Ronaldinho (29) staat met AC Milan voor een cruciale week: zondag op bezoek bij AS Roma en volgende week woensdag in de Champions League tegen Manchester United.

De ontblote voortanden verraden het plezier: Ronaldinho’s hoofd is vrij van zorgen en de voeten voeren weer uit wat de hersenen bedenken. De bijna 30-jarige Braziliaanse balkunstenaar dartelt weer over het veld, in plaats van door de discotheken. Het Milanese publiek ziet eindelijk de Ronaldinho die ze lange tijd alleen maar kenden van de beelden uit zijn Barcelonatijd. De frivoliteiten en doelgerichtheid die hem in Spanje tot de beste voetballer ter wereld maakten, leken na zijn komst naar Milaan in de zomer van 2008 voorgoed verdwenen. Net zo plotseling is Ronaldinho nu opnieuw toegetreden tot het rijtje absolute topspelers. Onlangs verkoos het tijdschrift World Soccer hem tot Speler van het Decennium. Wellicht dat die uitverkiezing hem inspireerde om het tweede decennium van deze eeuw goed te beginnen. Opnieuw lijkt een trainer de juiste snaar te raken bij de begenadigde technicus. Slaagden Frank Rijkaard en Henk ten Cate er in Barcelona in Ronaldinho op de goede manier te prikkelen, in Milaan is zijn landgenoot Leonardo verantwoordelijk voor zijn tweede bloeiperiode.

Roze wolk

Lange tijd was Ronaldinho vooral met andere zaken bezig. Hij stortte zich (samen met zijn broer Roberto, die ook zijn zaakwaarnemer is) graag in het mondaine uitgaansleven, breidde de verzameling vrouwelijk schoon om hem heen wekelijks uit, schuwde de alcoholische versnaperingen niet en trapte tussendoor nog wel eens tegen een bal. Dat beeld ontstond al in zijn laatste jaar bij Barcelona en kreeg een vervolg in zijn eerste Milanseizoen. De scepsis die voelbaar was in Italië toen de Zuid-Amerikaan overkwam vanuit Catalonië, verdween in dat eerste jaar nooit. Ronaldinho werd aangeduid als ‘een eersteklas miskoop’ en de gevallen ster zelf leek geen enkele moeite te doen om zijn geschonden blazoen op te poetsen. Hij sjokte mee op de trainingen, straalde geen plezier uit, leek nauwelijks contact te zoeken met zijn collega’s en voerde geen zelfbedachte trucs meer uit zoals voorheen. De berichten die daags na een nieuwe uitspatting in het uitgaansleven de kranten sierden, gaven vaak een gedetailleerd verslag van een avondje Ronaldinho. De Ronaldinho die iedere wedstrijd de ware voetballiefhebbers deed likkebaarden, was niet meer. Toenmalig Barcelonatrainer Rijkaard liet het genie nog zijn instinct volgen. Hij weigerde de Braziliaan in een strak keurslijf te persen. Ronaldinho mocht zijn gang gaan en voor vermaak zorgen. Dankzij de vaak geniale ingevingen van de spelmaker oogstten Barça, Rijkaard en Ronaldinho zelf veel lof.

Hij raakte echter de weg kwijt in de om hem heen gecreëerde wonderwereld. Hij was de grootste voetbalartiest sinds jaren en iedereen wilde wat van hem. Ronaldinho leefde in zijn eigen droomwereld en was niet van zijn roze wolk af te krijgen. De eerste keer dat hij doorkreeg dat er iets niet helemaal volgens plan verliep, was tijdens het mislukte WK van 2006. De Brazilianen zouden aan de hand van het magische kwartet Kaká, Ronaldo, Ronaldinho en Adriano de wereld veroveren, maar in Duitsland vielen de resultaten tegen. De ego’s wonnen het simpelweg van het teambelang. De Braziliaanse pers probeerde Ronaldinho en Kaká tegen elkaar uit te spelen, terwijl de twee spelers zelf ervan overtuigd waren dat ze samen op het middenveld konden spelen. Terug in Brazilië zag Ronaldinho met eigen ogen hoe zijn voormalige bewonderaars hun teleurstelling over zijn daden botvierden. In Chapecó in Brazilië vernielden vandalen het zeven en een halve meter hoge standbeeld van hun held. “Ik was in een geweldige vorm en had hoge verwachtingen geschapen. Het werd niks en de supporters reageerden zich af. Ik begreep het nog ook”, zei Ronaldinho later. Toch stortte de Braziliaan zich op een leven waarin geen plaats was voor hard trainen en een professionele benadering. Een nieuwe vingerwijzing van zijn afgenomen populariteit was dat hij niet langer hét gezicht van de FIFA-games was. In de 2010-versie sierden Kaká en Wayne Rooney de cover, Ronaldinho was de vier eerdere jaren het uithangbord. Hij was als meest commerciële speler ter wereld ingehaald door – in zijn ogen – minder getalenteerde vakbroeders.

