Hoe de trainer van Standard in één jaar zijn stempel drukte. Een bloemlezing.

Meteen na de wedstrijd van Standard tegen Westerlo (2-1) : zoals altijd ontploft Michel Preud’homme van geluk. Elk eindsignaal is een bevrijding, een ontlading die groter wordt met de jaren. Nochtans beseft hij die avond dat hij een fantastische kern ter beschikking heeft. Hij gaat zijn spelers op het terrein tegemoet en zegt : “Ik wist al dat ik een goede groep had, nu weet ik dat ik een formidabele groep heb. Vanavond waren jullie groots.” Het is een uitspraak van een trainer die in één jaar tijd zijn ambitie kon overbrengen naar zijn kern.

Preud’hommes carrière volgt de weg van een raceauto. De eerste keer ging hij uit de bocht, recht de sloot in. Maar de tweede keer wist hij de wagen op de weg te houden en nu schrijft hij geschiedenis. Wat veranderde Michel Preud’homme ? En hoe gaat hij te werk ? Door wie de oud-doelman van de Rode Duivels ook getypeerd wordt, telkens keren dezelfde woorden terug.

“Zeer strikt, op het randje van perfectionisme”, volgens zijn adjunct Manu Ferrera.

“Het woord strikt klinkt nogal onvriendelijk. Hij is eerder veeleisend”, vult Siramana Dembele aan.

“Nerveus en bijgelovig”, stelt Olivier Renard.

“Zeer professioneel, nauwkeurig, intelligent, wat intimiderend, gepassioneerd en vaak overgevoelig voor kritiek”, besluit Thierry Luthers van Radio RTBF.

Nochtans is Preud’homme sinds het begin van het seizoen steeds meer relaxed, minder gestresseerd. Af en toe kan er zelfs een kwinkslag vanaf. Zo grapte hij over Jacky Mathijssen dat Calimero Luik verlaten heeft voor Brugge. Als hij bevrijd lijkt, komt dat vooral doordat zijn werk en zijn filosofie vruchten afwerpen. Kapitein Steven Defour legt uit :”Hijzelf is niet veranderd. Hij heeft nog steeds diezelfde overgave en passie, maar misschien is hij wat minder nerveus. Afgelopen seizoen was hij verplicht in de achtervolging te gaan. Dat vreet aan je. Nu rijdt hij zelf vooraan.”

Fysical coach Guy Namurois beaamt : “De stress kwam voort uit een gebrek aan vertrouwen in de toekomst. Nu men erin geslaagd is dat weg te nemen, komt er innerlijke rust in de plaats.”

Een leergierige groep

“Hij is inderdaad kalmer in de interviews voor en na de match, maar hij is nog altijd zenuwachtig”, nuanceert Luthers. “Denk maar terug aan zijn uitsluiting tegen Sint-Petersburg of zijn uitbarsting tegen Westerlo, waar hij een fles het terrein op trapt. Het grote verschil is dat hij niet langer brandjes moet blussen. Hij kan rekenen op een sterk geheel.”

Preud’homme zelf is niet veranderd, maar hij kreeg meer controle over de parameters. Zo kon hij zelf vorm geven aan zijn kern, die enkele aanpassingen onderging. Sindsdien beheerst hij de groep volledig. “Hij is de kapitein van het schip. Dat was vorig seizoen niet altijd het geval”, zegt Renard. “Hij had veel ervaren jongens ter beschikking en die grepen zelf in wanneer er iets misging. Als bepaalde spelers tijdens een match wilden veranderen van tactiek, dan deden ze dat. Dit jaar is de groep veel jonger en ontvankelijker. Ze voeren de tactiek exact uit. Dat is zeker een voordeel voor een trainer, ook al loopt het in sommige gevallen wel eens fout. Toen Preud’homme naar de tribunes werd verwezen in Rusland, wisten sommige jongens niet meer wat te doen. Alsof ze plots wezen waren. Er is nog nood aan coa- ching.”

Luthers bevestigt deze visie : “Standard raakte de kluts kwijt tegen Sint-Petersburg nadat Preud’homme werd uitgesloten en dat is geen toeval. Het bewijst dat hij de groep volledig in zijn greep heeft en dat hij het matchverloop goed leest.”

