Ondanks de heisa die er rond de Engelse nationale ploeg heerste in de week voor de beslissende kwalificatiewedstrijd voor Euro 2004, hield het team in Turkije het hoofd koel.

Met een verdienstelijk scoorloos gelijkspel in en tegen Turkije deed Engeland wat het moest doen om zich rechtstreeks te plaatsen voor Euro 2004. De week voor de wedstrijd in Fenerbahce verliep nochtans bijzonder woelig. De tabloids hadden de ene kanonskogel na de andere afgevuurd op het team van Sven-Göran Eriksson. De affaires die het Engelse voetballeven in rep en roer zetten, zijn ondertussen al lang niet meer op de vingers van één hand te tellen. Ze zijn even typisch voor het voetbal als de dubbeldekkers voor Londen. Iedereen herinnert zich ongetwijfeld nog de notoire drinkgelagen van George Best, die ondertussen hoopt dat een nieuwe levertransplantatie hem eindelijk weer op het recht pad kan brengen. En dat Paul Gascoigne in zijn dronken buien meer dan eens zijn vrouw aftroefde, is eveneens genoegzaam bekend.

Alcohol, seks, slaande ruzies in pubs en vernielde hotelkamers. De lijst van spelers die op het veld nochtans naam en faam verwierven maar zich ernaast schandelijk misdroegen, is ellenlang. Nu is er ook weer sprake van valse paspoorten die werden toegekend aan spelers uit Oost-Europa. Maar dat is slechts klein bier in vergelijking met de twee verkrachtingszaken waarin de namen worden genoemd van spelers uit de Premier League en de First Division. Eén daarvan zou zich afgespeeld hebben in een hotel van Londen. Jody Morris, een speler van Leeds, werd alvast door zijn club geschorst in afwachting dat een onderzoek uitwijst of hij bij één van beide zaken betrokken was.

Ook de gewelddadige incidenten die zich onlangs voordeden in het duel tussen Manchester United en Arsenal haalden de wereldpers. De Londenaars beschuldigden er Ruud van Nistelrooy van dat hij alles had gedaan om Patrick Vieira een rode kaart aan te naaien. Dat beide spelers daarna in de catacomben van het stadion met elkaar op de vuist gingen, was uiteraard gesneden brood voor de tabloids. Die hadden ook een hele kluif aan het geval- Rio Ferdinand. De centrale verdediger was op 23 september vergeten om zich aan te bieden voor een routinedopingcontrole. Hij zat midden in een verhuizing en had daardoor zogenaamd andere besognes aan zijn hoofd. Dat mag toch enige verbazing wekken voor iemand die als prof door het leven gaat. Ferdinand onderwierp zich uiteindelijk met 36 uur vertraging aan de test, die negatief was. Toch wilde de bond hem niet selecteren voor de wedstrijd van vorige zaterdag in Turkije.

Dat zinde de spelers niet. Paul Scholes, Nicky Butt, Gary en Phil Neville, evenals David Beckham, opperden zelfs openlijk het idee om te staken en de pers liet zelfs even verstaan dat ze de reis naar Turkije zouden boycotten, maar volgens de spelers was daar nooit sprake van geweest. Uiteindelijk kwam alles op vraag van Ferdinand zelf in orde, maar het liep toch niet van een leien dakje. Als de tabloids zich op een prooi storten, laten ze die immers niet gemakkelijk meer los. En ze schrijven heus niet alleen over David Beckham en diens gezin. Vorige week moesten alle internationals eraan geloven. Die reisden dus alles behalve in comfortabele omstandigheden naar Turkje, dat eigenlijk een beetje op kousenvoeten is uitgegroeid tot één van de groten van het Europese voetbal en na het knappe WK in Japan en Korea bleef bevestigen.

Uit vrees voor rellen reisde geen enkele Engelse fan mee. De opgefokte sfeer tussen Engelsen en Turken zorgde in het verleden al vaak genoeg voor problemen. De Engelse doelman kreeg tijdens de match weliswaar een aantal dingen naar het hoofd gegooid, maar voor het overige was de sfeer niet van die aard dat ze de Engelsen uit evenwicht kon brengen. Sven-Göran Eriksson had zijn huiswerk goed gemaakt en liet zijn team aantreden in een strakke organisatie. In afwezigheid van Rio Ferdinand gaven Sol Campbell en John Terry in het hart van de Britse defensie blijk van een zeer goede verstandhouding.

