Wat leeft er bij onze voetballers in eerste klasse? Precies zes jaar geleden pakte Sport/Voetbalmagazine uit met een grote spelersenquête om na te gaan hoe zij over tal van facetten van hun vak dachten. Hoog tijd om dit opnieuw te doen en te peilen of er in die tijd over bepaalde problemen anders wordt geoordeeld.
De realisatie van deze enquête was een moeizame bevalling. Want vreemd genoeg wilde de Pro League daar niet aan meewerken. Ze hadden moeite met sommige vragen, alsof ze bang waren voor de resultaten. Gesprekken daarover bleven steken in vaagheid, ook toen nog eens de vraag kwam om extra vragen in te lassen. Dit blad koestert zijn journalistieke onafhankelijkheid en wil dat in alle omstandigheden zo houden. Ondanks het voorbehoud van de Pro League werkten twaalf van de zestien clubs probleemloos aan de enquête mee. Een meer dan representatief aantal. Liefst 246 voetballers namen de tijd om uitgebreid hun mening te geven over wat hen beweegt. Club Brugge, KV Kortrijk, RC Genk en Zulte Waregem deden dat niet. Ze zullen er ongetwijfeld hun redenen voor hebben.
Verderop in dit blad (p. 22-29) vindt u de neerslag van de rondvraag. Het is een interessant dossier. Mensen van de Pro League hoefden niet te vrezen dat het imago van het Belgische voetbal daardoor zou worden aangetast. Als er op dat vlak al schade is ontstaan, heeft dat andere oorzaken. Die zijn de afgelopen maanden voldoende naar buiten gekomen.
Enige onrust duikt er op rond de Rode Duivels nadat Marc Wilmots vorige week liet horen dat zijn ex-club Schalke 04 in hem is geïnteresseerd. Wilmots koketteerde eerder al met een aanbieding van de Duitse club, al was het nooit helemaal duidelijk hoe concreet die interesse was. In de coulissen viel toen te beluisteren dat Schalkemanager Horst Heldt niet gecharmeerd zou zijn van Wilmots, maar Heldt ligt nu onder vuur en heeft veel van zijn macht verloren.
Het is opmerkelijk dat de bondscoach openlijk over die belangstelling spreekt en het is nog frappanter dat hij dit zegt zonder iemand van de voetbalbond in te lichten. Dat doet hij niet zomaar. Wilmots geeft de indruk dat hij de enige kandidaat is bij Schalke. Dat lijkt voorbarig. Los van de vraag of hij wel het niveau heeft om een van de meest turbulente Duitse clubs te leiden. Emotionele oprispingen kenmerken het opportunistische beleid van Schalke, dat de afgelopen tien jaar veertien trainers versleet. Maar Wilmots is niet bang voor deze uitdaging. Hoewel hij heel nuchter in het leven staat, heeft hij een hoog zelfbeeld. De kritiek dat zijn trainingen te monotoon zouden zijn en hij de nationale ploeg tactisch niet vooruit zou helpen, glijdt van hem af. Hij wappert desgevraagd met de resultaten. Die zijn goed. Beter dan het soms steriele spel van de afgelopen maanden.
Toch is Marc Wilmots slim genoeg om te beseffen dat zijn opdracht met de Rode Duivels heel moeilijk wordt. Met minder dan een plaats op de finale van het EK zal niemand tevreden zijn. Daarvoor is deze generatie net iets te veel opgehemeld. Ergens is de nationale ploeg voor Marc Wilmots een doodlopende straat. Een overgang naar Schalke zou hem goed uitkomen.
Hoe macht ook het voetbal verblindt, is vorige week rond de (her)verkiezing van FIFA-president Sepp Blatter pijnlijk duidelijk geworden. Nadat zijn federatie haast verpletterd werd onder alle beschuldigingen, wentelde de Zwitserse patriarch zich zonder gêne in de rol van slachtoffer.
Sepp Blatter is politiek verantwoordelijk voor wat er is aangericht. Ongeacht of hij van alle nu uitbarstende schandalen op de hoogte was of niet, Blatter is er nooit in geslaagd de wereldvoetbalbond te zuiveren en te bevrijden van alle verdachtmakingen over corruptie. Nu hij weer voor vier jaar op deze stoel zit, bestaat de vrees dat alles bij het oude blijft. Alle dreigementen zijn inmiddels weer ingeslikt. Ook die van de UEFA, die aankondigde uit de FIFA te willen stappen. Het zou een extreme beslissing zijn geweest, maar misschien geen onlogische. En het zou, naast een duidelijk signaal, de geloofwaardigheid van de oppositie hebben verhoogd, een teken van sterk leiderschap van UEFA-baas Michel Platini. Nu moeten de Europese voetbalfederaties zich afvragen welke middelen er nog resten om iets te veranderen. Intussen willen ze allemaal wel blijven meespelen.
DOOR JACQUES SYS
De nationale ploeg is voor Marc Wilmots een doodlopende straat.
