Een eigenzinnige kijk op het voorbije kampioenschap.

Het seizoen 2002/03 was dat van Club Brugge. Landskampioen, Gouden Schoen, Profvoetballer van het Jaar, Doelman van het Jaar, Trainer van het Jaar. Het jaar ook waarin M & M er hun intrede deden : Michel en Marc, twee boegbeelden die hun schouders onder de verdere uitbouw van Club, dat afscheid nam van Michel Van Maele, gaan zetten.

Maar er was meer dan alleen blauw-zwart. Er was Danny en zijn mislopen schoen. De schoen van Timmy uiteindelijk, en Marie-Christine die het allemaal moeilijk kon verwerken. Van de schoen van Patje kwam het doelpunt van het jaar, maar van de Antwerpspits onthielden de supporters vooral de privé-problemen na de winterstage. Gouden Stud, Gouden Cup, Paul Put zat ooit naast Demi Moore en dat leek soms belangrijker dan zijn plaats op de bank naast Rudy Cossey.

De tabloidisering van voetballand brak dit seizoen door zoals eind december de dijken in de Dender- en Leievallei : niets ontziend. Sommigen kropen op een voetstuk, anderen werden er genadeloos afgeduwd, zoals Gilles De Bilde, ooit geliefd in het park, maar na nieuwjaar nog precies drie keer kort op het veld vóór hij door een blessure volledig in de anonimiteit verdween. Pär Zetterberg kwam, tekende en nam in de fanshop zijn plaats als best verkopende shirt gewoon weer in : van de vijf verkochte truitjes dragen er vier zijn naam.

En wat te denken van Zoran Ban, een heel seizoen vorstelijk betaald door Moeskroen in ruil voor nul seconden op het veld met de A-ploeg. Neen, dan was Lierse beter af met Adolph. Adolph Tohoua.

Efficiënte Adolph

Adolph Tohoua is Ivoriaan, speelt voor Lierse en schreef met de Franse-Senegalees Al Hagie Sagna geschiedenis dit seizoen : beide spelers stonden precies één minuut op het veld. Sagna in Beveren-Bergen, nota bene op de eerste speeldag, Adolph Tohoua in Genk-Lierse. (Eervol brons is er voor Daniel Calvo, die in de thuiswedstrijd tegen Standard twee minuten mocht opdraven in het shirt van Charleroi.)

Maar we hadden het over Adolph Tohoua, de meest rendabele speler uit de eerste klasse. In die minuut die hij speelde, scóórde de linkermiddenvelder van de Pallieters zowaar. “Hoe die goal tot stand kwam ?”, herhaalt hij de vraag. ” Ah, souvenir, souvenir. Ik was ten eerste al verrast dat ik mocht invallen. Gadiaga moest naar de kant en tot mijn verbazing riep de trainer mij. Ik kwam erin toen Genk een corner mocht trappen. We recupereren de bal, Mitu stuurt Kone weg en die zet voor naar mij. Ik trap met links et je marque. Bon souvenir, monsieur, dat pakken ze mij niet meer af. Tegen Lokeren mocht ik me ook warmlopen, maar helaas bracht de coach me toen niet in.”

Vorige maandag vertrok hij naar huis, om het blijde nieuws van zijn efficiëntie te melden. Tohoua a marqué… “Het was een moeilijk seizoen, monsieur, ik heb geen vriendinnetje, woon hier alleen en me aanpassen was niet gemakkelijk. Ik ben geen spits, maar een middenvelder en voor ik doorhad wat er tactisch allemaal van me werd verwacht, was het seizoen afgelopen. Maar nu ga ik toch met een tevreden gevoel de vakantie in. Volgend jaar zal u dit stukje niet moeten schrijven, ik zal me vaker laten zien.”

De hand van…

Hoe scoren spitsen ? U zou er versteld van staan, maar er zijn mensen die zo’n informatie verzamelen en bijhouden. Claude Henrot is zo iemand. Statistici als hij hebben geen boodschap aan de doelpunten die spelers wegens de schrapping van Lommel werden ontnomen. Gescoord is gescoord, en dus was voor Henrot niet CédricRoussel de echte topschutter tot één speeldag van het einde, maar Wesley Sonck.

Hoe maakten onze beste schutters hun doelpunten ?

Sonck (23 goals) : 9 met rechts, 9 met links, 4 met het hoofd, en 1 vanaf de stip.

Roussel (22 goals) : 8 met rechts, 6 met links, 6 met het hoofd, en 2 vanaf de stip.

Aarst (21 goals) : 6 met rechts, 7 met links, 3 met het hoofd, en 5 vanaf elf meter.

Jestrovic (20 goals) : 11 met rechts, 2 met links, 2 met het hoofd, 4 vanaf de stip, en 1 (tegen Brugge) met de hand.

