Lyon snelt onweerstaanbaar naar zijn vijfde opeenvolgende landstitel.

In de laatste wedstrijd voor de winterstop leed Olympique Lyon alsnog een nederlaag : 1-3 tegen Rijsel, het zwarte beest van de ploeg. Daardoor verkwanselde het dan wel zijn statuut van onoverwinnelijkheid, maar desondanks domineert het dit seizoen op een uitgesproken manier het Franse voetbal. Gaandeweg verwerft Lyon ook een internationale reputatie. Het zet zijn opmars in de Champions League verder. De sportieve en financiële kracht die het uitstraalt, verontrust stilaan de Europese topclubs.

Lyon is het levenswerk van voorzitter Jean-Michel Aulas (53), die de club een identiteit gaf. Hij boorde bijkomende inkomsten aan via een systeem van merchandising en licenties, waardoor kleine bedrijven (taxi’s, kappers, restaurants…) tegen vergoeding het embleem van de club mogen gebruiken. Dat doet veel poen naar de club stromen. Toegevoegd aan de televisierechten pompen deze licentiemechanismen het clubbudget op tot 115 miljoen euro.

Toch baadde Lyon afgelopen zomer in onrust. Coach Paul Le Guen hield het voor bekeken. Nadat hij Lyon aan drie opeenvolgende landstitels had geholpen, wilde hij het wat kalmer aan doen. Maar nog meer baarde het vertrek van Michaël Essien zorgen. Het machtige Chelsea had zijn oog op deze verdedigende middenvelder laten vallen. Alsof het succes van Lyon stond en viel met Essien, probeerde de Franse club de transfer af te blokken. Maar Chelsea gooide er een smak geld tegenaan : 38 miljoen euro en een contract voor vijf jaar voor de speler. Een overgang viel niet meer te vermijden.

Daarmee had Lyon weliswaar de jackpot gewonnen, maar menig waarnemer geloofde dat het afscheid van Essien een zware hypotheek had gezet op de conti-nuïteit van het sportieve succes. Dat bleek een volkomen verkeerde inschatting.

De nieuwe Zidane

Voorzitter Aulas had zijn slag goed voorbereid. Hoezo schaakmat ? Behalve een bom duiten bracht Aulas ook een speler van Chelsea mee. De Portugees Tiago had in Londen niet helemaal weten te overtuigen. Bij Lyon kon de gewezen strateeg van Braga en Benfica zich meteen weer lanceren. Hij deed Michaël Essien binnen de kortste keren vergeten. Wie had gedacht dat Essien alleen al voor zijn balrecupererend vermogen onmisbaar was voor Lyon, kwam bedrogen uit. Tiago voegde bovendien aan het voetbal van de ploeg techniek, intelligentie en raffinement toe. Terwijl het team op het middenveld toch al over Juninho en Mahamadou Diarra beschikte.

De verdediging van Lyon is al jarenlang een vrijwel niet te nemen bastion. Voor doelman Grégory Coupet waken kapitein Claudio Caçapa en Cris over het centrum van de defensie. De aanvallende batterij van de ploeg werd daarentegen in het verleden al eens te licht bevonden, ondanks de aanwezigheid van Sylvain Wiltord. Dat euvel is inmiddels verholpen. Aulas haalde met John Carew en Fred twee offensieve kleppers binnen. De Noor gooit zijn gestalte (1,95 m) in de strijd, vooral dan in de luchtduels. Bovendien steekt er veel ervaring in de bagage van de 26-jarige Carew : als je bij Vålerengen, Rosenborg, FC Sevilla, AS Roma en Besiktas bent gepasseerd, mangelt het je niet meer aan métier. Carew toont zich voor Lyon de targetman die de ploeg nodig had om sterker en efficiënter voor de dag te komen. Voor Fred werd een overgangsjaar in het vooruitzicht gesteld. Maar de van Cruzeiro overgewaaide Braziliaanse belofte bewees al in de huidige campagne dat de in hem gestelde hoop gewettigd is.

