In de slipstream van Anderlecht en Standard wacht Club Brugge sluipend op een foutje van de tegenstand. ‘Het duurde even, maar het team staat er. ‘

Kampioen, bekerfinalist, zeven punten in de Champions League, geplaatst voor de Uefacup begin volgend jaar en na een moeilijke herfst weer in het spoor gekomen van Anderlecht en Standard : Club Brugge is hét Belgische team van 2005. Twee Kroaten waren de uitblinkers. Tomislav Butina (31) toonde zich een jaar lang een heel betrouwbaar sluitstuk en Bosko Balaban (27) was dit najaar de auteur van zowat alle belangrijke goals, zowel in de competitie als Europees. Beide internationals zijn straks bij leven en welzijn op het WK te zien én einde contract. Wellicht vertrekken ze. Komende zomer, of al in januari ? Voor dit blad kijken ze achteruit, maar ook vooruit. En constateerden ?

Tomislav Butina : “Dat dit voor mij het beste jaar uit mijn leven was. Champions League, een WK, in zes interlands maar één keer gelijk en al de rest gewonnen, en na een moeilijke heenronde op amper drie punten van de leiders. Wat wil een mens meer ?”

Bosko Balaban : “Het begon niet zo goed voor mij : ik raakte geblesseerd in Marbella en de tweede helft van het seizoen was niet veel soeps. Wel een titel, ook mijn eerste in België, voor een car-rière is dat belangrijk. Dit najaar ging het veel beter. De start was niet zo goed als vorig seizoen, en het spel zeker niet, maar het belangrijkste is dat we weer voeling hebben met de top.”

Overviel jullie deze zomer toch geen onzekerheid ? Nieuwe trainer, veel nieuwe spelers.

Balaban : “Het was een moeilijk moment, maar ik vond de kritiek te hevig en onterecht toen het moeilijk liep. Niemand ging achter de ware redenen aan. Veel nieuwe spelers, tien blessures : ploegen die veel rijker en groter zijn dan Brugge komen daarmee ook in de problemen.”

Butina : “En zo heel veel is er niet veranderd. Nieuwe trainer, ja, nieuwe mensen, maar de grote lijnen, de principes van ons voetbal zijn gebleven. Marek Spilar is ongeveer dezelfde speler als David Rozehnal, Ivan Leko vult min of meer de rol in van Nastja Ceh. Timmy Simons was een leider op het veld, maar met Sven Vermant hebben we ook veel ervaring. Een ruggengraat ging verloren, maar die zijn we wedstrijd per wedstrijd aan het opbouwen. Daarom moeten we ook tevreden zijn over de voorbije zes maanden. Misschien hebben we niet het beste voetbal gespeeld, zeker niet vergeleken bij wat ik hier de laatste jaren zag, maar het resultaat is goed en in profvoetbal gaat het daar om.”

Jullie komen uit op 32 punten na 17 wedstrijden, vorig seizoen waren dat er 44.

Butina : “Oké, maar de leiders zijn niet ver en dat is het belangrijkste. Ik heb de voorbije maanden altijd voor geduld gepleit. Elke nieuweling heeft nood aan zes maanden. Ik ben goed bevriend met Ivan Leko, ik heb hem uitgelegd dat de tijd van Brugge in deze competitie nog komt. Wellicht in de lente, als we net als alle anderen geen midweekwedstrijden meer hebben. Ivan was uitstekend in het begin, toen de ploeg compleet stond, pas toen we veel spelers begonnen te missen en hij iets anders moest gaan voetballen, kreeg hij het moeilijk. Het probleem is alleen dat jullie allemaal veel te snel oordelen. Ik heb hier in mijn eerste jaar ook problemen gekend. Een ander land, een ander leven, de taal, je weet niet wie wie is, hoe iemand speelt, je moet direct een indruk maken… Goed spelen, is niet altijd het resultaat van je eigen training, het heeft met heel veel zaken te maken.”

Waren jullie blij met jullie niveau ?

