Hoog bezoek opnieuw vanavond in het Constant Vanden Stockstadion. Jong Anderlecht ontvangt FC Porto in de kwartfinales van de UEFA Youth League. In de vorige ronde schakelde het FC Barcelona uit. Sport/Voetbalmagazine was erbij. Verslag van een dag in het spoor van het aanstormende paars-witte talent.
Maandag 23 februari 2015 is een grote dag voor de aanstormende talenten bij Sporting Anderlecht. Hun thuiswedstrijden in de nationale competitie werken de U21 in alle anonimiteit af in het stadionnetje van FCV Dender of het Edmond Machtensstadion van White Star Bruxelles. Vandaag heet de tegenstander in de achtste finales van de UEFA Youth League – zeg maar: de Champions League voor spelers tot negentien jaar en de opvolger van de NextGen Series – FC Barcelona. Adel verplicht en dus worden de Catalanen niet in Dendermonde of Molenbeek ontvangen, maar in het aardig gevulde Constant Vanden Stockstadion.
Iets minder dan tien uur voor de aftrap vallen de spelers druppelsgewijs binnen op het oefencomplex in Neerpede. In de kantoren van de trainers is het dan al aardig druk. Mohamed Ouahbi, de coach van de U21 en van de NextGenselectie, kan rekenen op de assistentie van Thierry Verjans, de coach van de U17 en vandaag de videoanalist van dienst. Alleen conditietrainer Hubert Lemerre ontbreekt nog. Hij is opgehouden door een assisenproces in de buurt van Bergen, waarin hij zetelt als jurylid.
Techniek en dominantie
11:00 Eerste tactische sessie van de dag. De spelers verzamelen in de zaal waar ze naar een filmpje met de sterke punten van de tegenstander van vanavond kijken. Het korte, snelle spel en het balbezit van Barça maken zichtbaar indruk op een aantal spelers. Enkele knappe doelpunten ook. “Ze versagen op geen enkel moment”, zegt Ouahbi tot zijn selectie. “Aan ons om zelf hoog druk te ontwikkelen en hen niet in hun beste spel te laten komen. Ons succes vanavond zal afhangen van de mate waarin we hen kunnen ontregelen.”
Ouahbi heeft alle stationnetjes in de opleiding doorlopen op Anderlecht. Van de U8 tot de U21. De gepassioneerde coach, aanhanger van Real Madrid, heeft zijn club de voorbije elf jaar een andere gedaante zien aannemen. Ten goede. “Toen ik hier begon, pakte iedere trainer het een beetje op zijn manier aan. Niemand zei me wat ik moest doen, er bestond geen vaste trainingsmethode. Ik praatte nooit met de trainer van de leeftijdscategorie boven mij. Vandaag vergaderen we om de haverklap, wisselen de trainers kennis uit, van hoog tot laag. Er is een lijn die we allemaal volgen en er zijn regels die we moeten respecteren. De trainingsinhoud is voor iedereen dezelfde, alleen verschilt de verpakking soms een beetje afhankelijk van de trainer.”
De man aan de basis van die fundamentele koerswijziging heet Jean Kindermans, het hoofd opleidingen van Anderlecht. Samen met zijn inmiddels vertrokken rechterhand Dirk Ghyselinckx. Ouahbi: “Nieuwe methodes deden hun intrede. Met veel aandacht voor techniek. Dat is voor mijnheer Kindermans de basis bij elke speler. Zonder techniek kun je niet dominant zijn. Dat is precies wat we willen, zelfs tegen Barcelona. Toen ik nog de allerkleinsten trainde, zag ik bij de oudere categorieën nog vaak robuuste spelers met lange ballen spelen. Nu is het zo dat een coach die hier kampioen speelt met lange ballen en een vijfmansverdediging, meteen wordt ontslagen. Ondanks die titel. Tot de U16 spelen we nu in 3-4-3. Zelfs als de tegenstander uitpakt met drie fysiek sterke aanvallers. Het belangrijkste is dat we de bal willen hebben. Dat verplicht spelers om zich veelzijdig te ontwikkelen: ze moeten het spel kunnen lezen, anticiperen en zich juist verplaatsen. De omschakeling naar de meer gebruikte 4-3-3 nadien verloopt dan zonder veel problemen.”
Trace TV en siësta
11:30 In het spelerszaaltje heerst veel animo. Trace TV, een Frans muziekkanaal met veel rap en R&B, levert de soundtrack. Sommigen spelen tafeltennis of biljart, anderen lijken vergroeid met hun smartphone. Het is de klassieke ontspanning voor er aan tafel wordt gegaan. Op het menu de grote klassieker: pasta met tomatensaus en kip. Andy Kawaya en Samuel Bastien, de afwezigen van vandaag, komen hun ploegmaats groeten wanneer ze bij de verzorging langs zijn geweest. High fives in alle mogelijke varianten vliegen in het rond. Er wordt gelachen. Andere geblesseerde spelers, onder wie de A-kernspelers Ibrahima Conte, Chancel Mbemba en Idrissa Sylla, vallen binnen en schuiven mee aan tafel.