Misschien hebben die tegenvallende WK-ervaring en de commerciële schrobbering uiteindelijk de ogen van de ster geopend. Nadat Dunga was aangesteld als opvolger van bondscoach Carlos Alberto Parreira, moest Ronaldinho zijn plaats in de nationale selectie terugverdienen. Met de opmerking dat “spelers moeten laten zien dat ze het shirt van Brazilië waard zijn” raakte Dunga de vedette recht in zijn hart. “Niet alleen de voetbalkwaliteiten maken dat een speler het nationale shirt verdient, maar ook zijn houding en instelling”, liet Dunga alle zelfbenoemde sterren weten. De boodschap is inmiddels aangekomen en Ronaldinho heeft deelname aan het WK van komende zomer in Zuid-Afrika zeker nog niet uit het hoofd gezet. Sterker nog, de weer opgekrabbelde vedette denkt er over een paar maanden gewoon bij te zijn. In zijn huidige vorm zou hij zelfs een toegevoegde waarde zijn. Onlangs kreeg hij steun uit onverwachte hoek. De Argentijnse bondscoach Diego Maradona brak een lans voor Ronaldinho. “Ik ben altijd fan geweest van hem”, liet Pluisje weten. “Hij móét erbij zijn in Zuid-Afrika. Spelers als hij horen te spelen op het grootste toernooi ter wereld.” Milancoach Leonardo zegt in het belang van zijn land te handelen door Ronaldinho weer op het rechte pad te brengen. “Ik geef mijn collega Dunga een gratis tip”, aldus de voormalige international. “Zet Ronaldinho en Pato op de flanken en Luis Fabiano ertussen. Succes gegarandeerd en attractief spel gewaarborgd.”

Zuid-Afrika

Bij het Milanlab kijken ze dit seizoen hun ogen uit. Plotseling stapte de Braziliaanse spelmaker de medische ruimte binnen om er eens niet al na enkele minuten weer te vertrekken. Vorig seizoen zagen ze Ronaldinho af en toe wel langskomen, maar dat was meer om zijn contacten met zijn medespelers te onderhouden en om maar wat aan te lummelen. Nu werkt de Braziliaan zich in het zweet, durft hij zijn vetpercentage zonder schaamte te laten opmeten en luistert hij aandachtig naar de tips en adviezen van de begeleidingsstaf om een betere conditie te krijgen. Hij bezoekt tegenwoordig liever het Milanese trainingscentrum dan de Milanese binnenstad. Bovendien leeft Ronaldinho weer bij daglicht in plaats van ’s nachts. De knop is definitief omgedraaid en het WK is het grote doel. “Ik voel me weer achttien”, bevestigde Ronaldinho. “Ik heb het WK nog niet uit mijn hoofd gezet. Ik voel dat ik het Braziliaanse volk nog wat verschuldigd ben.” Hij doelt op het mislukte WK van vier jaar geleden in Duitsland en ook op zijn matige bijdrage in Peking 2008 als dispensatiespeler in het olympisch elftal.

Ronaldinho lijkt dezelfde vastberadenheid te hebben als zijn illustere landgenoot Ronaldo jaren geleden. Die presteerde in het seizoen 2001/02 waardeloos bij Inter. Zijn knieën lagen in puin en de liefhebbers vreesden een absentie op het mondiale evenement. De dokters, bondscoach Luiz Felipe Scolari en Ronaldo zelf bleven echter geloven in het WK. Ronaldo kwam terug, kroonde zich in Japan en Zuid-Korea tot de meest doeltreffende WK-topscorer in dertig jaar en stond in de zomer van 2002 vol trots met de wereldbeker in zijn handen. Ronaldinho is niet getroffen door blessureleed, maar de speler die in 2002 de terugkeer van Ronaldo van dichtbij meemaakte, heeft een dergelijk scenario zeker in zijn hoofd. Ronaldinho is een totaal andere speler dan Ronaldo, Scolari is een andere bondscoach dan Dunga, maar Brazilië is Brazilië en als er een WK in aantocht is, komen er onvermoede krachten boven.

Handtekening

De naam Leonardo is al gevallen. Hij is zonder twijfel de man die Ronaldinho duidelijk heeft gemaakt dat het roer om moest. “Leonardo reanimeerde Ronaldinho”, kopte een Braziliaanse krant. De Milancoach, die in 1994 samen met bondscoach Dunga deel uitmaakte van de winnende WK-ploeg, lokte zijn pupil uit de tent en bereikte hem wonderwel. “Ik was er voor hem kennelijk op het juiste moment. Ik zie het niet als een verdienste. Het moet uit de speler zelf komen. Alle krediet gaat naar Ronaldinho. En het is toch zonde om de liefhebber dit soort spelers te onthouden?”, legt Leonardo uit. De band tussen Leonardo en Ronaldinho is innig. De twee hebben door dat ze elkaar kunnen helpen. In de Serie A kan Milan met een Ronaldinho in vorm nog een bedreiging zijn voor Inter. En in de Champions League zijn straks in de terugwedstrijd tegen Manchester United ook weer alle ogen op hem gericht.

Als het aan de Braziliaan ligt, zal zijn Milanperiode nog lang duren. “De kans is groot dat ik hier mijn carrière afsluit. De club heeft al gezegd dat ze me een nieuw contract zullen aanbieden en ik zie geen reden daar geen handtekening onder te zetten. Ik wil nog lang spelen.”

door chris tempelman – beelden: reporters

Ik ben altijd

fan geweest

van hem.

Diego Maradona De eerste keer dat Ronaldinho doorkreeg dat

er iets niet volgens plan verliep, was tijdens het mislukte WK

van 2006.