Is de internationale neergang van Anderlecht beter geformuleerd dan door John van den Brom na de smadelijke 0-5-nederlaag tegen Paris Saint-Germain? De trainer vond dat paars-wit op dat niveau niets te zoeken heeft. Een terechte constatering. Bestuursleden draaien zichzelf vaak een rad voor de ogen en spreken eind augustus, na iedere loting voor de Champions League in Monaco, van de volgende ronde. Maar de werkelijkheid toont al jaren dat er daar andere normen gelden. Telkens weer krijgt Anderlecht op dat niveau een les in techniek en efficiëntie en wordt het vertrappeld als het tempo de hoogte in gaat.

Steeds groter wordt de kloof tussen de internationale topploegen en de rest. Zo speelde bijvoorbeeld titelverdediger Bayern München vorige week tegen Viktoria Pilsen met een budget dat honderd keer hoger ligt dan dat van de kampioen van Tsjechië: 400 miljoen euro tegenover 4 miljoen. De Champions League genereert immense sommen en betonneert als het ware de budgetten van die clubs die de aansluiting willen vinden. Dat leidt in de voorronde tot voorspelbare wedstrijden en uitslagen. Clubs als Anderlecht dreigen, zoals de Duitse kwaliteitskrant Frankfurter Allgemeine Zeitung het verwoordde, uit te groeien tot de ‘hofnarren’ van deze competitie. De scenario’s zijn vooraf uit te tekenen, de clubs die de hoofdrol opeisen blijven doorgaans dezelfde. Voor Anderlecht zal er in de toekomst in het kampioenenbal alleen een figurantenrol overblijven. Maar ook de clubs die in de Europa League aantreden, RC Genk buiten beschouwing gelaten, verzinken daar in grauwe middelmaat.

De successen van de Rode Duivels vertekenen het beeld van het Belgisch voetbal. Dat het WK in Brazilië werd gehaald heeft alleen te maken met de verdere loutering van internationals in het buitenland. Ze profiteerden van een beter spelniveau en een hogere trainingsintensiteit. Een nationale ploeg met spelers die in België actief zijn, zou amper beter presteren dan pakweg Cyprus.

Een bepaalde status houdt Anderlecht alleen in eigen land. Maar de stormen van de afgelopen weken in het Astridpark zorgden voor veel schade. John van den Brom klutst zijn elftal geregeld door elkaar, zoals zondag voor de match tegen Standard. Het is voor de krampachtig naar een goed recept zoekende Nederlander niet gemakkelijk om onder de verpletterende druk overeind te blijven.

Zondag leek John van den Brom zijn vel te hebben gered, maar het is de vraag wat er nu moet gebeuren. Het was frappant dat paars-wit geen oplossing vond tegen het ruim dertig minuten lang met tien man voetballende Standard. Het was een schrijnend stuk onmacht in een match van een dramatisch niveau. Ook van de kant van de Rouches. Het leek wel alsof de wedstrijden qua spelpeil een verlengstuk breiden aan de eerdere Europese duels. Dat moet aan het denken zetten. Onzinnig zou het zijn te geloven dat je met een nieuwe trainer alles oplost. In Bergen ziet Cedomir Janevski zich geconfronteerd met dezelfde kwalen en AA Gent krijgt onder Mircea Rednic geen nieuw elan. Ook bij Club Brugge blijft alles bij het oude.

De hand van Michel Preud’homme is daar, een volle maand na zijn aanstelling, nog lang niet zichtbaar. Twee nipte overwinningen, een afstraffing op KV Kortrijk en een nieuwe nederlaag tegen RC Genk. Blauw-zwart schiep zondag tegen de met een stevig blok voetballende Limburgers pas na 78 minuten een eerste uitgespeelde kans. Voordien werden er op het veld constant verkeerde keuzes gemaakt, er werd te lang gelopen met de bal, er was geen dreiging en geen tempo. Maar vooral de tijd dat Club Brugge op mentaliteit een situatie kon rechtzetten behoort duidelijk tot het verleden. Er zijn geen echte winnaars. Wie deze groep karakterieel heeft samengesteld moet zichzelf in vraag stellen.

Gegarandeerd komt het in de transferperiode van januari weer tot nieuwe aankopen en pogingen om bressen te dichten. Maar de vraag is waar Club Brugge naartoe wil. Welk soort voetbal wordt er beoogd, welke elementen moeten er in de ploeg zitten, wat is eigenlijk de bedoeling? Club Brugge kan moeilijk verder gaan met een tsunami van veranderingen. Ooit moet er iemand opstaan die een weg uittekent. De juiste weg.

DOOR JACQUES SYS

Wat is eigenlijk de bedoeling bij Club Brugge?