Overigens schuimt Lyon niet alleen de internationale markten af. Dit is ook het seizoen van de ontbolstering van een belofte van het Franse voetbal : de achttienjarige Hatem Ben Arfa, een knaap met Tunesische roots uit de omgeving van Parijs. Lyon haalde hem binnen in 2002, toen hij amper vijftien jaar was. Hatem Ben Arfa had toen al bij Montrouge en Versailles gevoetbald en was opgenomen in het INF (Institut National du Football Français) in Clairefontaine. Zijn vader, een gewezen rechtsbuiten, hield het hoofd koel toen de topclubs voor zijn zoon aan de deur klopten. Uiteindelijk haalde Lyon de ongeslepen diamant thuis. Hatem Ben Arfa wordt nu al vergeleken met Zinedine Zidane.

Er ligt voor Hatem Ben Arfa een schitterende toekomst in het verschiet. Alleszins kan hij rekenen op de steun van coach Gérard Houllier. In de jaren tachtig werd deze trainer zelfs even bij Anderlecht geciteerd, nadat hij bij Lens was doorgebroken. Maar in Brussel twijfelden ze te lang : zo bekend was deze Houllier toen ook weer niet. Wellicht hebben ze daar bij Anderlecht nu al spijt van. Alleen al het visitekaartje van Houllier zou dat berouw staven. Het cv van Houllier vermeldt passages bij Le Touquet, Noeux-les-Mines, Lens, PSG, de Franse nationale ploeg, Liverpool. Onder hem speelt Lyon hoger, het voert een intense pressing uit op de tegenstander in balbezit, gaat uit van de eigen kwaliteiten. Lyon voetbalt offensie-ver dan vroeger.

Dat vertaalt zich allemaal naar scherpe ambities. “Ik wil alles winnen : het Franse kampioenschap, de beker van Frankrijk, de Champions League, de Wereldbeker.” Woorden van Grégory Coupet, de doelman van Lyon. En nee, hij heeft naar eigen zeggen niet het gevoel dat hij droomt of zich in een virtuele wereld bevindt. Hij beweert te beseffen dat er op dagelijkse basis keihard gewerkt zal moeten worden om die doelstellingen te bereiken.

Van bij zijn kennismaking drukte Houllier zijn grote respect voor de spelersgroep van Lyon uit. Van iemand die met Liverpool van de absolute glorie van het voetbal heeft geproefd, werd dat zeer gewaardeerd. Natuurlijk, Houllier heeft zijn eigen stijl en verloochent die nooit. Hij draait nooit rond de pot, wat er op zijn lever ligt, gooit hij er onverbloemd uit. Maar hij neemt de groep mee op sleeptouw, zijn theorielessen vervelen geen seconde. “Houllier is hier nog maar een half seizoen bezig, maar hij heeft me al voor het leven getekend”, prijst Coupet. Het zegt veel over de bewondering die de coach bij zijn spelersgroep afdwingt.

3-0 tegen Real Madrid

Zal Lyon niet tegen zijn eigen ambities botsen ? Als referentiepunt wordt voortdurend de match tegen Real Madrid opgegeven. Een nu al legendarische wedstrijd in Groep F van de Champions League, waarin Lyon het trotse Real verpletterde met 3-0. In de kwartfinales wacht PSV. Een haalbare kaart, vinden ze bij Lyon, en ze lonken almaar openlijker naar de finale van de Champions League, op 17 mei in het Stade de France.

Raakt het zo ver, dan kan Olympique Lyon een plaats opeisen in de galerij van de Franse clubs die ooit Europa veroverden : Stade Reims, Saint-Etienne en Olympique Marseille. Van die vergelijking schrikt Coupet toch wel even op. “Het is niet onze ambitie om naast die clubs te gaan staan”, verklaarde hij in L’Equipe. “Die drie clubs hebben elk hun stempel gedrukt op een periode in de voetbalgeschiedenis. Mogelijk is Lyon ook bezig zijn stempel te drukken op een periode in de voetbalgeschiedenis. Maar vergelijkingen zijn altijd delicaat, en voor vergelijkingen van dat genre is het hoe dan ook nog veel te vroeg. Laten we liever de geschiedenis de tijd geven die ze nodig heeft.”l

PIERRE BILIC

DE SPORTIEVE EN FINANCIëLE KRACHT VAN LYON VERONTRUST STILAAN DE EUROPESE TOPCLUBS.