Wie hij als trainer naar de Ghelamco Arena moest halen, vroeg de Gentse voorzitter Ivan De Witte zich na het tegenvallende seizoen 2013/14 af. Hij dacht na, discussieerde met zijn kompaan Michel Louwagie en toverde een verrassende naam uit zijn hoed: Dick Advocaat. De Nederlander had oren naar een overgang, maar uiteindelijk durfde De Witte het niet aan. Hij vreesde dat de komst van Advocaat niet garant zou staan voor sportieve continuïteit. En die moest er na vijf trainerswissels in twee jaar absoluut komen. Dus viste De Witte liever in de Belgische vijver. En haalde daar Hein Vanhaezebrouck boven.
Een gouden greep, blijkt nu. Vanhaezebrouck wordt zo verheerlijkt dat hij er langzamerhand ongemakkelijk van moet worden. Qua adoratie van buitenaf begint hij zelfs Michel Preud’homme te benaderen. De Gentse trainer blijft er rustig onder en roept constant dat de weg nog lang is.
Hoe lang, dat is afgelopen zondag in de met veel poeha aangekondigde kraker tegen Anderlecht gebleken. De Buffalo’s voetbalden 20 minuten lang uitstekend, maar vervielen in een oud zeer: er werden drie kansen verkwanseld. Het geklaag daarover begint langzamerhand vermoeiend te worden. Efficiëntie hoort uiteindelijk bij het voetbal. AA Gent mist opportunisme maar ook finesse, het botste op zijn grenzen en weet al langer wat het nog ontbeert. De huidige kern een meer kwalitatieve dan kwantitatieve injectie geven zijn werkpunten voor de toekomst nu de club haar draagvlak steeds meer verruimt en de tijd voorbij is dat de Gentse fans naar Club Brugge of Anderlecht trokken omdat ze zich identificeerden met de Europese successen die daar werden behaald.
Juist Anderlecht etaleerde in de uitpuilende Ghelamco Arena na een moeilijk begin zijn surplus aan klasse. Van vermoeidheid was dit keer geen sprake na het spectaculaire 3-3-gelijkspel op Arsenal. Daar maakte paars-wit in de laatste dertig minuten zo veel indruk dat de Londense trainer Arsène Wenger achteraf zei benieuwd te zijn waar deze ploeg, met al zijn jonge geweld, binnen vijf jaar staat. Dat zal niet te beoordelen zijn. Omdat de meeste van die talenten dan al lang niet meer voor paars-wit zullen voetballen. De Belgische competitie blijft een transitzone op weg naar hogere en beter betalende oorden.
Na een zwarte oktobermaand lijkt het jonge Anderlecht weer in de goede plooi te vallen. Sommigen spreken nu al van een historische omslag, ook al omdat paars-wit in de Champions League met wat meer meeval vijf punten meer kon hebben. De matchen op Galatasaray en thuis tegen Arsenal hadden altijd gewonnen moeten worden. Dat dit niet gebeurde, had te maken met een gebrek aan rijpheid. Daarom zal Anderlecht niet in de Champions League overwinteren maar in de Europa League.
Ook Club Brugge moet dan nog Europees meedraaien. Er werd haast lyrisch gedaan over de manier waarop blauw-zwart in Kopenhagen speelde. Vooral de eerste helft was indrukwekkend om zien. Met fraaie combinaties, koelbloedigheid voor de goal en met vooral veel spelvreugde. En ook met de oude Brugse waarden, met een blokvorming die verankerd zit in de ziel van de vereniging. Die collectiviteit viel ook zondag tegen Westerlo te aanschouwen. Op een speelse manier werden de onthutsend zwakke Kempenaars weggetikt. Met Víctor Vázquez als veldheer. Lang werd de Spanjaard als een zaalvoetballer afgeschilderd, nu dirigeert hij het spel van zijn team met zwier.
Met veel flair voetbalt ook de altijd nog maar 22-jarige Paul-José Mpoku. In een meer vrije rol geeft hij de wederopstanding van de Rouches gestalte. De psychologisch schok van een trainerswissel ebt doorgaans snel weg, maar bij Standard houdt Ivan Vukomanovic zijn ploeg stevig in de greep. De organisatie staat er, nu moet de kwaliteit van het spel omhoog en dient de nieuwe trainer er vooral over te waken dat de spelersgroep aan mekaar blijft klitten.
Het kan raar lopen in deze competitie vol kronkels. Na het einde van de eerste schijf van de reguliere competitie staat het eerder zo weggehoonde Standard op zes punten van Anderlecht. Indien de play-offs nu zouden beginnen, zouden dat drie punten zijn.
JACQUES SYS
AA Gent weet wat het mist.
