Ronduit verbijsterend is het om vast te stellen dat Anderlecht en Standard er niet meer in slagen op een normale manier tegen elkaar te voetballen. De aanloop naar deze klassieker verliep in een grimmige sfeer, met het extreem uitvergroten van de affaire- Jelle Van Damme, die in het begin van het seizoen door Standard zou zijn benaderd. Dat sloeg vooral wonden in het Brusselse kamp en leidde er bijvoorbeeld toe dat de bestuurders van de beide grootmachten tijdens de Europese loting in Monaco niet met elkaar spraken.
Die bitse rivaliteit kreeg zondag een ontluisterend verlengstuk op het veld. Vooral Standard liet zich met zware overtredingen en onnodige provocaties van zijn kleinste kant zien. Op cruciale momenten voerde de ploeg bovendien een wrang stukje toneel op. Verbazing acteerde Igor De Camargo toen hij na een overtreding op Jan Polák geel kreeg, de Tsjech moest later met gescheurde kruisbanden van het veld. Maar helemaal huiveringwekkend was de aanslag die Axel Witsel op Marcin Wasilewski pleegde, ook bij hem heerste er aanvankelijk verwondering over de rode kaart. Anderlecht was in shock, Dieumerci Mbokani scoorde en vond het vervolgens nodig om het publiek nog wat uit te dagen. Het was de schaamte voorbij.
Niet snel genoeg kunnen de bestuurders van beide clubs op een constructieve manier rond de tafel gaan zitten. Wanvertoningen zoals die van afgelopen zondag keren zich tegen het voetbal. En tegen Standard, dat dit land de afgelopen twee jaar veel schitterende voetbalmomenten bezorgde. De Rouches moeten erover waken dit opgebouwde krediet niet te verliezen. Na lange jaren in de schaduw hadden de twee opeenvolgende titels bij de Rouches een bevrijdend effect, maar steeds meer stappen de Luikenaars met een aura van onaantastbaarheid door de voetbalwereld. Sommige bestuurders geven de indruk boven alles en iedereen te zweven. Daar is geen enkele reden voor. Standard moet bij zichzelf te rade gaan. Op en naast het veld.
Sfeer en passie was er afgelopen zondag in de Brugse derby. Dat blauw-zwart de wedstrijd uiteindelijk won, dankt het aan de bluf van trainer Adrie Koster. Toen Club na een tweede gele kaart van Antolin Alcaraz tot tien man werd gereduceerd, ging hij achteraan man op man spelen. Met Jorn Vermeulen en Michael Klukowski als centrale verdedigers. Geen enkele Belgische trainer die dat zou durven. Club boog een 2-1-achterstand om in een 2-3-zege, al had het in de slotfase geluk dat Cercle een aantal kansen verkwanselde.
Het is niet de eerste keer dat Koster met een tactische ingreep een wedstrijd doet kantelen. Terwijl velen in Nederland zich nog altijd afvragen of Koster niet te lief is voor een topclub, bewandelt Club met hem nieuwe wegen. De komst van drie nieuwe spelers – na Carl Hoefkens ook Ivan Perisic en Dorge Kouemaha – moet de variatiemogelijkheden vergroten.
Als een bastion van onverzettelijkheid presenteert STVV zich in deze competitie. Door de jaren heeft de club zichzelf nooit verloochend. Een ploeg van krijgers en strijders die de pijn verbijt en de grenzen verlegt. Raymond Goethals vertelde vroeger graag de anekdote van Toine Polleunis, de vader van het latere boegbeeld Lon Polleunis. Goethals wilde Toine eens aan de rust in de kleedkamer houden omdat die na een kopbalduel zat te bloeden als een stier. Daar wilde Toine niets van weten. Hij vroeg de verbijsterde Goethals of die in geval van een nederlaag de winstpremie uit eigen zak zou betalen. En stormde weer driest het veld op. Goethals liet Sint-Truiden toen, in de jaren zestig, spelen met een verdediging op één lijn, iets wat hij van Anderlecht (en trainer Pierre Sinibaldi) had afgekeken. Alleen deden de Limburgers dat veel efficiënter dan paars-wit. Niet omdat ze technisch beter waren, wel omdat ze slimmer bleken. Toen iedereen het systeem perfect beheerste, werd Sint-Truiden in de competitie tweede. Dat was medio 1966.
Nu, na vijf speeldagen, staat STVV dus weer op de tweede plaats. Binnen anderhalve week komt Anderlecht op bezoek, een overwinning zou zelfs de koppositie opleveren. Het is schitterend dat er in een omgeving die echt de sfeer van het voetbal ademt zulke prestaties worden neergezet. Zeker na zo’n somber weekend.
door JACQUES SYS
“Standard moet bij zichzelf te rade gaan. ”
