Een jaar geleden was hij voor voetbalminnend België nog een nobody, maar straks is Nacer Chadli een van Leekens’ troeven tegen Turkije. ‘Je valt aan met elf en je verdedigt met elf: dat is het recept voor succes.’
Het is aangenaam tafelen op het pittoreske dorpsplein van Tilff, aan de oever van de Ourthe. Het trainingscentrum van Standard, de Académie Robert Louis Dreyfus, ligt hier maar vijf kilometer vandaan. Nacer Chadli heeft nog geprobeerd zijn beste vriend Axel Witsel bij het gesprek te krijgen. Witsel wilde wel, maar raakte twee dagen voor de bekerfinale tegen Westerlo het afzonderingsoord niet uit. Voor Nacer Chadli – vergezeld van zijn Luikse manager Daniel Evrard die tijdens het gesprek af en toe wat nuttige achtergrondinformatie bijbrengt – zijn alle clubverplichtingen achter de rug: net als Witsel won hij de beker, maar greep hij in de slotwedstrijd naast de titel. Toch draagt hij aan zijn pols het mooie uurwerk dat Twentevoorzitter Joop Munsterman zijn spelers had beloofd als ze kampioen zouden worden, met hun namen erin gegrift. De uurwerken waren toch besteld, en de namen eruit krassen zou onbegonnen werk zijn.
Nacer Chadli heeft het perfecte profiel voor wat de nieuwe Belg van morgen kan worden, als dit land erin slaagt om zichzelf opnieuw uit te vinden. Hij is hier geboren uit Marokkaanse ouders, is goed geïntegreerd, tweetalig (zijn Nederlands heeft hij geleerd in Apeldoorn, zegt hij) en heeft bewust gekozen voor de Rode Duivels. Die keuze werd hem overigens niet in dank afgenomen door de Marokkaanse gemeenschap in België en in het thuisland van zijn ouders.
Vandaag is hij een van de nieuwe helden van het Belgisch voetbal, één jaar geleden was hij voor het grote publiek in België en Nederland een anonieme speler van de Nederlandse tweedeklasser AGOVV uit Apeldoorn. De hele zomer van 2010 gonsde het van geruchten en contacten. Vooral Duitse clubs wilden hem, naast Heracles, AZ, ADO Den Haag en Saint-Etienne, maar begin september verhuisde hij naar landskampioen Twente.
Klopt het dat Michel Preud’homme het licht op groen zette na het bekijken van een video?
Daniel Evrard: “Twente had hem een keer of tien gescout, maar omdat Preud’homme hem niet kende, had men een montage gemaakt met beelden van Nacer. Op basis van wat Michel zag, heeft hij het advies van de scouts van zijn club gevolgd. De dag voor Nacers verjaardag is de transfer getekend.”
Belgische clubs – Anderlecht om er maar een te noemen – hebben niet met je gepraat?
Nacer Chadli: “Terugkeren naar België vond ik geen optie. Ik wilde me bewijzen in de Nederlandse Eredivisie, of in Duitsland. De manier van voetballen in Nederland beviel me wel, er wordt aanvallend gespeeld, men zoekt er vooral de combinaties over de grond. Ook de sfeer in de Duitse stadions trekt me aan.”
Evrard: “Dortmund wilde heel ver gaan, maar aarzelde op het laatste moment. Pakt Twente hem niet, voetbalt hij nu bij FC Köln.”
Stel dat Standard zich had gemeld, de club waar je begon te voetballen, wat kies je dan?
Chadli: “Toch Twente, omdat het Nederlandse voetbal me ligt, en omdat Twente Champions League speelde. Vorig jaar heeft Axel ( Witsel, nvdr) nog eens gevraagd hoe lang mijn contract nog liep bij AGOVV, maar als dat in opdracht van het bestuur was, kwamen ze in elk geval te laat.”
Eén balbehandeling
Waarom ben je op je zestiende bij Standard weggegaan?
Chadli: “Ik ben niet weggegaan, maar weggestuurd. Ze adviseerden me om te vertrekken. In mijn laatste seizoen zat ik vaak op de bank en had ik een enorme groeischeut gekregen, waardoor ik veel aan kracht had ingeboet en vaak geblesseerd was. Tot mijn vijftiende was ik maar een klein manneke. Men vond dat ik te weinig getoond had, Christophe Dessy waarschuwde me dat ik het jaar daarop niet veel kansen zou krijgen. Mijn trainer zei me vaak dat hem van bovenaf gevraagd werd om me niet op te stellen. Twee jaar eerder had ik met dezelfde trainer alle matchen gespeeld. Ik zat in dezelfde lichting als Mehdi Carcela en Axel Witsel. Mehdi had toen wat disciplinaire problemen en zat daardoor vaak op de bank. Axel speelde altijd, dat was toen al gewoon de beste.”