Wie is nu de compleetste spits uit onze competitie ? “Hele moeilijke vraag”, antwoordt Erwin Vandenbergh, zelf ooit spits. “Roussel heeft een mooi seizoen achter de rug, maar het is zijn eerste jaar, net als voor zijn club. Het tweede is altijd moeilijker. Alles is er ook op hem afgesteld, en dus is de vraag, als hij zou blijven, of de tegenstanders daar niks op zullen vinden. Het vraagt om bevestiging, maar als je ziet hóe hij ze maakt, dan is hij toch wel vrij compleet. Dat mag je zeker ook van Sonck zeggen. Links, rechts, enorme sprongkracht : Wesley is iemand die dit seizoen heeft bevestigd en altijd zijn goals zal maken. Ik heb ook de indruk dat hij rustiger is geworden en dat komt zijn spel ten goede. Bij Aarst, die ik ook vrij compleet vind, verrast het me dat hij zo weinig met het hoofd scoorde. Ook hij bevestigt, al een paar seizoenen lang, alleen jammer dat hij straks misschien vertrekt.

“Jestrovic is anders. Voetbaltechnisch vind ik hem misschien wel de sterkste van de vier, maar hij heeft minder dat explosieve. Dat hij en Aarst meer strafschoppen namen, vind ik helemaal niks afdoen aan het eindresultaat. Bij een strafschop heeft een spits niks te winnen, zeker niet nu de doelman meer mag bewegen.”

Op verdedigende automatismen kan je trainen, maar hoe zit het met de offensieve ? En hoe belangrijk zijn de zogenaamde stilstaande fasen eigenlijk ? Claude Henrot deelt ook dat allemaal mooi op. Opvallend (cijfers tot de voorlaatste speeldag, en inclusief dus de twee duels tegen Lommel) : van zijn 74 goals maakte Anderlecht er 44 na een actie, maar toch ook 30 na een standaardsituatie (vrije trap of hoekschop). Paars-wit is daarmee de ploeg die het hoogste rendement haalt uit stilstaande fases. Brugge scoorde even vaak uit stilliggende ballen, maar het haalde meer goals uit zijn veldspel. Ook Sint-Truiden en Lokeren (24 goals) waren effectief bij spelhervattingen. Opvallend is dat de meeste ploegen hun doelpunten maakten na acties door het centrum. Uitzonderingen waren Moeskroen, dat ruim de helft van zijn goals over de linkerflank voorbereidde, én Club Brugge.

“Statistieken zijn wat ze zijn, ik hecht daar niet zoveel belang aan”, zegt Clubs linkerback Peter Van der Heyden. “Een verdediger moet in de eerste plaats verdedigen. Je zou ook eens moeten uitvissen hoeveel doelpunten onze tegenstanders via hun rechterflank tegen ons maakten. ( Snel) Bespaar je de moeite, ik kan er mij niet veel herinneren.”

Figo’s truitje

Elk jaar kent ook zijn debutanten. KV Mechelen had er veel. Het vestigde dit jaar een record door 45 spelers op te stellen, ruim beter dan de 31 spelers waarmee Standard ooit een seizoen uitspeelde. Anderlecht ontdekte Mark DeMan, Beveren Lars De Smet, Sint-Truiden BenjaminDe Ceulaer.

Ook titelverdediger RC Genk kende zijn debutant : Vincent Euvrard, overgekomen van Cercle Brugge. “Ik heb niet zo heel veel gespeeld”, moet hij bekennen. “Na de Supercup maakte ik mijn competitiedebuut tegen Mechelen, viel ik in tegen Lierse en onlangs stond ik in de basis tegen Sint-Truiden. Er is sprake van om me uit te lenen, maar als er zich geen goeie eersteklasser meldt, blijf ik.”

Het was een hele stap. Na twee jaar topsportschool in West-Vlaanderen was hij weer thuis gaan wonen, maar plots moest hij op eigen benen staan. Euvrard : “Ik ben in Houthalen komen wonen. De integratie in de ploeg verliep vrij vlot. Je zou denken dat een ploeg die net kampioen geworden is, vrij hecht aan mekaar hangt en blok vormt tegen indringers, maar wellicht speelde in mijn voordeel dat ik jong was en geen concurrent voor een basisplaats. Mensen zeggen dat ik een fout beging door Cercle te verlaten, maar ik vind van niet. Cercle promoveert nu wel, maar elk jaar merkte ik er dat het profniveau iets meer werd afgebouwd. Als je me volgend jaar weer belt en ik dan evenveel gespeeld zal hebben als nu, dan zal het niet goed geweest zijn. Maar tot dusver zat er vooruitgang in.”