Balaban : “De ene keer wel, de andere keer niet. De terugronde van vorig seizoen was niet zo goed. Ik zat aan de winterstop aan negen goals en daar kwamen er maar twee bij. Dit najaar liep het op dat vlak veel beter. Weer negen goals in de competitie waarvan veel beslissende en Europees ook tegen Valerenga en in Wenen. Ik weet inmiddels ook hoe mensen mij hier beoordelen, en dat men van mij in elke wedstrijd een goal verwacht, maar ik vrees dat zoiets niet mogelijk is. Mensen vergeten soms dat ik niet echt als een aanvaller speel, eerder als een winger. Soms iets te ver van doel.”

Butina : “(lacht) Ik kan nu zeggen wat ik wil, jij kan toch niet vergelijken met vroeger. Ik vind van mezelf dat ik in mijn carrière altijd al een constant niveau haalde, misschien op de eerste zes maanden dat ik hier was na. Altijd heel regelmatig, met af en toe een uitschieter naar boven. Niet te veel foutjes, heel geconcentreerd en zonder grote flaters. Dit is ook een van de redenen waarom ik doelman ben bij de nationale ploeg.”

Toen je dit seizoen even ziek was en Stijn Stijnen onder de lat kwam en het goed deed, besliste de trainer wel meteen dat jij nummer één bleef.

Butina : “Ik heb het vorig jaar in verband met de problemen van Anderlecht al gezegd : het slechtste wat een keeper kan overkomen, is rotatie. De eerste doelman moet de eerste keeper blijven, tenzij hij compleet uit vorm is, dan mag je hem wisselen. Hoe de trainer hier reageerde, is in mijn ogen normaal. Ik deed niks fout, was alleen ziek. Waarom zou er dan wat moeten veranderen ?”

En jij Bosko ? Marc Degryse en Jan Ceulemans plaatsten geregeld wel eens een kanttekening bij je presteren tijdens het voorbije jaar. “Soms moet je de ogen sluiten”, zei de coach al.

Balaban : “Die kritiek moet je accepteren als je spits wil zijn bij de beste ploeg van België. Ik vind het een beetje raar als die van binnenuit komt, maar reageer daar niet op. Ik leg daar de cijfers als argument naast. Met sommige kritiek was ik niet blij, maar ik heb ermee leren leven. Toen ik 18 was, verloor ik nog wel eens mijn zelfbeheersing, nu niet meer. Ik sta recht, lach en ga verder. Vinden ze iemand die beter speelt of die betere cijfers kan voorleggen, dan is dat zo. Er zijn hier genoeg spitsen. Maar… (grijnst) Ik leef voor goals, Club leeft voor resultaten en op dat vlak hebben we geen van beiden te klagen, denk ik. Kritiek van media, club, supporters : it’s all part of rock and roll. Voetbal is zoiets, ja : emotie, gevoel, sfeer.”

Met Bosko Balaban als de Brugse Ronaldinho ?

Balaban : “(lacht) Wij zijn maar gewone spelertjes vergeleken bij Ronaldinho, vrees ik. Dat is geen voetbal, maar magic. Als ik trucjes wil doen, breek ik mijn benen.”

Hoe vond je de club de voorbije jaren evolueren ?

Butina : “Achteraf bekeken is dit het beste wat me kon overkomen. Ik stond destijds ook in contact met een andere club, maar zocht en vond een goeie club waar ik goed kon leven. Geld mag niet altijd het belangrijkste zijn als je verandert.”

Ben je verrast dat Anderlecht en Standard niet verder uitliepen ? Anderlecht behield quasi zijn volledige kern en versterkte die nog, terwijl Standard de relatieve rust van voetbalweken zonder Europese verplichtingen had.

Balaban : “Ja, toch wel. Ik denk dat allebei intern de nodige problemen kenden en ook een reeks slechte wedstrijden speelden. Het wordt een interessante terugronde, volgens mij gaan we met drie voor de titel.”

