‘De spelers van PSG vinden elkaar zelfs met een blinddoek aan’

Dit weekend gaat de Ligue 1 van start, met uiteraard slechts één favoriet: het PSG van sterspelers Kylian Mbappé en Neymar Junior.

Olympique Marseille en Saint-Etienne, twee legendarische Franse clubs, trappen vrijdagavond het seizoen 2020/21 van de Ligue 1 op gang. PSG, dat de voorbije acht seizoenen zeven keer kampioen speelde, is nog maar één titel verwijderd van het record (10) van Les Verts van Saint-Etienne. Wie Ligue 1 zegt, denkt in de eerste plaats aan het sterrenelftal aangevoerd door Neymar en Kylian Mbappé. Daar zal de recordtransfer van de gewezen smaakmaker van AA Gent Jonathan David naar Lille OSC weinig aan veranderen.

Een panel van vier Franse spelers/trainers met een Belgisch verleden analyseert de Ligue 1 aan de hand van drie pertinente vragen. Albert Cartier, Patrick Remy, Eric Joly en Kevin Vandendriessche nemen heden en toekomst van de Franse eerste klasse onder de loep.

Behoort de Ligue 1 eigenlijk wel tot de ‘grote competities’?

Albert Cartier: ‘Daar moet ik niet eens over nadenken. Ja! Als de grootste Europese competities hun boodschappen komen doen in Frankrijk, dan wil dat zeggen dat er kwaliteit zit in ons kampioenschap. Bovendien hebben de spelers die er vertrekken doorgaans weinig tijd nodig om zich elders aan te passen. Ze hebben het ritme, de inzet, de intensiteit en alle andere kenmerken van de Ligue 1. Ik zeg niet dat het de beste competitie is, maar ze behoort zeker tot de beste. Er spelen wereldsterren als Neymar, Kylian Mbappé en Mauro Icardi. Natuurlijk spelen die allemaal bij PSG. Maar er zijn ook topspelers bij Lyon of Marseille. Uiteindelijk is dat in de andere grote competities niet anders. Engeland? Een match als Wolverhampton-Leicester is ook niet altijd zo interessant. Ik ben gaan kijken naar AC Milan-Sampdoria, dat was echt niet geweldig. Toen ik buitenkwam, dacht ik: ik heb ten minste een mooi stadion gezien. Er zijn zeker zoutloze wedstrijden in de Ligue 1, maar die heb je elders ook.’

Patrick Remy: ‘Ja, zeker. Het is een grote competitie sinds de Qatari naar Parijs gekomen zijn. Zij hebben het algemene niveau mee omhooggetrokken, met name door de sterke verhoging van de tv-gelden. Je hoort wel eens dat de Franse competitie kwalitatief niet zoveel voorstelt omdat je maar twee echt grote clubs hebt, Lyon en PSG. Maar je kunt in Spanje hetzelfde zeggen over Real Madrid en Barcelona. Of in Duitsland over Bayern en Dortmund. Overal heb je twee of drie grote ploegen en de rest die daarachter komt. Behalve in Engeland, omdat daar veel meer geld omgaat en er dus meer clubs zijn die een fantastische kern kunnen samenstellen. Ik geef toe dat het een heel ander verhaal zou zijn als we een Ligue 1 hadden met de ploegen van plaats drie tot twintig. Maar nogmaals: dat is overal hetzelfde, dus daar hoeven we geen complexen over te hebben.’

Eric Joly: ‘Nee, helemaal niet. We hebben een uitzonderlijke nationale ploeg, maar een kampioenschap dat ver onder dat van Duitsland, Italië, Spanje of Engeland staat. Dat is nog heel wat anders. Ik vind het niveau vrij matig. Ik kijk naar de wedstrijden van PSG omdat dat een grote ploeg is, maar voor de rest ligt het wat moeilijker. Behalve het niveau valt het gebrek aan passie in de Ligue 1 mij op. Ik ben naar het buitenland moeten gaan om dat te beseffen. Ik heb in België en in Schotland gespeeld en dat was heel anders. In Frankrijk zijn er maar vier clubs die begeestering opwekken: de voorbije jaren PSG en verder Marseille, Lens en Saint-Etienne. Daarnaast is het veel minder, weinig fervente fans, weinig toeschouwers tout court… Buiten de steden zie je bijna nooit iemand met een shirt rondlopen van de club waarvoor hij supportert.’