Zijn hoogtepunt was de Champions League. “Voor de wedstrijd tegen Real in Bernabeu zat ik op de bank. 67.000 man in de tribunes… Toen ik er de avond voor de wedstrijd trainde, kneep ik me toch even in de wang. Het leek echt wel of die tribunes op je afkwamen. Ginder wist ik geen truitje te versieren, maar na de thuismatch wel. In Houthalen ligt nu een truitje van Luis Figo. Mooi, hé ?”

Beveren zakt…

… en de paus sterft. Is het dit jaar niet, dan wel volgend jaar : er zijn zo van die zekerheden bij het pronostikeren. Leuk om iedereen na het kampioenschap zijn voorspellingen van tien maanden geleden voor de voeten te werpen. Wim De Coninck voorspelde (terecht) een goed seizoen voor Lierse, maar ook dat Beveren problemen zou kennen. Abbas Bayat zag Charleroi binnen drie jaar in de topdrie eindigen. Hij zei er alleen niet bij in welke afdeling. Drie trainers debuteerden, slechts één ( Lorenzo Staelens) overleefde. Stéphane Demol zou kampioen worden of op zijn bek gaan. Hij ging niet op zijn bek, zijn ploeg wel. En Etienne Delangre tekende voor drie jaar, maar lag na nog geen drie maanden buiten in Charleroi. Van een kort debuut gesproken. Zien we hem nog terug in eerste klasse ?

“Dat kan,” denkt de man die nu weer bij Sprimont onder contract staat, “als bestuurders trainers aanstellen op basis van hun kwaliteiten. Nu engageren ze mensen op basis van een reputatie, contacten… om allerlei redenen behalve de goeie. Zo heeft Bayat ook voor mij gekozen, hoor : op basis van mijn resultaten bij Verviers en Sprimont, in een eind-ronde van alles of niets nota bene, en op basis van mijn analyses op de RTBf tijdens het WK. Niet hoe ik trainde of hoe ik een wedstrijd voorbereidde was belangrijk, noch hoe ik een crisissituatie in de kleedkamer afhandelde. Zolang dat allemaal kan… Neem nu Dante Brogno. In juni was ik dé man en zou Brogno zelfs de miniemen of de duiveltjes niet meer mogen trainen, zo hoorde je. Minder dan drie maanden later werd hij hoofdcoach. Waarom ? Omdat de situatie van de club zo verslechterde dat Bayat de steun van de stad en de supporters nodig had. Brogno, dat was pour satisfaire l’opinion public. Let op, ik heb ongetwijfeld fouten gemaakt, maar Dante noch ik hebben mirakels verricht. Laat ons eerlijk zijn : op een moment dat Lommel met nul punten eindigt en Mechelen vanaf nieuwjaar met juniores en scholieren speelt, is het niet moeilijk om je te redden.”

Crisis in Henegouwen, drie clubs op een zakdoek. In Luik zag Delangre ooit Standard, Seraing en Club Luik samen in de hoogste afdeling spelen. Vandaag is alleen Standard overgebleven. Krijgen we straks in het Zwarte Land een gelijkaardig scenario ? Delangre : “Ik ken alleen de cijfers van Charleroi, maar de rest staat er ook niet goed voor. Het is geen kwestie van maanden meer, maar van weken, denk ik. Zware problemen en een doemscenario zoals in Luik lijken me niet onmogelijk, neen.”

Doelman zoekt club

G.T. De initialen van Gunther Thibaut, spits van Denderleeuw. Zesentwintig, topschutter in tweede klasse met 25 goals, einde contract, maar gegeerd door niemand in eerste klasse, omdat – zo hoorde hij tijdens gesprekken – zijn naam niet eindigt op ûic of zijn huidskleur niet donker is. Drie jaar geleden raapte je in dezelfde situatie makkelijk 250.000 euro tekengeld en een contract van vier jaar op, nu moet je bijna smeken om een (kleiner) contract. Hij kan naar Duitsland, maar wil zich er niet begraven in derde klasse, zelfs al heet Saarbrücken een Traditionsverein te zijn en biedt de nabijheid van de Franse grens een niet te onderschatten fiscaal voordeel.

Zoals Thibaut zijn er veel, spelers op de rand van de werkloosheid. Bij tweedeklasser Strombeek zijn ze intussen al aan vakantie toe. Strombeek, of FC Brussels Molenbeek Strombeek zo u wil, werd na nieuwjaar de nieuwe werkgever van Ivan Willockx, tot dan aanvoerder en crisisonderhandelaar bij KV Mechelen. Willockx zou bijtekenen in Strombeek, maar in extremis kwam er een kink in de kabel. ” Johan Vermeersch wilde mijn contract verlengen, en ik ging akkoord. Maar op de voorlaatste speeldag moeten we tegen Eupen aan de slag en ga ik in de fout bij het doelpunt. Plots moest de trainer een andere doelman hebben. Ik wist dat ze in de winterstop al met Patrick Nijs bezig waren, maar toen kon dat reglementair niet. Nu wel. En dus ben ik nu werkloos.”