Ben je boos op Standard?
Chadli: “Waarom? Ik ben er nog regelmatig gaan kijken om Axel te zien. Wie zegt dat ik later nooit meer voor Standard ga voetballen? Maar nu niet.”
Hoe ben je dan bij MVV terechtgekomen? Dat lijkt niet zo’n vanzelfsprekende keuze voor een Luikenaar.
Chadli: “Ik had veel goeds over MVV gehoord, een kennis van me had er een jaar gespeeld. Ik ben dan eens naar een training gaan kijken en heb daarna gebeld met de vraag of ik mocht testen. Al na twee dagen waren ze overtuigd, maar ze vertrouwden het niet en vroegen of ik bij Standard met disciplinaire problemen vertrokken was. Ik heb ze gewoon gezegd dat ik niet goed genoeg was voor Standard. Ze hebben dat nagetrokken, en toen kreeg ik een contract. Nederlands kende ik helemaal niet. Ze gaven me een blad met alle specifieke voetbaltermen in het Nederlands. Dat heb ik bestudeerd.”
Evrard: “Op het eind van dat seizoen vroeg een vriend, Rubenilson ( die begin jaren negentig nog bij Standard en RWDM voetbalde, nvdr) of ik eens mee ging kijken naar MVV. Hij had gehoord dat daar een goeie Belg zat.”
Chadli: “Na die match hebben ze me aangesproken. Het was niet eens zo’n goeie match van me, maar na drie minuten had Rubenilson een balbehandeling gezien die hem meteen overtuigd had. Hij zei me: ‘Jij gaat ooit naar een grote club als je zo nog een paar jaar door doet.’ Op dat moment dacht ik nog niet meteen aan een profcarrière.”
Evrard: “Aan Nacer was voor het volgende seizoen een plaats in de A-kern bij MVV beloofd, maar plots hadden ze daar zo veel spelers dat hij nog een jaar bij de jeugd zou moeten voetballen. Toen zijn we op zoek gegaan naar een andere club. Bij Apeldoorn hadden ze net een andere Luikenaar genomen, die nu bij ADO Den Haag zit: Chiro N’Toko, die van FC Seraing kwam. Er mocht er nog één bij, maar hun budget was bijna op. Na bijna een maand meetrainen hebben ze hem drie dagen voor het eind van de transferperiode een contract aangeboden. Hij verdiende toch aanzienlijk meer dan wat een bediende bij een groot verzekeringsbedrijf opstrijkt, plus auto en een woning. Na twee jaar vroeg de club de spelers om een deel van hun loon in te leveren. Nacer stemde toe om de wedstrijdpremies niet meer maandelijks, maar op het eind van het seizoen uitbetaald te krijgen.”
Barcelona
Waarom ben je drie jaar bij AGOVV gebleven?
Chadli: “Het eerste jaar moest ik wennen aan de intensiteit van de trainingen en zat ik nog vaak op de bank, het tweede jaar was beter maar ook toen was ik ook nog niet klaar voor een stap hoger. Toen ik bij AGOVV kwam, woog ik 72 kilo en was ik 1,85 meter groot. Nu weeg ik 85 kilo en ben ik 1,89 meter groot.”
Evrard: “Nog in zijn laatste jaar bij AGOVV moest zijn lichaam wennen aan die laatste groeischeut. Voor elke zware inspanning die hij deed, kreeg hij een terugval. Maar Nacer had goeie trainers: John van den Brom, die nu bij ADO Den Haag zit en die de Ajaxschool meemaakte, en Peter van Vossen, die nog in België gevoetbald heeft ( bij SK Beveren en Anderlecht, nvdr). Van den Brom had een hekel aan conflictsituaties, Van Vossen zei altijd meteen vlakaf waar het op stond. Hij was het ook die voorspelde dat Nacer op een dag voor Barcelona zou voetballen.”
Chadli: “Van Vossen was heel hard en heel veeleisend. Het toeval wilde dat hij nog op mijn positie had gespeeld. Hij zei: op de linkerflank, daar staan de specialisten, zo zijn er niet veel. Als je veel geld wil verdienen, moet je je op die plek vastpinnen. Bij Standard was ik begonnen als nummer tien met Witsel in mijn rug, bij Apeldoorn was ik eerst verdedigende middenvelder, dan rechtshalf, in mijn derde seizoen linkshalf.”
Vandaag word je geroemd om je defensieve kwaliteiten. Waar heb je dat geleerd?
