Zondag staat Mémé Tchité met Standard tegen zijn ex-club Anderlecht. ‘Het is niet met woorden, maar met daden dat hij wil antwoorden.’

Verlegen is Mémé Tchité (26) nog steeds. Zijn officiële voorstelling draaide uit op een kopbreker voor de journalisten. “Het is niet aan mij om te zeggen of ik vooruitgang heb geboekt in Santander.” Of: “Wat ik Standard kan bijbrengen? Dat zal je zien.” Zoals hij zelf zegt: “Het is niet met zijn tong dat men zijn club zal helpen.” Hij is niet gekomen om te praten, evenmin om zijn keuze uit te leggen, maar om te doen wat hij altijd al heeft gedaan: scoren. Amper vier minuten had hij nodig om bij zijn eerste officiële match, tegen Cercle Brugge, de puntjes op de i te zetten.

De speler met vier nationaliteiten (Congolees, Rwandees, Burundees en Belg) heeft een hele weg afgelegd sinds zijn debuut bij Standard. “Hij was verlegen”, weet een van zijn toenmalige teamgenoten, Eric Deflandre. “Dat is normaal”, zegt Philippe Léonard. “Hij was een jonge gast tussen de grote persoonlijkheden van die tijd: Ivica Dragutinovic, Vedran Runje, Sérgio Conceição en ikzelf. Hij was terughoudend, maar toonde veel respect. Hij luisterde goed, was geïnteresseerd in Thierry Henry, David Trezeguet, Sony Anderson, allemaal aanvallers met wie ik in Monaco contact had. Ik vertelde hem dat die na de training altijd 30 minuten langer bleven voor specifieke oefeningen. Ik denk dat dit hem heeft geholpen in zijn carrière.”

Tchité veroverde bij Standard snel zijn plaats. “Hij vond vlot de weg naar het doel”, herinnert Deflandre zich. “Hij kon het verschil maken door zijn snelheid, zijn torinstinct en zijn goede kopspel. Hij was het prototype van de volmaakte aanvaller.” Léonard nuanceert: “In het begin was hij nog in staat niet te missen kansen toch te missen, maar hij heeft dat snel rechtgezet.”

Na Standard was ook zijn passage bij Anderlecht, met 21 goals in één seizoen, zeer productief. Genoeg om in 2007 een transfer naar Santander af te dwingen. Kostprijs: 7 miljoen euro. In zijn 88 wedstrijden in het groen-zwarte shirt scoorde Tchité 24 keer. In Spanje was hij niet altijd titularis.

“Het bestuur is nooit tevreden geweest over het rendement van Tchité”, zegt Eduardo Del Rio, correspondent van het weekblad Don Balón in Santander. “Wat ik niet begrijp is dat Racing de voorbije jaren vaak van trainer veranderde, maar dat elke nieuwe coach telkens weer het vertrouwen gaf aan Tchité. Voor iemand met te weinig doeltreffendheid heeft hij veel gespeeld.

“Wanneer hij de bal aannam met zijn linkervoet, moest hij telkens stoppen om hem op zijn rechtervoet te nemen”, analyseert Del Rio. “Zo kon de verdediging zich weer in de juiste positie zetten en was de kans verkeken. In heel wat matchen kwam hij ook alleen voor de keeper, maar miste hij toch.”

Anderlecht

Toch waren een paar clubs geïnteresseerd in Tchité. Vooraan in de rij stonden West Bromwich Albion en Griekse clubs. “Het Engelse aanbod sprak hem aan”, geeft José De Medina, zijn manager, toe. Aanvankelijk wilde Santander winst maken en vroeg het tussen 8 en 9 miljoen euro. Toen de Engelsen het opgaven, kon Standard in de laatste dagen van de transferperiode de speler halen voor een bedrag (twee miljoen euro) dat veel lager lag dan wat WBA wilde betalen.

In de laatste rechte lijn was er nog even contact met Anderlecht, zegt De Medina: “Ik was toevallig in Spanje toen ik een scout van Anderlecht aan de lijn had. Toen hij hoorde dat ik daar was voor Tchité, wilde hij weten wie in hem geïnteresseerd was. Hij zou me opnieuw opbellen als Anderlecht geïnteresseerd was. Toen hij terugbelde, vroeg hij of we wat konden wachten, maar dat kon niet, Standard wilde de zaak snel afsluiten. Daarna hoorde ik niets meer van Anderlecht.”

Bij Anderlecht ontkent manager Herman Van Holsbeeck dat paars-wit tijdens de voorbije mercato geïnteresseerd was in Tchité. “Hij is ons aangeboden, maar wij hebben ‘nee’ gezegd.”

Het feit dat zijn familie in België verblijft, heeft meegespeeld bij Tchités keuze, geeft De Medina toe, “maar Mémé is niet teruggekeerd om rustig bij zijn familie te zijn.”

Een extra troef van Tchité noemt zijn manager zijn aanpassingvermogen. “Om in verschillende landen een succesvolle carrière uit te bouwen, vormt aanpassingsvermogen een absolute voorwaarde. Hij is de perfecte kameleon. In Spanje, dat op bepaalde niveaus een racistisch land is, is hij erin geslaagd zich te doen aanvaarden.” Voorlopig geeft Tchité geen interviews. De Medina: “Het is niet met woorden, maar met daden dat hij wil antwoorden.”

Rode Duivels

Al twee jaar wacht Tchité nu om te weten of hij voor de Rode Duivels mag spelen. Twee weken geleden stelde de rechtbank van eerste aanleg van Brussel de zaak uit tot juni 2011. Opdat het uitstel de carrière van Tchité niet in gevaar zou brengen, heeft de verdediging toch beroep aangetekend bij het Hof van Beroep van Brussel dat in kort geding zetelt om de speler vrij te geven in afwachting van de definitieve uitspraak in juni. Dit beroep in kort geding komt voor op 28 oktober, waardoor Tchité uiterlijk een maand later (eind november) weet of hij Rode Duivel kan worden.

Als junior heeft Tchité ooit voor Burundi gespeeld (telt niet mee). Dat hij een contract getekend heeft waarbij hij zich ertoe verbond voor de Rwandese ploeg te spelen, ontkent Tchité. De speler beweert dat het ondertekende contract vals is. “Het lijkt onomstotelijk dat we te maken hebben met een vervalsing”, betoogt zijn advocaat Luc Misson. “We hebben de handtekening op het contract laten onderzoeken door een grafoloog die ze heeft vergeleken met die van Tchité en de grafoloog heeft geconcludeerd dat het een vervalsing is. Bovendien is gebleken dat Tchité zich op de dag waarop hij dat contract getekend zou hebben, op Standard bevond en in geen geval in Rwanda bij de Rwandese bond.”

Waarom blijft de zaak bij deze duidelijke feiten dan toch aanslepen? “Omdat de Belgische bond nooit heeft gevraagd dat Tchité als Belg wordt erkend. Volgens het reglement zijn het de nationale bonden die de kwalificatie van een speler moeten aanvragen. De speler zelf kan die aanvraag niet doen. De FIFA verschuilt zich dus achter dit punt.”

Een brief van de Belgische bond aan de FIFA zou de zaak vereenvoudigen, maar voormalig secretaris-generaal Jean-Marie Philips aarzelde om dat te doen: “Dat men mij met een gerechtelijke beslissing bewijst dat die documenten vals zijn!” Standard steunt de gerechtelijke stappen van zijn speler.

door geert foutré & stéphane vande velde

Tchité is ons aangeboden, maar wij hebben ‘nee’ gezegd. Herman Van Holsbeeck