Een seizoen is het geweest om zo snel mogelijk te vergeten. Negen goals viste hij nog als KV-keeper uit zijn net in Genk, het seizoensrecord. Het kalf was toen al half verdronken. “Eigenlijk wisten we al van in tweede klasse dat er een probleem was,” zegt Willockx, “maar je hoopte dat het door meer commerciële akkoorden en inkomsten uit de tv-gelden zou verdwijnen. De klap in Genk kwam hard aan, maar de rek was er al uit. We zaten meer te praten dan dat we trainden.”

De problemen blijven bestaan, zegt hij en steekt een beschuldigende vinger op naar de curator en de voetbalbond. Willockx : “Ik stel me vragen. Lommel werd vrijwel direct geschrapt, en de behandeling van onze claims werd telkens uitgesteld. Tot we onze handtekening moesten zetten en elk genoegen nam met vijf procent van waar hij nog recht op had. Daarmee was de club gered, maar ik had de indruk dat de bond en de club onder één hoedje speelden. Tweede zaak : ook die curator speelt een vreemd spel. Hij beloofde ons loonfiches van november en december, waarop ook zou staan wat we werkelijk hadden ontvangen – anders moet je bij de belastingen een bezwaarschrift indienen -, maar we hebben nog altijd niks gekregen. We zouden ook een voorschot ontvangen op wat we nog tegoed hebben, maar hoewel het geld van de overname op zijn rekening staat, komt dat maar niet in orde. Hij heeft nóg claims binnen, zegt hij, en gaat uit van het worst case scenario, namelijk dat hij alles verliest. Ik heb de indruk dat die man het niet te snel wil afhandelen, tenslotte heeft hij er baat bij dat alles blijft duren. Hij krijgt 12 procent op alle inkomsten. Nee, Mechelen en de bond hadden een speciaal huwelijk, maar die curator heeft ons ook goed in zijn greep.”

Rosie schrijft

Tiens, hoe zou het nog zijn met Willy en Rosie, de wilde weldoeners van KV Mechelen ? Eén jaar geleden zongen ze nog een liedje om de terugkeer naar eerste klasse te vieren, een paar maanden later werd Willy Koek uitgespuwd. Tot beiden onlangs op het Lisp werden gesignaleerd. En in Lierse kunnen ze centen wel gebruiken. Zou Willy… op zijn 71ste… een comeback… ?

Rosie gebeld. “Neen, dat was een beleefdheidsbezoek. Een diner de retour zo u wil, wij waren er op uitnodiging van vrienden. Je moet er niks achter zoeken, ik denk niet dat Willy ooit nog in het voetbal terugkeert. Weet je dat ik er een boek over schrijf ? Een bekend auteur is mijn manuscript aan het nalezen. Helemaal met de hand geschreven. Ik kom uit West-Vlaanderen en Stijn Streuvels kwam veel bij ons thuis. De Teleurgang van de Waterhoek heb ik vaak gelezen. Mijn boek zal gaan over de teleurgang van een voetbalclub.”

Mira achter de kazerne… Het wordt een sleutelroman, Rosie treedt er in op onder haar echte naam, maar Corleone en Benedetti spelen ook hun rol. Rosie : “Ik mag geen namen noemen, maar leg wel stromen bloot. Je zal versteld staan als je leest wat ons allemaal is overkomen. We zijn erin geslaagd om alles piekfijn bloot te leggen.”

Schrijven als therapie, om frustraties weg te werken. “Ik word nog steeds beschimpt als ik mijn kop in Mechelen laat zien. Terwijl Willy zoveel voor die club heeft gedaan. Weet u voor wie ik bewondering heb ? Voor Eddy Wauters. Al meer dan twintig jaar aan het bewind in zijn club, dat is een vriendenkring. Als ik die man ooit zou kunnen helpen, met het doorschuiven van een sponsor of zo, zal ik het niet nalaten.”

De borsten van Bianca

Op de Freethiel zorgde Beveren voor spektakel. Ook tijdens de rust. Zonder verdere commentaar. Tabloidisering, weet u nog.

Een mooi doek.

Doek.

Dit verhaal werd afgesloten vóór de laatste speeldag van vorig weekend.

door Peter T’Kint

‘In Houthalen ligt nu een truitje van Luis Figo. Mooi, hé ?’ (Vincent Euvrard)’Lommel geschrapt en Mechelen dat met scholieren speelt. Dan is het niet moeilijk je te redden.’ (Etienne Delangre)

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content