Chadli: “Bij Twente. Je valt aan met elf en verdedigt met elf: dat is het recept voor succes. Als je een spits hebt die niet mee verdedigt, werkt het niet.”
Evrard: “Bij AGOVV mocht hij niet meeverdedigen. Dat heeft hem nog bijna een transfer naar Duitsland gekost. Köln, Leverkusen en Dortmund vonden het een goeie voetballer, maar hij had niet het verdedigende volume dat ze wilden. Ik heb bij Nacer aangedrongen dat hij wat meer zou werken en verdedigen, maar hij mocht niet. Dus sprak ik daar de trainer op aan. ‘Kan me niet schelen met hun running German football‘, riep die. ‘Je zal zien wat voor pak slaag ze zullen krijgen van Nederland op het WK. Ik wil zo niet spelen, we spelen ons eigen spel en Nacer moet hoog voetballen.’ De eerste opmerking van Preud’homme was ook dat hij vond dat er dode momenten zaten in het spel van Chadli. Maar, voegde hij eraan toe, het is ook mijn taak als trainer om daar iets aan te doen. In één maand had Preud’homme hem precies bijgebracht wat hij moest weten. Een maand later hadden Dortmund, Leverkusen en FC Köln al spijt dat ze hem niet genomen hadden.”
De eerste keer dat je echt opgemerkt werd, was toen je in de Champions League tegen Inter Maicon sterretjes liet zien, twee maanden nadat je nog in tweede klasse rondliep.
Chadli: “Hij heeft toch ook maar twee armen en twee benen, net als ik. Uiteindelijk ben ik wel verrast dat ik al zo veel gespeeld heb. Ik kwam als derde keus op links, maar ik heb me daar niet door laten ontmoedigen. Eerst startte Twente met Emir Bajrami op links en Bryan Ruiz op rechts. Een paar maanden eerder had Johan Derksen op het Gala voor de Beste Profvoetballer, waar ik genomineerd was voor Beste Speler van de Jupiler Liga, nog zijn twijfels uitgesproken of ik de Eredivisie wel zou aankunnen.
“De eerste twee matchen mocht ik invallen. Omdat we maar twee keer gelijkspeelden, herschikte Preud’homme de ploeg en liet me starten. De derde match wonnen we en we waren vertrokken voor een reeks overwinningen.”
Marokko
Wanneer heb je voor het eerst aan de Rode Duivels gedacht?
Chadli: ” Georges Leekens heeft in oktober met Preud’homme gebeld. In december heb ik dan zelf met Leekens gepraat, op het kantoor van Nike. Daar heeft hij me zijn project met de Rode Duivels uitgelegd. Hij was ervan overtuigd dat we ons zouden plaatsen voor het eindtoernooi van 2014.”
Eerder had je al met Marokko een match gespeeld, in Noord-Ierland.
Chadli: “Ik ging omdat Erik Gerets me in augustus opbelde en me zei dat hij me er graag eens bij zou hebben. Hij was toen nog geen bondscoach, maar het stond al vast dat hij het zou worden. Die match zou me tot niets verplichten, voegde hij eraan toe, het was maar een vriendschappelijk duel.”
Evrard: “Als het niet Gerets was geweest die hem had opgebeld, was hij waarschijnlijk zelfs niet gegaan.”
Chadli: “Dat klopt. Ik ben heel goed onthaald bij de Marokkaanse ploeg, maar eind januari heb ik definitief voor België gekozen. Ik wou op een bepaald moment de knoop doorhakken. Anders blijf je maar elke keuze afwegen, en begint dat mentaal te wegen.”
Mehdi Carcela deed een jaar over zijn keuze. Heeft de uitbouw van je sportieve carrière in Europa je keuze bepaald?
Chadli: “Nee. Ik koos voor België omdat ik hier geboren ben, hier ben opgegroeid en mijn familie hier woont. Ik voel me ook voor een deel Marokkaan: mijn vader woont ginder, ik ga er met vakantie, maar ik woon er niet. Ik woon hier. Natuurlijk heeft Witsel me weleens gezegd dat hij het fijn zou vinden als we samen in de nationale ploeg zouden spelen, maar dat heeft niet de doorslag gegeven.”
Het lijkt me geen makkelijke keuze. Je krijgt vreselijke dingen naar het hoofd geslingerd op de Marokkaanse voetbalfora, nadat je voor de Duivels koos. ‘Smerige verrader’ is nog een van de aardiger bewoordingen.
Chadli: “De eerste drie weken waren vreselijk. Ze hebben zelfs mijn website gehackt. Het is ook niet simpel. Ik voel me Belg, maar ook Marokkaan. Ik zie er niet uit als iemand die Albert heet, hé!”
