Serge Djamba-Shango is Belgisch belofte-international en speelt bij La Louvière. Toch ontdekt hij pas dit seizoen het Belgisch voetbal. En vice versa.
Na de positieve ervaring met Michaël Klukowski vorig seizoen, plukte La Louvière ook voor deze campagne een beloftevol element weg uit de spelerskern van Rijsel. Serge Djamba-Shango is 21 jaar en Belgisch belofte-international. De Wolven lenen hem voor één seizoen.
“Op het einde van het vorige seizoen”, vertelt de betrokkene, “nam ik deel aan enkele trainingen van de eerste ploeg van LOSC Rijsel. Trainer Claude Puel wond er nadien geen doekjes om. Volgens hem bezat ik het potentieel van een toekomstige eersteklassevoetballer, maar ontbrak het me nog aan agressiviteit. Ik kon hem daarin wel volgen. Ik ben altijd een snelle en technische voetballer geweest, ik heb het nooit nodig gevonden om het voetje te zetten. Om wat mentaliteit bij te kweken raadde Puel me aan een jaar te gaan voetballen bij een eersteklasser die me veel speelgelegenheid zou geven. Ten slotte heb ik voor La Louvière gekozen, omdat ik daar nogal wat bekenden tegenkwam. Adjunct-trainer Patrick Wachel kende ik, omdat ik onder hem heb gespeeld bij de nationale minachttienjarigen. In die selectie liepen ook Silvio Proto en Ricardo Magro rond.
“Belangrijk was ook de aanwezigheid van Klukowski. Bij CFA Rijsel speelden we twee jaar samen en nadat hij naar La Louvière was uitgeweken, hielden we contact. Hij kwam wedstrijden bekijken in Frankrijk, ik was enkele keren op Tivoli te gast. We telefoneerden elkaar ook geregeld. Dan vertelde hij altijd over de goede sfeer bij La Louvière en hoe blij hij was met de keuze die hij had gemaakt. Dat gevoel heb ik nu ook. Mijn ambitie is om hier zo veel mogelijk te spelen en zo een pas vooruit te zetten. Vorig jaar speelde ik met CFA Rijsel ook alle wedstrijden en scoorde ik vijf keer. Bij La Louvière wil ik nog beter doen. En nadien zien we wel. Het zou goed zijn, mocht ik het bestuur van Rijsel ervan kunnen overtuigen me weer bij hen te nemen. Ik weet dat ze me geregeld zullen komen bekijken. In de Franse eerste klasse spelen is natuurlijk een referentie. Maar indien La Louvière me wil behouden, zal ik zeker niet mopperen.”
Doorliep hij meerdere nationale jeugdselecties, een bekende Belg kan Serge Djamba-Shango bezwaarlijk genoemd worden. Hij weet zelf hoe dat komt : op zestienjarige leeftijd al week hij uit naar Frankrijk. “Dat was geen gemakkelijke beslissing, je familie verlaten om in het buitenland alleen te gaan wonen. Ik zat op internaat, ging niet veel uit. Ik verdeelde mijn tijd tussen voetbal en handelsstudies. Natuurlijk maakte ik er vrienden, maar toch moet je mentaal sterk staan om te overleven. Altijd recht voor je uit kijken, je doel in de gaten blijven houden, af en toe flink op de tanden bijten. Het was een waardevolle ervaring, ik ben in die vijf jaar veel rijper geworden. Het doet natuurlijk wel deugd om naar België terug te keren en mijn ouders weer meer te zien. Ze wonen in Ransart, dicht bij Charleroi. “
De naam verraadt, dat spreekt vanzelf, Congolese roots. Djamba is de naam die hij zelf meekreeg, Shango is de familienaam langs vaders kant. “Ik ben geboren in Congo en bleef er vier en een half jaar, maar daar kan ik me slechts weinig van herinneren. Dan zijn mijn ouders naar België gekomen. Mijn vader wilde hier zijn studies cardiologie-pediatrie vervolledigen. Inmiddels werkt hij als dokter in het Brusselse Sint-Lucasziekenhuis. Mijn moeder was rechter in de handelsrechtbank in Kinshasa. In België geldt haar diploma evenwel niet en dus werkt ze niet.”
