De ruime overwinning tegen Charleroi bande even de onrust in Standard. Toch blijft versterking broodnodig, eist coach Guy Luzon. In afwachting daarvan grijpt de jeugd de macht. Een analyse.
De Standardsupporters zongen vrijdagavond weer uit volle borst na de makkelijke 3-0-zege tegen Charleroi. Sclessin baadde in blijdschap. Spelers omhelsden elkaar en bedankten de fans door te knielen voor de tribunes. Coach Guy Luzon deelde de ene high five na de andere uit. Na het laatste fluitsignaal verkondigde een analist op tv dat er “in deze groep flink wat talent zit”. Enkele minuten ervoor had Astrit Ajdarevic na een technisch hoogstandje een open doekje van het publiek gekregen. Het leek wel een droom.
Twee uur eerder en de dagen voordien had in Luik nochtans vooral scepsis de bovenhand gehaald. En dan doelen we niet op de supporters met hun gedemodeerde shirtjes van WilliamVainqueur en MichyBatshuayi, maar wel op de uitspraken van Guy Luzon. Zoals: “Hoe wil je dat ik zeg wat onze doelen zijn als ik niet eens weet over welke middelen ik zal kunnen beschikken?” En: “Het enige wat ik zeker weet, is dat we op dit moment niet klaar zijn om drie wedstrijden per week te spelen.” Of: “Wil je dat ik zeg dat we op de titel mikken? Mij goed, maar zo’n uitspraak slaat op dit moment nergens op. Na het sluiten van de transfermarkt zal ik vertellen wat onze ambities zijn.”
Voorzitter Roland Duchâtelet was niet veel optimistischer. Hij gaf te kennen dat Standard wel weer competitief zou zijn, maar dat de deadline daarvoor in maart ligt, bij het begin van de play-offs. Duchâtelet heeft gelijk als hij denkt dat een slechte wedstrijd in de competitie geen ramp hoeft te zijn, maar hij vergist zich schromelijk als hij denkt dat hij pas vanaf maart een competitieve kern op de been moet brengen. De deadline daarvoor komt er ván de week al aan. Want dan geven de Rouches Panathinaikos partij in de voorrondes van de Champions League. Of het moest zijn dat de voorzitter van mening is dat hij door de transfers van Vainqueur en Batshuayi de CL-miljoenen al binnen heeft. Die brachten veertien miljoen euro op en laat dat nu net het bedrag zijn dat je als club kunt oprapen met een deelname aan de groepsfase van het kampioenenbal.
Die louter financiële redenering houdt echter geen rekening met het sportieve aspect en dat is jammer. In Luik herinnert iedereen zich nog het CL-parcours van 2009/10 tegen Arsenal, AZ en Olympiacos. Vandaag lijkt er een mirakel nodig om het opnieuw zo ver te schoppen. Want zelfs al schakelt dit Standard Panathinaikos uit, dan wacht hen daarna een nog bétere tegenstander.
Jonkies in de basis
Terug naar de match tegen Charleroi. Terug naar een verbazingwekkend wedstrijdblad, althans voor een topclub. Wat hebben basisspelers François Marquet en Tortol Lumanza Lembi gemeen met invallers Guillaume Hubert, Ali Yasar en Samy Mmae? Behalve dat het vooralsnog onbekende namen zijn, hadden ze tot voor vrijdag ook geen enkele speelminuut in eerste klasse op de teller staan. Vijf nieuwkomers op een groep van achttien spelers is gigantisch. Ook omdat die andere invaller, Yannis Mbombo, nog maar twee invalbeurten achter de kiezen had. Een op de drie spelers bezit dus weinig of geen ervaring op het hoogste (Belgische) niveau. Reken daarbij dat nieuwe jongens als Jorge Teixeira en Martin Milec de Jupiler Pro League nog ontdekken, dat Ajdarevic nog slechts een tijdje in Luik lijkt te zullen blijven en dat FrédéricBulot in allerijl uit de B-kern werd opgevist wegens een acuut gebrek aan spelers.
Lumanza en vooral Marquet grepen wel de kans die Luzon hen gaf. “Dat betekent dat ik het volste vertrouwen in hen heb”, aldus de coach na de wedstrijd. De Israëliër voegde er nog het voorbeeld van de vorig seizoen snel ontbolsterde Julien de Sart aan toe en benadrukte dat het “fantastisch is om te winnen met die jonkies in de basis”. Igor De Camargo stipte dan weer aan dat “de mensen nu weten dat die jonge jongens het niveau wel degelijk aankunnen”.
