De voorbije maanden werden de AA Gentsupporters abrupt wakker geschud uit een droom die al drie jaren duurde. Hoe beleefden zij die emotionele rollercoaster? We vroegen het aan enkele fervente en uitgesproken Buffalo’s.
Dirk Vos
Woordvoerder en ondervoorzitter supportersfederatie KAA Gent.
‘Lange tijd was er het geloof: hier komen we wel uit. Maar de laatste weken kreeg je toch het vermoeden dat het op was tussen trainer en spelers, dat er ergens iets fout zat. Wat, dat valt moeilijk te zeggen. Als supporters sta je daar toch wat buiten. Je weet niet veel, je voelt vooral veel. Al ben ik van mening dat Hein Vanhaezebrouck in die situatie iets te rigoureus was met zijn ingrepen. Hij wisselde constant van opstelling, zo kun je weinig vertrouwen tanken. Misschien pakt onze nieuwe trainer dat anders aan, want kwaliteit is er volgens mij genoeg om nog voor play-off 1 te gaan. Ik ben overigens blij dat het bestuur koos voor een Belg en iemand die de competitie kent. Yves Vanderhaeghe staat net als Hein voor offensief voetbal en is een goede communicator, dat is belangrijk om de band met de supporters intact te houden.
‘Toen de competitiestart tegenviel, was er geen paniek, maar de Europese uitschakeling was pijnlijk. Wij hebben toen met de supportersfederatie een mensenzee proberen te creëren bij de aankomst van de spelersbus. Het is in moeilijke momenten dat je moet tonen dat je één clan vormt. En het ligt misschien ook in onze koppige aard om het tegenovergestelde te doen van wat verwacht wordt. Toen de media de druk op onze trainer opvoerden, pakten wij uit met spandoeken ‘In Hein we trust‘. De match tegen Zulte Waregem was de kentering, toen hoorde je voor het eerst gefluit in de tribunes. Ik kan daar met mijn verstand niet bij. Kritiek uiten doe je na de match, niet tijdens. Ik ken geen enkele speler die al beter is gaan voetballen als hij uitgefloten wordt.
‘Mijn eerste reactie bij het vertrek van Hein was eentje van spijt. Dat sloeg snel over naar boosheid. Ik voelde mij gepakt. En veel andere supporters met mij. Het respect blijft wel, natuurlijk, na die drie prachtige jaren. Het is zoals wanneer je lief plots kiest voor je grootste tegenstander, dat doet pijn, maar daarom is het verliefde gevoel niet ineens weg.’
Miguel Wiels
Componist/producent. Vaste klant in de Ghelamco Arena. Componeerde onder andere de nieuwe Buffalo-clubhymne.
‘Wat mij vooral opvalt, is het vreemde aankoopbeleid, nu al twee jaar op rij. Dure aankopen die nauwelijks rendement halen, zoals vorig seizoen die Zweedse spits van wie niemand nog de naam weet (Emir Kujovic, nvdr) en nu ook Andrijasevic, op het eerste zicht zwaar boven zijn marktwaarde gekocht. Of jongens als Ndongala, Rabiu… Die hebben zich nooit kunnen doorzetten. En misschien is het ook wel een beetje flauw van Vanhaezebrouck dat hij nu verkondigt dat de zomeraankopen niet de zijne waren, want iedereen weet dat hij veel in de pap te brokken had.
‘Los daarvan blijft het respect voor Vanhaezebrouck groot, hij verdient hier minstens een standbeeld aan de Ghelamco Arena. Hein heeft in Gent een dynamiek in gang gezet die we voorheen niet kenden. Zowel op als naast het veld viel er altijd wel iets te beleven met hem. Ik kan niet boos zijn op hem. Anderlecht was een opportuniteit. Maar ik ben er zeker van: over drie jaar staat hij hier terug. Trond Sollied is hier tenslotte ook een paar keer teruggekomen. Net als Hein was hij een kleurrijke persoonlijkheid die voor positief voetbal stond. Zo iemand wordt hier eeuwig op handen gedragen.