In het aanvallende compartiment kon de Zweedse coach niet rekenen op de aan het scheenbeen geblesseerde Michael Owen, zodat hij naast het jonge talent Wayne Rooney koos voor de ervaring, kracht en snelheid van Emile Heskey. Rooney debuteerde bij de nationale ploeg op 12 februari in de wedstrijd tegen Australië, maar komt bij Everton niet altijd aan de aftrap omdat de clubleiding hem niet te vroeg wil verbranden. In het duel tegen de Turken ondervonden ook de verdedigers Bülent Korkmaz en Alpay Ozalan dat Rooney, als zoon van een bokser, goed zijn lichaam weet te gebruiken. Op het half uur, toen Engeland eigenlijk op basis van zijn betere spel al aanspraak kon maken op een voorsprong, dwong hij een strafschop af. Maar David Beckham, die ook onder de grootste druk zelden faalt, schoot de bal deze keer ver over het doel van Rüstü Reçber. Tegen de verwachtingen in zette die misser geen domper op het natuurlijke flegma dat de Britten uitstraalden.

Eigenlijk speelde Engeland heel Italiaans. Het brak slechts uit als het daartoe echt een kans rook, maar was bij die tegenstoten ook stukken gevaarlijker dan de weliswaar veel in balbezit verkerende maar eigenlijk ongeïnspireerde thuisploeg. Toen de spelers naar de kleedkamer stapten voor de rust dreigde er even een opstootje tussen Alpay Ozalan en Wayne Rooney. Scheidsrechter Pierluigi Collina sprak beide teams tijdens de pauze toe om het dreigende brandje te blussen.

In de tweede helft kregen de Engelsen het dan toch wat lastiger. Turkije claimde vergeefs een strafschop voor een fout van Sol Campbell op Hakan Sükür, maar die zag zijn frustratie beloond met een gele kaart. De Turken benutten onvoldoende de flanken zodat Engeland uiteindelijk meer dan verdiend het rechtstreekse kwalificatieticket pakte.

Coach Eriksson was na de wedstrijd dan ook erg tevreden. “In moeilijke omstandigheden hebben we opnieuw bewezen dat we een goede ploeg hebben”, verklaarde hij. “We hebben het hier op en top professioneel gespeeld. Ik ben er fier op dat de spelers dat konden na een week waarin het erg moeilijk was om geconcentreerd te blijven. Aan de rust verdienden we zeker voor te staan, want naast de strafschop versierden we nog een aantal mooie kansen. Als die geen goal opleveren, ben je als coach altijd ongerust. Ik had schrik dat Turkije er wel eentje zou binnenprikken. Aan de rust heb ik de jongens gevraagd cool te blijven en alles op alles te zetten om geen tegengoal te krijgen. Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. In ieder geval hebben we weer aangetoond dat we er op grote afspraken altijd staan.”

Senol Gunes, de Turkse bondscoach, kon zijn ontgoocheling niet verbergen, maar gaf toe dat zijn team helemaal niet gebracht had wat er op basis van het aanwezige talent van verwacht had mogen worden. Slechts de laatste tien minuten van de eerste helft draaide het zoals het hoorde. Op de vraag van een journalist waarom Turkije het nooit vanuit de tweede lijn had geprobeerd, antwoordde de coach : “Deze wedstrijd is niet op het veld gespeeld, maar in de kleedkamers bij de rust. Het akkefietje met Ozalan en Rooney was op zich niet erg, maar het had wel zware gevolgen. Doordat Collina in de kleedkamers kwam om één en ander te bespreken, had ik onvoldoende tijd om tactisch bij te sturen. Mijn spelers waren te zeer onder de indruk van de gebeurtenissen en ik kon ze niet voldoende bijpraten. Ik ben er zeker van dat de invloed van wat in de kleedkamers gebeurde niet mag onderschat worden.”

Engeland ontgoochelde niet alleen niet in Turkije, Sven-Göran Eriksson gaf er ook de sensatiepers het nakijken, zoals Robert Waseige dat tijdens het WK in Japan deed door Rusland te kloppen en daarna zijn Rode Duivels waardig te zien ondergaan in de legendarische wedstrijd voor de achtste finales tegen Brazilië.

door Pierre Bilic

‘We hebben aangetoond dat we er op grote afspraken altijd staan.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content