Twaalf jaar heeft hij in Brussel gewoond. “Op achtjarige leeftijd liet ik me aansluiten bij White Star Malou, de ploeg van de buurt waar ik woonde en die in het Fallonstadion in Sint-Lambrechts-Woluwe speelt. Het is raar, mijn twee broers en twee zussen hebben met voetbal niets te maken. Een vriend van mijn vader bespeurde bepaalde kwaliteiten bij me en suggereerde me om bij White Star Malou te gaan voetballen.”
Zes jaar later verhuisde hij naar Molenbeek. “Opnieuw op aanraden van kennissen. Ik ben doelman Alan Gérard gevolgd, zijn grootvader zat in het bestuur van Molenbeek. Veertien jaar was ik toen en twee seizoenen heb ik in het Edmond Machtensstadion gespeeld. De overschakeling van twee naar vier trainingen per week vergde wel enige aanpassing, maar ik ben, denk ik, iemand die zich makkelijk aanpast.”
Vervolgens naar Rijsel. “Ik werd in een vriendschappelijke wedstrijd opgemerkt door Franse scouts, die eigenlijk een andere speler kwamen bekijken. Ik vond zestien jaar ook erg jong om al in het buitenland te gaan voetballen. De transfer naar Rijsel deed me anderzijds wel beseffen dat er voor mij in het voetbal carrièremogelijkheden weggelegd lagen. De kwaliteit van de jeugdwerking in het Franse voetbal wordt wereldwijd geroemd, dus die trein wilde ik per se nemen. Eerst tekende ik een contract als aspirant voor twee jaar, nadien was er een contract voor drie jaar als belofte. En enkele maanden geleden heb ik bij Rijsel een overeenkomst getekend voor nog eens drie jaar, waarvan dit seizoen bij La Louvière op uitleenbasis het eerste is.”
Met de Franse voetbalschool loopt Djamba-Shango inmiddels hoog op. “Ik zou het elke jonge Belgische voetballer die de kans krijgt, alleen maar aanraden. Het is niet evident om het ritme vol te houden, maar je leert er enorm veel en enorm snel bij. Toen ik er op zestienjarige leeftijd aankwam, waren al die gasten twee keer zo stevig gebouwd als ik. En ook tactisch stonden ze veel verder. Ik had daar in het begin de indruk dat ik veel achterstand had opgelopen. Al mijn ploegmaats speelden in één tijd, zo ver was ik nog niet gevorderd. Een kwestie van er hard voor te werken. Voordeel heb ik ook gehaald uit het feit dat ik in verschillende posities werd neergezet : hangende spits, links op het middenveld, linksachter, zelfs verdedigende middenvelder. Daardoor ben ik een polyvalente voetballer geworden.”
Met als belangrijkste kwaliteit : zijn snelheid. “Ik heb nooit aan atletiek gedaan, maar sommigen zeggen dat ik daarin een goed niveau zou kunnen bereiken.”
Geboren in Congo bezit Serge Djamba-Shango de Belgische nationaliteit sinds hij zeventien is. “Toen mijn vader tien jaar in België verbleef, kreeg hij automatisch een Belgisch paspoort en ik als zijn minderjarige zoon ook. Een beetje later werd ik international bij de minachttienjarigen. Ik debuteerde in een wedstrijd tegen Schotland.” En niet zonder succes, kennelijk, want inmiddels stootte hij door naar de nationale beloften. “Mijn grote droom is de nationale ploeg halen. Het zou vooral voor mijn ouders een mooie beloning zijn voor alle opofferingen die ze zich al voor mij hebben getroost.”
Naar Congo is hij ondertussen niet meer teruggekeerd. “Maar dat hoop ik spoedig toch te kunnen doen : daar mijn ooms en tantes opzoeken. Ik ben eigenlijk niet vervreemd van Congo. Op het vlak van de taal, de muziek en de keuken behouden we de banden met Congo. Ik voel ook een duidelijke verwantschap met de andere Belgische spelers van Congolese afkomst. Bij de beloften speel ik samen met Gaby Mudingayi, Patrick Dimbala en Junior. Dat zijn jongens met wie ik veel contact heb. Ook buiten het voetbal.”
‘Ik ben niet vervreemd van Congo.’