Kevin Vandendriessche: ‘Als de Ligue 1 een grote competitie zou zijn, dan zouden de beste spelers natuurlijk niet naar het buitenland trekken. We hebben een heel goed ‘opleidingskampioenschap’, dat je kunt zien als een eerste stap naar de top. Over de lange termijn zal PSG altijd aan de kop staan, gevolgd door Lyon en verder alle andere ploegen die elkaar allemaal kunnen kloppen in één wedstrijd. Het is nogal onvoorspelbaar, vind ik, moeilijk om seizoen na seizoen eenzelfde tendens aan te duiden. Er is altijd wel een verrassing, zoals Rennes vorig jaar.’

Zal PSG de komende vijf jaar onklopbaar zijn?

Cartier: ‘Alles zal afhangen van de Qatari. Als ze na het WK 2022, dat in hun land gespeeld wordt, nog langer blijven, dan zal PSG onklopbaar blijven. Maar de twijfel rijst toch meer en meer of ze er dan nog zullen zijn. Ze slaagden er tot dusver nog niet in om de Champions League te winnen met PSG en daar zullen ze zich vragen bij stellen.’

Remy: ‘Absoluut. Sinds de komst van de Qatari hebben ze één accident de parcours gehad, in 2017, toen Monaco kampioen werd. Maar ze hebben daar snel lessen uit getrokken, dat zal hen geen tweede keer overkomen. Voor de Parijzenaars is een slecht seizoen een seizoen waarin ze niet de vier nationale trofeeën pakken. Als ze er maar drie winnen, zien ze dat als een mislukking. Zelfs als ze met een blinddoek zouden spelen, zouden ze elkaar nog vinden. Wanneer ze op voorsprong komen, weet je dat de wedstrijd gespeeld is. Onlangs, op de avond van de bekerfinale, zei ik tegen mijn vrouw: van zodra de eerste goal gevallen is, gaan we uit. Ik heb een kwartier gekeken en toen Neymar scoorde, zijn we vertrokken. Als je spreekt over een hegemonie van vijf jaar, dan is dat een onderschatting. Die gaat veel langer duren.’

Joly: ‘Nogal wiedes. Er gaat niks veranderen. Opdat er verandering zou komen, zou iemand die even rijk is als de Qatari, een andere Franse club moeten kopen. Iedereen is er al aan gewend, het zou geweldig verkeerd moeten lopen wil PSG niet opnieuw kampioen spelen. Er valt niks tegen te beginnen, dat is gewoon de logica van het geld. Kijk naar hun spelers, naar hun ploeg, het is duidelijk dat niemand met hen kan wedijveren. Maar wat mij betreft, is die routine, die zekerheid, niet negatief. PSG doet overal de stadions vollopen, daar profiteert iedereen van. Wanneer Mbappé en Neymar in je buurt komen voetballen, dan wil je daarbij zijn. Ik kijk zelf ook graag naar de matchen van PSG. En het is een echte supporter van Marseille die je dat zegt!’

Vandendriessche: ‘PSG loopt weinig risico. Van zodra een club de financiële middelen heeft om heel ver te geraken in de Champions League, is het logisch dat ze de Franse competitie overvleugelt. Je kunt dat eentonig vinden, maar ik heb eerder de indruk dat iedereen daar vrede mee heeft. De tegenstanders weten dat ze geen kans maken op de titel, maar ze geven telkens alles wanneer PSG op bezoek komt. De komst van de Qatari heeft de tv-gelden de hoogte in gejaagd en dus ook het budget van de andere clubs, en voor eender welke speler is het nuttig en opwindend om tegen de sterren van PSG te voetballen.’

