in de ‘oude installaties’ voor de Coupe SuzanneLenglen en de Coupe des Mousquetaires gestreden. Niemand die eraan twijfelt dat op de laatste dag van de Internationaux de France Rafael Nadal voor het vijfde jaar op rij met dat laatste kleinood zal pronken. De 22-jarige Spanjaard is ongeslagen op Roland Garros en zit ook dit jaar weer in bloedvorm. Hij heeft in de wereldhiërarchie de rest van het peloton op afstand getennist en op gravel moet hij enkel zichzelf in het oog houden als grootste tegenstander voor een vijfde titel. “Gaat Nadal zijn suprematie doortrekken?”, durfde Ysern toch nog een vraagteken te plaatsen. “Wat wel opvalt, is dat Roger Federer minder mogelijkheden lijkt te hebben dan de vorige jaren om met hem te wedijveren.” Straffer zelfs, de 27-jarige Zwitser is nog steeds op zoek naar zijn eerste toernooiwinst van het jaar en voelt tegelijkertijd de hete adem van AndyMurray en Novak Djokovic in zijn nek. “Ik heb solide gespeeld dit jaar maar nooit op mijn best tegen de toppers”, zei Federer nog voor aanvang van het ATP-toernooi in Madrid. “Misschien kom ik Rafa wel niet tegen voor Roland Garros en dat zou zelfs niet zo’n slechte zaak zijn. Hij kreeg vroeger altijd vertrouwen door mij te kloppen in de voorbereiding op de French Open. Dat zou dit keer niet het geval zijn. Daarbij denk ik nog altijd dat ik tegen hem kan winnen.” De dertienvoudige grandslamwinnaar spreekt zichzelf dan wel moed in, maar de kans dat het opnieuw dezelfde finale wordt als de voorbije drie jaar, Nadal – Federer, is klein. Andy Murray werkt, net zoals vorig seizoen, samen met de Spaanse gravelkenner Alex Corretja om zijn tennis op de oranje ondergrond te perfectioneren. Novak Djokovic is dan weer bezig aan een sterk seizoen, organiseerde ‘en passant’ zijn eigen toernooi in de Servische hoofdstad Belgrado en won het prompt. ‘Nole’ dus in grootse doen en dé kanshebber om als figurant op te draven in de grote Rafael Nadalshow.
Vraagteken
De mooiste publiekstrekker van het vrouwentoernooi is zonder twijfel de onvoorspelbaarheid. De finale van vorig jaar tussen Ana Ivanovic, de gedoodverfde opvolgster van Justine Henin op gravel, en Dinara Safina, het nieuwe nummer één, zou een heruitgave kunnen kennen over veertien dagen. Maar zeker is dat allerminst. In tegenstelling tot de geblesseerde Servische kwam de Russin de voorbije weken wel al boven water, getuige haar finale in Stuttgart en winst in Rome. Naaste achtervolgers als Jelena Jankovic, Elena Dementieva en zelfs Venus Williams konden dan weer amper overtuigen. Jonge meisjes als Victoria Azarenka en Caroline Wozniacki mogen daardoor zonder schroom als outsiders getipt worden terwijl oudgedienden als Amélie Mauresmo en SvetlanaKuznetsova zelfs kunnen stunten. Maar het grootste vraagteken blijft toch achter Serena Williams staan. Na haar zege op de Australian Open eerder op het jaar leek haar trein vertrokken om een grandslampoging – de vier grote toernooien in één seizoen winnen – te ondernemen. Een dijbeenblessure zorgde evenwel voor drie nederlagen in drie graveloptredens en hypothekeerde misschien wel de kansen van de tienvoudige grandslamwinnares op een tweede overwinning aan de Porte d’Auteuil. Is ‘La Williams’ evenwel niet altijd op haar best op de grootse momenten? Net zoals Roland Garros zelf. S
door filip dewulf – beelden: reporters
