Ook al legde Armenië hen weinig in de weg, de Rode Duivels speelden met veel vertrouwen en maturiteit. Tegen Europees kampioen Spanje ziet het elftal er wellicht iets anders uit.

Enkele bedenkingen bij de mogelijke wissels.

De omstandigheden zaten de Rode Duivels allemaal mee zaterdagavond. Tot de 1-0 van Wesley Sonck – weer hij – was er niets noemenswaardigs gebeurd. De openingstreffer viel letterlijk uit de lucht na knullig verdedigen van de Armeniërs en het tweede doelpunt was evenmin het resultaat van een fraai uitgespeelde aanval: Moussa Dembélé miste na een hoekschop zijn trap op doel en Marouane Fellaini stond tot zijn eigen verbazing niet buitenspel. Twee-nul en game over, te meer daar de Armeniërs bijzonder tam voor de dag kwamen en het Belgische combinatievoetbal geen strobreed in de weg legden.

René Vandereycken merkte terecht op dat zijn ploeg erg efficiënt was geweest voor de rust. In het verleden had hij zich vaak beklaagd over een gebrek daaraan. Dat is dus winst. Buiten beide doelpunten was er maar één Belgische kans in de eerste helft, vlak voor de 2-0 en opnieuw met medewerking van de slappe bezoekers. De bal viel zomaar voor de voet van Steven Defour, die eens te meer illustreerde dat hij nooit een afwerker zal zijn. De Standardmiddenvelder trapte de bal hard, maar risicoloos rechtdoor en dus op de keeper in plaats van rustig in de benedenhoek. Uit de hoekschop scoorde Fellaini.

Eén keer maar was Armenië gevaarlijk. Op een vlijmscherpe tegenaanval werd de Belgische defensie in de rug van de mee opgerukte Jelle Van Damme op snelheid gepakt, maar gelukkig voor de Duivels werd de prima voorzet knullig naast het doel van Stijn Stijnen besloten. Dat was kort nadat België op voorsprong was gekomen. Niet geheel toevallig werd de Armeense actie ingeleid door een slechte, verre pass van Vincent Kompany op Van Damme. Kompany speelde een vrij onrustige partij. Hij koos opvallend vaak voor een wilde trap naar voren boven een rustige opbouw en ging voor de rust ook drie keer onder een hoge bal door.

Verder kwam de defensie nooit in de problemen. Of Vandereycken ook zonder de blessure van Gill Swerts naar Guillaume Gillet had teruggegrepen, blijft een open vraag, maar feit is dat de rechtsachter maar matig uit de verf kwam. Het was vooraf niet zo afgesproken, bleek uit de uitleg van de bondscoach, maar Gillet waagde zich nauwelijks aan offensieve acties, nochtans zijn meerwaarde op die positie. Aan de overzijde imponeerde Van Damme wel met zijn kracht en diepgang. Gillet had vooral moeite om het hoge technische niveau van zijn ploegmaats op te pikken. Op dat punt valt hij samen met Van Damme wat uit de toon. Niet toevallig stonden beide Anderlechters op posities waar Vandereycken na bijna drie jaar nog altijd zoekende is.

Discipline

Het leek zaterdag al een uitgemaakte zaak dat Van Damme vanavond moet wijken voor Thomas Vermaelen. Die zat zaterdag niet eens op de bank, volgens Vandereycken omdat hij al met een gele kaart achter zijn naam stond. Nieuw geel tegen Armenië betekende dat hij geschorst zou zijn tegen Spanje. De logische conclusie is dat de Ajacied speelt vanavond. Omdat, zo zei Vandereycken nog, tegen de Europees kampioen meer techniek en wendbaarheid nodig zullen zijn.

Niemand die daaraan twijfelt, maar als Vermaelen iets niet is, is het wendbaar. Technisch is hij zeker wel de meerdere van Van Damme. Die heeft vaak ook problemen met zijn positiespel tegen een tegenstander in 4-4-2, dus ook om die reden is de wissel te verantwoorden. Maar die gaat ten koste van diepgang. Wat Van Damme bracht tegen Armenië, zal daar tegen de Spanjaarden met Vermaelen, die geen diepgang heeft, niet meer te zien zijn.

Mocht de bondscoach toch op offensieve impulsen vanaf de flanken rekenen, zullen ze van de rechterkant moeten komen en dan valt niet uit te sluiten dat hij kiest voor Anthony Vanden Borre. Vanden Borre heeft meer kracht dan Gillet. Aan die keuze zou een dubbel risico verbonden zijn. Vanden Borre voetbalt vaak als een ongeleid projectiel en laat het in de speldiscipline geregeld afweten. Een oprukkende flankverdediger betekent ook dat een van de centrale verdedigers de kant moet afdekken. Op rechts is dat Kompany. Tegen Estland bleek al hoe snel die in de problemen komt als hij uit de as moet spelen. Ook zijn discipline is niet altijd optimaal. Afwachten dus of hij corrigerend kan optreden.

Vandereycken sloot niet uit dat hij het tegen Spanje met een vijfmansverdediging aanpakt. Een extra balafpakker in de as zou de balrecuperatie in het elftal ten goede komen en dat zou tegen Spanje wel eens nodig kunnen zijn. Een mogelijkheid dan is dat Daniel Van Buyten in de ploeg komt en Timmy Simons iets naar voren schuift, tussen Fellaini en Jan Vertonghen. Tegen Armenië bestond het Belgische middenveld verder uit Axel Witsel en Defour: hun recuperatievermogen is beperkt.

In dat scenario lijkt de kans reëel dat Defour tegen Spanje uit het elftal verdwijnt. Vandereycken haalde hem zaterdag voortijdig naar de kant en had het achteraf over “een aantal spelers die in mijn ogen in vier dagen tijd tegen een nog zwaardere tegenstander en op een zwaar veld nog niet hetzelfde niveau kunnen halen.” Namen noemde hij niet, maar over de lang geblesseerde Van Damme ging het zeker. Defour speelde zaterdag eindelijk nog eens in zijn geliefkoosde centrale rol achter de spitsen. Witsel verhuisde daardoor naar de rechterkant, Vertonghen week uit naar links. Fellaini bleef in de as.

Mooi en verzorgd

Met twee vroege doelpunten lag België-Armenië al vroeg in een beslissende plooi. De Rode Duivels putten er zichtbaar vertrouwen uit en voetbalden de partij na de rust met veel maturiteit uit. Aanvankelijk nog met goede doelkansen, maar gaandeweg ook met een wat verslappende organisatie, vond de bondscoach. Het grote verschil echter met het verleden is dat de technische slordigheden die dit soort wedstrijden vaak kenmerken, achterwege bleven. De efficiëntie was weg, maar mooi en verzorgd bleef het wel, met Vertonghen als de man die het tempo van de wedstrijd bepaalde. Vooruit als het kon, achteruit als het moest.

Vandereycken lijkt dit Belgisch elftal stilaan naar zijn hand te hebben gezet. Vanavond mag worden verwacht dat de Spanjaarden het tempo bepalen. Net als België hebben zij veel centrale spelers, vaak ook op de flanken. Zij maken ruimte voor de offensieve vleugelbacks en zo werd Spanje Europees kampioen. Het ligt niet in Vandereyckens aard om daar geen rekening mee te houden. S

door jan hauspie