Heeft de Marokkaanse voetbalfederatie druk op je gezet of geprobeerd je over de streep te trekken met extra vakantie of faciliteiten?
Chadli: “Nee. Ik heb niets gevraagd, en ook niets gekregen.”
Heb je je moeten verantwoorden voor je familie?
Chadli: “Het is maar normaal dat sommigen erg ontgoocheld waren door mijn keuze. De laatste maanden is dat wat weggeëbd.”
Welke raad heeft Michel Preu- d’homme je gegeven?
Chadli: “Hij raadde me de Rode Duivels aan en gaf ook eerlijk toe dat het hem niet goed uit zou komen als ik tijdens de Afrikaanse landenbeker een maand weg zou zijn.”
Toen je voor België koos, kon men je geen opportunistische houding verwijten. Op dat moment liep het publiek nog geen storm voor de Rode Duivels en was de uitschakeling voor het EK bijna een feit.
Chadli: “Als ik toen voor volle stadions was gegaan, had ik voor Marokko moeten kiezen. Ik ben in september in Brussel naar België-Bulgarije gaan kijken; daar zat bijna geen volk. Toen ik voor België koos, verwachtte ik ook niet dat de zaken zo snel zouden keren. Ik wist dat er veel talent was, het moest alleen nog samenvallen tot een goed team.”
Je bent na Marouane Fellaini de tweede Belg van Marokkaanse origine die voor België koos. Hij kreeg tijdens een België-Marokko bijna een heel stadion over zich heen.
Chadli: “Toen we ons voor mijn eerste interland tegen Finland in Gent warm liepen, was er een Marokkaanse supporter die de hele tijd vreselijke dingen stond te roepen tegen mij en Yassine El Ghanassy. Wij liepen net in de strook aan de kant waar hij een plaats had. Het was zo erg dat Marc Wilmots is komen kijken. Die riep dat, als die man niet gauw zijn mond hield, hij hem in de tribune zou komen opzoeken. Het was rap gedaan.”
Miami
Wie heeft zich over je ontfermd bij de Rode Duivels?
Chadli: “Axel en Dries Mertens, mijn maatje van bij AGOVV.”
Welk liedje hebben de Rode Duivels je voor je doop horen zingen?
Chadli: “Frère Jacques.”
Een van de Duivels die een opmerkelijke metamorfose doormaakte, was Axel Witsel. Heb jij veel contact met hem gehad, toen hij na die tackle op Wasilewski een moeilijke periode doormaakte terwijl jij in Nederland zat?
Chadli: “Ik heb hem ’s anderendaags al gebeld. Hij zat echt in de put. Ik wist dat hij mentaal sterk was, maar hij is mentaal nog sterker uit die periode gekomen.”
Toen je tegen Oostenrijk en Azerbeidzjan startte, was er veel om te doen dat jij de basisplaats van Eden Hazard afpakte.
Chadli: “Van die reacties ben ik wel geschrokken. Voor mij is Hazard op dit moment het grootste talent van het land, een beetje de Bryan Ruiz van België. Ik heb al met hem gespeeld. Tegen Finland begon ik op rechts en hij op links, en wisselen we voortdurend van flank. Ik heb daar geen probleem mee.”
Ben je na je keuze voor de Rode Duivels al opnieuw in Marokko geweest?
Chadli: “Nee. Dit jaar zal dat ook niet gebeuren. We gaan met een aantal Rode Duivels met vakantie naar Miami: met Axel, Marvin ( Ogunjimi, nvdr), Dries en nog een paar jongens.”
Gaat Lukaku ook mee?
Chadli: “Hij is te jong.”
Op je zeventiende mag je toch al de VS binnen?
Chadli: “Maar nog niet in discotheken. Daarvoor moet je ginder 21 zijn. Anders hadden we hem zeker meegenomen.”
Geïnteresseerd in Amerikaanse vrouwen?
Evrard: “Dat mag niet meer, want hij heeft sinds kort een vriendin.”
Chadli: ( bloost) “Een meisje uit Luik, sinds een maand of drie.”
Je gaat haar toch een postkaartje uit Miami sturen?
Chadli: ( verbaasd) “Een wat?”
Een e-mail in een envelop met een postzegel op.
Chadli: “Dan ben ik al lang terug voor ze die krijgt. We bellen wel.”
DOOR GEERT FOUTRÉ & THOMAS BRICMONT
“Ik voel me Belg, maar ook Marokkaan. Ik zie er niet uit als iemand die Albert heet, hé!”