‘Was ik Michel Louwagie geweest, ik had Hein nooit laten gaan. Play-off 1 mogen we wellicht vergeten, maar misschien was dit dan het moment om even gas terug te nemen, de kleedkamer op te kuisen, enkele jongeren te lanceren – denk aan Raskin, Horemans en De Smet – en naar volgend seizoen toe iets neer te zetten. Elke club maakt weleens zo’n fase door waarin het tegenzit. Soms kun je dat niet eens verklaren. Want eerlijk: de situatie had er evengoed helemaal anders kunnen uitzien. Tegen Anderlecht, Mechelen, Genk en Antwerp verdienden we meer punten en dan was er nu geen sprake van een crisis. Door die pech zag je dat er gaandeweg een gebrek aan zelfvertrouwen insloop bij de spelers. Niemand durfde nog te voetballen.
‘Yves Vanderhaeghe is geen slechte keuze als opvolger, maar ik verwacht niet meteen ander voetbal. De persvoorstelling vond ik alleszins wat onhandig, in een stijl die we niet van Gent gewoon zijn: Vanderhaeghe mocht geen vragen beantwoorden. Daarmee ondermijn je misschien wel meteen de positie van de nieuwe trainer. Je doet alsof hij een klein kind is.’
Frederik Sioen
Singer-songwriter/columnist. Al twaalf jaar abonnee bij AA Gent.
‘Ik neem Hein niets kwalijk, ook al is zijn vertrek naar Anderlecht wel een ontgoocheling. Dat het allemaal bedisseld zou zijn, maakt mij eigenlijk niets uit. Mij interesseert enkel het spelletje en de beleving eromheen. Hein verdient deze volgende stap, ik zal nooit vergeten wat hij bij Gent neergezet heeft. Daarom had Hein hier zoveel krediet, ook al draaide het niet. De sfeer in en rond AA Gent valt niet te vergelijken met de periode in het Ottenstadion. Als we 1-4 verloren van Club Brugge, kregen onze spelers nóg applaus na de match. Pas de voorbije weken hoorde je voor het eerst gemor. Je zag de spelers op het veld ook veel vaker richting zijlijn kijken om te weten wat ze moesten doen. En Hein heeft dan de neiging om zijn coaching soms te overdrijven. Ik denk dat hij te veel vasthield aan zijn systeem, terwijl spelers, vooral de nieuwelingen, daardoor hun intuïtieve spel verloren. Kubo is daar een goed voorbeeld van: hij speelde in zijn eerste maanden de pannen van het dak, omdat hij nog op zijn gevoel kon spelen. Dit seizoen liep het voor geen meter.
‘Het is duidelijk dat we de ambities voor dit seizoen moeten bijstellen. In de beker kunnen we misschien nog wel iets doen. Maar het belangrijkste is dat er attractief voetbal wordt geserveerd. Goals willen we zien! In dat opzicht vond ik het jammer dat Gent Coulibaly liet vertrekken. Er moet in onze centrale as versterking komen, zowel voorin, op het middenveld als achteraan.’
Dave Mestdach
Filmjournalist van Knack Focus. Zelfverklaard AA Gent-fundamentalist.
‘Vanhaezebrouck is een uitstekende trainer wiens verdiensten buiten discussie staan, maar ik ga geen last hebben van Heinwee. Op die persconferentie waar zijn vertrek werd aangekondigd, heb ik voldoende Heinchelarij gezien om te geloven dat dit scenario al lang klaar lag. Je moet geen complottheoreticus zijn om te beseffen dat de opeenvolging van gebeurtenissen wel heel goed uitkwam. Vanhaezebrouck had consequenter kunnen zijn in zijn uitleg. En in plaats van overal zijn grote gelijk te willen halen, had hij ook eens mea culpa mogen slaan. Je kunt niet altijd de schuld bij anderen leggen, als je zoveel macht naar je toe hebt getrokken.