Van een groep die geënt was op individualiteit en enkele sterke persoonlijkheden naar een veldbezetting gebaseerd op het collectief, het is de verdienste van Preu- d’homme. Renard : “Sinds de voorbereiding ligt de nadruk tijdens de tactische besprekingen op het collectief. Dat is voor hem essentieel. Vorig seizoen nam hij de spelers meer apart. Hij ziet iedereen evolueren in een groep.”

Het juiste ritme vinden

Preud’homme nam zijn tijd om te observeren. Renard : “Toen hij het roer overnam, taxeerde hij de groep gedurende acht maanden. Hij zette de lijnen uit voor het volgende seizoen en keek wie hij wilde behouden en wie weg mocht. Nu kent hij zijn kern door en door. Als hij spreekt, wordt er geluisterd. Daarnaast weet hij perfect wanneer hij moet motiveren, zoals toen Mohammed Sarr een rode kaart kreeg tegen Westerlo. Preud’homme bleef hameren op de positieve punten. De positiewissels waren duidelijk voor iedereen. Gevolg : we kwamen uit de kleedkamer als één blok en hielden de drie punten in Luik. Toch kwam hij twee dagen later nog eens kritisch terug op de mindere eerste helft.”

Hij bemoedert zijn groep dus wat meer, zonder te overdrijven. Geen overbodig geblaat, geen misplaatst autoritarisme. “Hij probeert ons niet te vermoeien met een lang discours”, aldus Dembele. “Daarnaast sluit hij niemand uit van het collectief. Tijdens trainingssessies corrigeert hij de fouten van iedereen, ongeacht of je bankzitter of basisspeler bent. Hij zegt vaak dat hij geen kampioen kan worden met elf spelers. Voor bankzitters werkt zoiets bemoedigend. Tot slot hecht hij ook veel belang aan werkethiek. Er zijn regels, overtredingen worden bestraft. Toch beseft hij dat de groep jong is en nood heeft aan ruimte. Dus laat hij soms ook dingen passeren omdat hij weet dat jeugdigheid de sterkte is van dit Standard.”

De spelers eten uit zijn hand. “Hij bezit een natuurlijke geloofwaardigheid”, gaat Dembele verder. “Hij had een glansrijke carrière, dat weten we. Situaties waarin wij terechtkomen, heeft hij zelf ook doorstaan. Daarom begrijpt hij ons beter dan de journalisten of de supporters.”

In tegenstelling tot afgelopen seizoen beheerst Preud’homme zijn metier beter. Hij moest het juiste ritme vinden. “Uiteindelijk heeft hij nog geen lange trainersloopbaan achter zich”, bevestigt Renard, “Maar hij leert snel en weet stilaan welk soort spelers hij wil.”

Een heilige en een icoon

Toen de grasmat hem terugriep, was de keuze tussen de Belgische bond en het trainerschap snel gemaakt. “Ik wist altijd al dat hij een grote coach kon worden”, verklaart Luthers. “Hij heeft charisma, is meertalig, intelligent, psychologisch sterk en begrijpt het spelletje als geen ander. Hij is the right man in the right place. Wat niet betekent dat hij geen goede bondsvoorzitter zou zijn.” Preud’homme kan geschiedenis schrijven met Standard. “Stel je voor hoe symbolisch een titel zou zijn voor Standard onder leiding van Preud’homm”, vervolgt Luthers. “Hij belichaamt Standard, hij is Standard. Hij is een heilige in Luik en een icoon daarbuiten.”

De coach mag dan wel zelf het woord voeren, toch rekent ook hij op zijn assistenten. De cohesie in de technische staf zorgt voor extra rendement. “In mijn hele carrière bij Standard heb ik dit nooit meegemaakt. De samenwerking verloopt perfect omdat Preu- d’homme mijn werk respecteert en luistert naar mijn ideeën”, klinkt het bij Namurois. “Elk lid van de staf heeft de indruk mee te werken aan de samenstelling van de ploeg. Elk detail van de vorige én volgende match wordt geanalyseerd.”

Manu Ferrera is sinds een jaar hulptrainer bij de Rouches. “Er is een wederzijds respect”, zegt hij. “Preud’homme is een open iemand, die luistert naar de raad van anderen. Tezelfdertijd heeft hij genoeg persoonlijkheid om zich niet te laten beïnvloeden. Tijdens de match is hij vooral geconcentreerd op zijn spelers. Hij kan zich erg boos maken als een journalist een speler onterecht aanvalt. Dan schrikt hij er niet voor terug die terecht te wijzen tijdens de persconferentie.” S

Door Stéphane Vande Velde