Wie maakt het meeste kans om PSG de komende jaren het leven zuur te maken, of zich alleszins de tweede plaats toe te eigenen? Marseille, Lyon, Lille of nog een andere ploeg?

Cartier: ‘Rennes. En dat zeg ik niet omdat die ploeg de afgelopen competitie derde geworden is. Neen, mijn redenering is meer algemeen. Die podiumplaats was geen toevalstreffer. Rennes is kampioen bij de U17 en de U19 en ze hebben de Gambardella gewonnen ( de prestigieuze beker van Frankrijk bij de U19, nvdr). Er lopen daar uitstekende jongeren rond en ze hebben ook een jonge coach, Julien Stéphan, die heel goed werk levert en allicht nog enkele jaren blijft. De club zit in een opwaartse spiraal en de voorzitter is enorm vermogend. Qua werkingsmiddelen, structuur, opleiding en profkern is het de club die het best gewapend is om zich in de slipstream van PSG te nestelen. Het feit dat ze automatisch geplaatst zijn voor de groepsfase van de Champions League gaat hun financiële armslag nog vergroten.’

Remy: ‘Lyon. Niemand anders. Dat is de andere grote Franse club. Kijk maar naar hun resultaten in de Champions League. Lyon werkt heel goed, er zijn investeerders, de club is beursgenoteerd en ze zijn zelf eigenaar van hun stadion. En er zijn daar mensen met een goed hoofd op hun schouders. De club is goed gestructureerd, in een piramidevorm. Ook in Marseille is er veel potentieel, maar die club is moeilijk te leiden. L’OM met de directie van Lyon zou zich in het spoor van PSG kunnen nestelen. Lyon met de directie van Marseille zou niet staan waar het nu staat. Lille zou het ook kunnen – en dat zou een heel goeie zaak zijn voor het Franse voetbal om een derde ernstige club te hebben – maar daar ontbreekt nog wat. Dat is work in progress. LOSC vandaag doet me denken aan het Lyon van tien jaar geleden.’

Joly: ‘De club die een van de grootste voorzitters heeft uit de geschiedenis van het Franse voetbal: Lyon. Jean-Michel Aulas levert geweldig knap werk en dat al gedurende dertig jaar. Ik zou je graag vertellen dat het Marseille is die de trein van PSG kan doen ontsporen, maar nee… Marseille heeft niet de troeven en de bestuursploeg van Lyon. Nu, ook daar zal het niet meer zijn dan de trein een beetje ontregelen. Lyon mag hopen om het PSG lastig te maken, maar het zal niet de plaats van PSG overnemen aan de kop van het klassement. Er is immers maar één club in Frankrijk die zo’n steun heeft van Qatar. Qua financiële middelen staan de anderen niet op de finishfoto. Lille kan ook voor stoorzender spelen en geregeld het podium halen, maar hun portemonnee is niet te vergelijken met die van de Parijzenaars.’

Vandendriessche: ‘Je moet niet afgaan op het klassement van afgelopen seizoen om de club te vinden die het meest kans maakt om PSG het vuur aan de schenen te leggen. Voor mij is dat namelijk Lyon. Het eindigde pas als zevende, maar daar is een verklaring voor. De club was aan een remonte bezig in het klassement toen de competitie onderbroken werd. Voor hen kwam dat op een heel slecht moment. Het bewijs dat ze aan een sterke periode bezig waren, zie je in de resultaten die ze ondertussen haalden in de Champions League. De onregelmatigheid van de club is te verklaren door de sportieve politiek. Ze hebben ervoor gekozen om veel jongeren op te stellen en op bepaalde momenten betaal je dat cash. Lyon heeft ook veel punten laten liggen in wedstrijden die net voor of na de Champions League plaatsvonden.’