‘Nu, het liep niet enkel verkeerd bij Vanhaezebrouck, maar ook bij het beleid. Elk seizoen komen er twintig nieuwe spelers toe, de helft van hen zie je maar één keer: bij hun persvoorstelling. Vervolgens mag je ze aangeven bij de cel vermiste personen. Door die koopwoede stremt de teamgeest, maar ook de doorstroming van eigen jeugd. En dan ga je klagen dat er een Belgentekort is. Mijn advies voor de volgende mercato: haal niet nog eens vijf spelers, maar doe er vijf weg.
‘Dit seizoen kregen we te maken met een ongelooflijke reeks van tegenslagen. Het begon met de mislukte transfers van Foket en Neto: miljoenen die Louwagie al in zijn begroting had ingeschreven. Vervolgens werd Andrijasevic voor 4,5 miljoen ingehaald en die lijkt Nicklas Pedersens’ wereldrecord geblesseerd zijn te willen breken. En dan kwamen er wedstrijden tegen STVV en Antwerp die je altijd moest winnen op basis van de kansen. Accidents de parcours, dacht ik. Maar op een bepaald moment wordt verliezen een selffulfilling prophecy. Want voetbal is bovenal psychologie. En geld. Maar dat maakt deze sport nog geen exacte wetenschap. Het verschil tussen winst en verlies is soms de kus van een vlinder. Het moet meezitten. Maakt Kubo zijn kansen af tegen KVM, Moeskroen en Antwerp, hebben we nu zeven punten meer, en zit de Heinland nog in Gent. Zo dicht liggen de dingen soms bij elkaar.
‘We mogen niet aanvaarden dat dit een overgangsjaar wordt. We gaan voor de titel én de beker. Ik ben geen supporter voor de fun of nog erger: de fair playprijs. Ik zie dit ook niet als het begin van een nieuwe periode, maar als een nieuwe fase in een proces dat onomkeerbaar is. Zoals de Romeinen de Germanen niet konden tegenhouden, zo zullen Brugge en Anderlecht ons ook niet stoppen. Vroeger voelde een draw op RWDM als het winnen van de Champions League, nu mikken we echt op het winnen van de Champions League. Je mag je als supporter nooit laten hinderen door realisme. De werkelijkheid is al realistisch genoeg. Ik geloof in Vanderhaeghe. Als tiener werd hij, na een hersenvliesontsteking, ooit doodverklaard. Wel, voor wie zelf uit de doden is opgestaan, moet de herrijzenis van een voetbalclub a piece of cake zijn.’
Stijn Lemaire
Projectmanager vzw Poppunt. Initiatiefnemer van fotoboek Ons Gantoise.
‘De voorbije weken ben ik doorheen allerlei emoties gegaan. Eerst ontgoocheling, vervolgens frustratie. Woede ook, dat Vanhaezebrouck wegloopt. Hij, de man die altijd zoveel rust en zelfvertrouwen uitstraalde, wilde het niet meer proberen op te lossen. Als ik hem nu zie lopen in zijn training van Anderlecht, doet dat pijn. Hij was onze leider, de man die de underdogmentaliteit afschudde bij de Gentsupporters en die je deed geloven dat je ook in de Champions League of op Wembley iets kon tonen. Hij liet je als Buffalo met trots een lelijk geel truitje dragen wanneer je in Londen rondliep. We are Buffalo, zo voelden we ons allemaal. Als dan je opperhoofd vertrekt, ja, dan voel je je toch even ontheemd.
‘Nu, een verrassing was zijn vertrek ook niet. Je hoorde al van bij de voorbereiding verhalen doorsijpelen vanuit de kleedkamer dat het niet meer goed zat tussen enkele spelers en de trainers. Vooral zijn communicatie, of het gebrek daaraan, vonden ze storend. Daarin heeft Hein me dan toch ontgoocheld: hij blijkt geen people manager te zijn. In die zin heb ik vertrouwen in zijn opvolger Yves Vanderhaeghe. Minder flamboyant, maar wel iemand die goed met mensen communiceert. Hij was de beste optie. Ik ben ervan overtuigd dat er nog iets van dit seizoen te maken valt. De wedstrijd op Club Brugge was een belangrijk signaal: daar toonde deze spelersgroep dat we niet dood zijn.’
door Matthias Stockmans – foto Belgaimage
