Claret en HYT sloegen de horlogewereld met verstomming.
Chirurgische precisie
Christophe Claret is een van de onafhankelijke horlogemakers die in de schaduw van de grote merken – waarvoor hij overigens wel uitzonderlijke horlogeconcepten bedenkt – tentoonstellen. De horloges van Claret geven de tijd weer aan de hand van rinkelgeluiden of muziek. Claret vindt altijd wel iets om zich, en vooral zijn horloges, mee te onderscheiden van andere horlogemakers. Zo is er de mechanische ‘kring’ die op zichzelf draait, dankzij de aanwezigheid van een opwindechappement. Claret maakt er een erezaak van om steeds met onuitgegeven zaken op de proppen te komen. “In de horlogerie is alles al een keer gedaan, en toch valt er nog zo veel uit te vinden”, is dan ook een van zijn favoriete quotes.
Hij voegt de daad bij het woord met de X-Trem 1, die als niets minder dan hét mechanische polshorloge van de toekomst wordt aangekondigd. Het vervaardigen van dat horloge in titanium is zonder meer een technisch en esthetisch hoogstandje. Zijn opwindsys-teem, dat voor het eerst werd bedacht in het begin van de negentiende eeuw, staat voor zo’n 30 % gebogen en is aan een van de zijkanten van het horloge geplaatst. Dat zorgt ervoor dat je de werking ervan kunt bewonderen … zonder dat je je pols zelfs maar hoeft te draaien. Ander opvallend en vooral origineel gegeven is de tijdsaanduiding zelf. Die verschilt namelijk volledig van de traditionele weergave van uren en minuten. Twee kleine uitgeholde stalen bollen staan, geïsoleerd van elkaar, aan weerszijden van het horloge en verplaatsen zich op mysterieuze wijze. Er is immers geen enkele mechanische verbinding met de beweging. Het geheim van dat systeem zit hem in het gebruik van de magnetische velden, die opgewekt worden door micromag-neetjes. Die micromagneetjes zijn verbonden door een uiterst dun, maar extreem sterk gevlochten zijdedraadje – dat overigens ook door chirurgen wordt gebruikt bij het dichtnaaien.
Terug naar de tijd van de farao’s
De tweede grote revelatie van 2012 is het hybride horloge van het jonge merk Hydro Mechanical Horlogists (kortweg HYT). De H1 geeft het uur weer aan de hand van een vloeistof, naar analogie met de wateruurwerken die de Egyptenaren ten tijde van de farao’s al gebruikten. Er werd evenwel altijd gedacht dat die techniek onmogelijk in een polshorloge te verwerken zou zijn. Je kunt dan immers de zwaartekracht niet gebruiken om de vloeistoffen rond te sturen. De technologie van de hedendaagse waterhorloges werd bedacht door Lucien Vouillamoz en steunt op de mechanica van de vloeistoffen, in plaats van op de wetten van de zwaartekracht.
De H1 geeft de tijd aan dankzij de voortschrijdende vloeistof die zich door een buisje, dat rondom de wijzerplaat loopt, beweegt. Dat systeem doet een beroep op twee verschillende vloeistoffen, die dan ook in aparte reservoirs zitten. De ene vloeistof is waterachtig en ziet er fluorescerend uit, terwijl de andere eerder stroperig is en er doorschijnend uitziet. De afstotingskracht van hun moleculen zorgt er mee voor dat ze gescheiden blijven. Terwijl de eerste vloeistof samengedrukt wordt, ontspant de tweede vloeistof zich als het ware. Zo wordt er beweging ge-creëerd. De fluorescerende vloeistof beweegt zich langzaam richting zes uur en eens daar aangekomen neemt ze dezelfde weg terug. Het mechanische deel van het hele gegeven bestaat erin de twee miniblaasbalgjes in werking te zetten zodat die de vloeistoffen in het buisje kunnen duwen en uit het buisje kunnen trekken. Een heuse sprong in het onbekende dus!