Butina : “De grootste fout maakte in mijn ogen Standard, dat verrast me. Ze investeren elk jaar opnieuw in spelers, maar spelen nooit een heel seizoen aan een stuk goed. Nu startten ze goed, maar dan ging het weer een paar weken veel minder. Ik vind dat eigenlijk een mirakel. Ze hebben goeie spelers, een schitterend stadion, veel supporters, altijd vol en veel sfeer en toch slagen ze er niet in kampioen te worden. Dat Anderlecht niet wegliep, is voor mij geen verrassing. Ze hebben net als wij een heel druk programma achter de rug en tellen veel internationals. Die reizen veel, dat is veel vermoeiender dan pakweg spelen voor Zulte Waregem, waar ze zeven dagen hebben tussen twee wedstrijden. In de lente is dat allemaal voorbij, ik verwacht dat Anderlecht en wij dan de kloof slaan.”

Jullie mogen straks naar het WK. De tegenstanders in de eerste ronde heten er Brazilië, Japan en Australië. Mooie loting ?

Balaban : “Brazilië is het dream team van elke voetballiefhebber, voor mij de favoriet voor de eindzege. Voor die match wil iedereen wel een moord begaan. Eerst om in de ploeg te staan en vervolgens om die gasten af te stoppen.”

Butina : “Die match als opening van ons toernooi, in het grootste stadion van het toernooi, Berlijn, 65.000 man, wat wil je meer ? Een paar maanden geleden speelden we thuis 1-1 tegen hen. Japan moeten we kloppen. We speelden in het verleden geregeld tegen Aziatische tegenstanders en het waren altijd close wedstrijden. In 98 wonnen we op het WK nog met 1-0 van Japan, maar intussen hebben zij veel vooruitgang geboekt.”

Balaban : “Japan heeft inmiddels een paar spelers in de grote competities en is stilaan een megateam. Ik vind de wedstrijd tegen Australië de leukste. Zelfde afkomst, dus zelfde inzet. Zelfde gevecht (grijnst).”

Butina (verduidelijkt) : “Zeven van hun internationals zijn van Kroatische afkomst, een achtste is een halve Kroaat, via zijn moeder. En in ons team hebben we een paar jongens die geboren werden in Australië, maar voor de Kroatische nationaliteit kozen. Een heel geladen match kortom. Bovendien worden zij ook nog eens gecoacht door Guus Hiddink, in mijn ogen een van de vijf beste coaches ter wereld. Die kan in elke wedstrijd voor zijn team het verschil maken. Wij ook hoor, vooral op standaardsituaties. Ik denk dat Kroatië stilaan een van de vaste waarden in het internationale voetbal is. Sinds de onafhankelijkheid misten we maar één toernooi, Euro 2000.”

Balaban : “Niet slecht voor een land met slechts vier miljoen inwoners, hé.”

Hebben jullie daar een verklaring voor ?

Butina : “Het hart. Voor een interland hoeven wij geen geld. Wij zijn een trots land, met een groot hart en een sterk nationaliteitsgevoel. Zijn er honderd tackles in één wedstrijd nodig ? Dan doen we dat.”

Wat mist in jullie ogen het Belgische voetbal ?

Butina : “Door na het EK ook het WK te missen, zitten jullie dieper en dieper in de problemen, vind ik. Twee jaar wachten op moeilijke confrontaties, verlies van ranking, steeds sterkere tegenstanders in de kwalificaties… Ik weet niet wat er in de schoot van de nationale ploeg gebeurt, maar mij lijkt het vreemd. Normaal moet die een spiegel zijn van de competitie en die vind ik lang niet slecht. Elk jaar twee ploegen in de Champions League : voor een klein land is dat uitstekend. Als je ziet dat wij gelijk spelen tegen Bayern, nipt verliezen van Juventus en drie dagen later de boot ingaan tegen Zulte Waregem, dan is het niveau hier uitstekend. Maar die lijn trek je niet door in de nationale ploeg. Ik constateer wel dat in iedere club de beste spelers buitenlanders zijn.”

Balaban : “Met die ploeg, dat talent, moet je veel beter kunnen. Ik vind wel dat jullie spitsen iets hongeriger moeten zijn. Meer bijten, meer mentaliteit. De sfeer hier is lang niet zo temperamentvol, nationalistisch.”