Allemaal leuk, maar feit blijft dat er zo snel mogelijk vier of vijf versterkingen gehaald moeten worden. Die moeten zich dan nog eens integreren, wat maakt dat het nog enkele weken zal duren vooraleer Standard over een typeploeg zal kunnen beschikken. “Het team waarmee we Charleroi versloegen, is uiteraard niet sterk genoeg om de titel te ambiëren, laat staan dat we er op drie vlakken mee kunnen strijden”, bevestigde Luzon. “We moeten dan ook, zelfs na die 3-0, bescheiden blijven. Die zege verandert niets aan het feit dat ik nieuwe spelers nodig heb. En dat vindt de voorzitter ook.” De coach gooide er nog een percentage tegenaan om zijn stelling kracht bij te zetten: “Het huidige team is dertig procent waard van wat ik in gedachten heb.”
Toekomst
Hoe ziet de toekomst van de pas ontdekte jongeren er dan uit? Veel conclusies kunnen we aan die eerste overwinning niet vastknopen – daarvoor was Charleroi te zwak – maar er vielen wel enkele interessante zaken op. Nu Vainqueur verkocht is, Yoni Buyens uitgeleend werd en Julien de Sart geblesseerd langs de kant staat, stond er tegen de Zebra’s geen enkele van de drie gebruikelijke centrale middenvelders op het veld. Luzon bracht dan ook het duo Marquet-Lumanza. Met succes. Enkele spelers acteerden, zeker in vergelijking met vorig seizoen, ook bevrijd. Alsof er een enorme last van hun schouders was gevallen nadat ze een seizoen lang gebarreerd werden door een topper die zeker was van zijn plaats. Geoffrey Mujangi Bia en Mehdi Carcela speelden uitstekend. Kunnen zij uitgroeien tot de voortrekkers en leiders die ze niet konden worden door de aanwezigheid van ene Vainqueur? Dat zullen de komende wedstrijden uitwijzen.
Voorin liep er met Imoh Ezekiel een spits in vorm rond. Omdat hij zich wil bewijzen zodat hij voor eind augustus nog andere oorden kan opzoeken? Of omdat hij zich heeft kunnen ontdoen van het juk dat Michy Batshuayi toch wel was? Ook De Camargo heeft dankzij het vertrek van de jonge Belg een concurrent minder en dat bracht zijn typische glimlach terug. Hetzelfde geldt voor Dino Arslanagic in de verdediging: moeten knokken tegen het duo Ciman–Kanu was voor hem allesbehalve makkelijk. Maar nu de Braziliaan er niet meer is, krijgt Arslanagic een uitgelezen kans om de vrijgekomen basisplaats te grijpen.
Beste jeugdopleiding
“Standard heeft het beste opleidingscentrum van België.” Ook die uitspraak kwam uit de mond van Luzon. Het klopt dat de eerder vermelde jongeren een groot deel van hun opleiding bij de Rouches kregen. Daar moet je ook nog Deni Milosevic en hét symbool van de Académie Robert-Louis Dreyfus, Julien de Sart, aan toevoegen. Vorig seizoen waren al 13 van de 26 spelers van de A-kern afkomstig uit de eigen jeugdopleiding. Een record voor België. Vandaar ook de beloning die Standard eerder dit jaar te beurt viel. De titel van Centre d’Excellence leverde hen geen euro op, maar wordt wel gesmaakt.
Algemeen directeur van de Académie, Christophe Dessy, zei er het volgende over: “Het is de eerste keer in tien jaar tijd dat Standard beloond wordt voor zijn jeugdopleiding, terwijl we overduidelijk de club zijn die daar het meest in investeert. Of die prijs na zo veel jaar dan nog geloofwaardig is? Dat weet ik niet, maar ik vind in ieder geval wel dat we die al enige tijd verdienden.”
Tien jaar na de oprichting is de Académie volgens Roland Duchâtelet aan vernieuwing toe. Ze moet verder uitgebouwd, geperfectioneerd en vergroot worden. Er werd net 20.000 m² nieuwe trainingsvelden aangelegd. Een grasveld werd omgevormd tot kunstgrasterrein, naar het voorbeeld van een kunstveld van Ajax. En het was de voorzitter zélf die om die verandering had gevraagd.
DOOR PIERRE DANVOYE EN PIERRE BILIC – BEELDEN: BELGAIMAGE
