Dat het na het kampioenenjaar minder werd, noemt hij zijn eigen fout. Hij dacht te hard dat alles wel los zou lopen. Er zijn vervolgens wat dingen gebeurd. Privé, sportief, zijn ambitie om 26 goals te maken, … Benito Raman: ‘Ik wéét dat ik geen speler ben die 26 keer scoort op één seizoen. Daarop pakte Hein me iets te zwaar aan. In het begin motiveert je dat, toon je de training erna dat de coach ongelijk heeft, maar als dat blijft duren, denk je na een tijd: weer negatief. Niet alleen tegenover mij. Ik wist vaak wel waarom ik niet speelde, als er weer eens wat was gebeurd. Hij had zijn favorieten, maar dat geldt voor iedere trainer. Zonder grof te zijn: onder AleksandarJankovic was ik ook bijna 100 procent zeker van spelen. Niet omdat ik de beste was, maar omdat hij me graag had. Ooit werken wij nog samen, zei hij toen ik hem eens ontmoette. Dat wil ik ook. Als ik later de kans krijg om nog eens met Hein te werken, wil ik dat ook. Graag. Als coach is hij top, de beste met wie ik de laatste zeven jaar werkte. De fout die we maakten was dat hij na de titel zei: we beginnen vanaf nul, alles wat gebeurde, vergeten we. Maar dat ging niet. Als er wat met mij gebeurde, zat in zijn achterhoofd: ah ja, dat is hetzelfde van vorig jaar. En ik dacht ergens hetzelfde. Op zeven jaar tijd heb ik twee mindere jaren gehad. De laatste twee, omdat ik niet voor honderd procent bezig was met mijn vak. Dat kan ik zeggen, ja. Ik kan nu wel coaches dingen verwijten, maar feit is: het lag aan mij. Aan anderen misschien ook, maar vooral aan mij. Mijn entourage werkt al jaren heel goed met mij, die mensen zien evolutie, maar clubs werken op het vlak van begeleiding misschien nog niet professioneel genoeg.’

Mocht Gent strenger geweest zijn met hem? Raman: ‘Waren ze strenger geweest, ik was er misschien vroeger vertrokken. Ik zat er perfect, ik mocht doen wat ik wilde. Maar de prestaties waren wel goed. Bij de jeugd werd nergens wat van gezegd, omdat ze wisten: hij speelt zijn wedstrijden en scoort toch. Als ik op mijn vijftiende naar mijn pa had geluisterd en naar Aston Villa was vertrokken, had ik nu misschien verder gestaan. Maar ik ben blij met hoe het is gelopen. Ik ga nu niet zeggen: dit is allemaal de schuld van Gent… De laatste twee jaar, die heb ik zelf verkloot. Ik ging naar de club zoals ik naar mijn werk ging. Werk dat me niet boeide. Nu ben ik veel meer bezig met mijn job.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content