Hebben we te veel buitenlanders ? Daar klaagde Aimé Anthuenis altijd over, dat alle spitsen buitenlanders zijn.

Balaban : “En Mbo Mpenza dan ?”

Butina : “Die buitenlanders zijn er, omdat er onvoldoende goeie Belgen zijn. Als je wat in Europa wil betekenen, moet je buitenlanders halen. Er is talent, hier ook, maar ik constateer dat niet alleen jullie A-ploeg maar ook de jeugdploeg niet de grote toernooien haalt. De beloften van Kroatië komende zomer evenmin, ze gingen eruit tegen Servië, maar ook voor hen is dat de eerste keer. Geloof me : als spelers echt goed zijn, doen ze mee. Zie maar naar Anderlecht. Daar blijft Vanden Borre toch gewoon in de ploeg staan.”

Balaban : “Aan één ding kan het volgens mij niet liggen : de werkomstandigheden. Die zijn hier perfect. Ik heb leren voetballen op een parking, als ik dat met deze club vergelijk. Wij komen uit een oorlog, alle geld gaat naar de wederopbouw van het land. Onze clubs hebben geen geld voor de eerste ploeg, laat staan om in de jeugdopleiding te stoppen. Jullie hebben twee keer zoveel inwoners én véél meer geld, in principe zouden jullie véél meer goeie spelers dan wij moeten opleiden.”

Jonge talenten, ook de Brugse, klagen wel eens dat de transfers hen de weg versperren.

Butina : “Als je goed genoeg bent, speel je. Kijk naar Vanaudenaerde. Neen hoor, de jeugdpolitiek van deze club is excellent.”

Jullie zijn allebei einde contract. Waarom verlengen jullie niet ?

Balaban : “We praten, maar niet te veel. En ik vraag zeker niet te veel geld !”

Butina (zucht) : “Daarvoor moet je boven zijn. Ik heb beloofd geen commentaar te geven, anders zijn ze weer niet tevreden. Misschien verandert de situatie de komende maanden nog, misschien niet. Ik ben profvoetballer, voor mij is alles mogelijk. Blijven, gaan. Alleen dat ik iets zal vinden, is zeker.”

Spelers die einde contract zijn, willen in de transferperiode voordien nog wel eens van de hand worden gedaan, om nog een cent op te leveren. Wie stapt er in januari op ?

Balaban : “Zoiets weet je nooit, dat ligt niet in mijn handen, maar in die van de club. Zij kunnen me een beter contract geven, me verkopen of me hier tot het einde houden.”

Butina : “Ik denk niet dat ik vertrek, tenzij er een ongelooflijk bod komt waar Club en ik goed van worden. Een risico voor mijn plaats op het WK is het niet, en een verschil in loon zal het voor mij ook niet maken. Als ik nu 1 waard ben, wordt dat na een goed WK misschien 1,1, maar geen 4 of 5. Neen, ik denk dat ik de komende zes maanden hier blijf en ga proberen kampioen te worden. Al de toppers moeten nog naar Brugge komen, ja, al hebben we daar in Kroatië wel een mooi gezegde over : wie een grote steen ziet, wandelt errond, maar een kleine steen is soms veel gevaarlijker, want moeilijker te zien. Vorig jaar pakten we maar één punt tegen Anderlecht en tegen Genk, maar toch werden we kampioen.”

Balaban (knikt) : “Om kampioen te worden, zullen we meer moeten doen dan Anderlecht of Standard thuis kloppen. De kleine wedstrijden vind ik belangrijker dan de grote. Die zijn speciaal voor de supporters en de media, maar het gaat ook maar om drie punten. De wereld zal niet instorten als we tegen die ploegen straks punten laten.”l

PETER T’KINT

‘IK LEEF VOOR GOALS, CLUB VOOR RESULTATEN.’ BOSKO BALABAN

‘HEEL VEEL IS ER NIET VERANDERD ONDER DE NIEUWE TRAINER.’ TOMISLAV BUTINA