De afspraak van vanavond is een belangrijke. De jonge spelers worden ervan bewust gemaakt wat er allemaal bij komt kijken. Precies dezelfde zaken als bij de A-ploeg. Geen sprake dus van te veel verstrooiing. De hele groep verhuist na de lunch uitzonderlijk naar een hotel op enkele kilometer van het Vanden Stockstadion. Niet buitengewoon luxueus, wel ideaal om te kunnen rusten.
14:30 Tijd voor de siësta. Maar de coaches blijven aan het werk. Mohamed Ouahbi en Thierry Verjans nemen plaats in de hotellobby, waar ze de tweede tactische sessie van de dag voorbereiden. Roel Clement, de coach van de U19, voegt zich bij het duo. Enkele ogenblikken later valt ook Stéphane Stassin binnen, oud-speler van de paars-witte A-ploeg, nu trainer van de U16. Hij heeft vanochtend een training geleid voor de Anderlechtspelers in het Sint-Niklaasinstituut.
Ouahbi: “Onze samenwerking met de omliggende scholen is ook een bepalende factor geweest in de ontwikkeling van onze jonge spelers. Negentig procent loopt school in het Sint-Niklaasinstituut, het Institut Redouté Peiffer en het Sint-Guidoinstituut. Trainers van ons geven er trainingen. Daar schuilt een hele logistiek achter, van transport tot gastgezinnen, die ons als club heeft toegelaten ons verder te ontwikkelen.”
Steeds talrijker zijn de spelers die aan de oppervlakte komen. Tien jaar geleden was dit ondenkbaar. Vincent Kompany en Anthony Vanden Borre waren de uitzonderingen die doorbraken op basis van hun talent, maar zonder dat er een groots opleidingsplan achter zat. “Naar mijn mening moeten we nog meer de parken in om het talent op tien, elf jaar te ontdekken”, vindt Ouahbi. “Niet zo lang geleden was ik in Schaarbeek in het gezelschap van iemand die er een privéacademie heeft. ‘Kijk,’ zei die man me, ‘die kleine jongen daar is Modric, een Albanees. Een fenomeen. Als je ziet wat die allemaal kan met een bal, is er maar één besluit mogelijk: hij moet naar Anderlecht.’ Onze scoutingcel is al erg uitgebreid, maar we moeten nog meer in de diepte werken. Brussel heeft geen gebrek aan talentvolle voetballertjes. Het zou bijzonder jammer zijn, mochten ze vroeg of laat doorbreken bij Club Brugge of Standard.”
De leeuw en de gazelle
16:00 Na een korte wandeling aan de rand van de Brusselse Ring verzamelen de spelers opnieuw in de videozaal op Neerpede. Het elftal dat straks aan de aftrap verschijnt, wordt vrijgegeven. Ook hoe de poppetjes zullen staan en hoe er zal worden gespeeld. Drie D’s keren steeds terug in het Franstalige discours van de coach: Détermination, Discipline en Disponibilité. Vertaald: vastberadenheid, discipline en beschikbaarheid. “We hebben het jullie steeds ingeprent om dominant te zijn. Dus waarom zouden we dat vandaag veranderen? We gaan spelen zoals we altijd doen.”
Hoge pressing, de Catalaanse tegenaanval verstoren en hun vertrouwde spel onmogelijk maken. Zelf het initiatief nemen, ambitieus voetballen en bijgevolg diep in de energiereserves tasten. Ouahbi haalt een metafoor aan die hij oppikte bij Carlo Ancelotti: “Vraag iemand of hij liever een leeuw dan wel een gazelle is en de grote meerderheid zal je antwoorden: een leeuw. Als de gazelle niet door de leeuw verslonden wil worden, moet ze hard lopen. Maar ook de leeuw moet lopen wil hij te eten hebben. Zo is het ook in het voetbal: wie ambitieus wil zijn, moet lopen.”
Ook aanwezig onder de toehoorders, behalve de spelers en Sport/Voetbalmagazine: Jean Kindermans. Hij sluit de bijeenkomst af, in beide landstalen: “Jullie staan vanavond tegenover een respectabele tegenstander. Maar vergeet ook niet dat jullie Anderlecht vertegenwoordigen, een club met een rijke geschiedenis. Heb respect voor de tegenstander, maar vrees hem niet. We are Anderlecht!”
“Telkens als Anderlecht zijn opwachting maakt op een buitenlands toernooi, wordt het als een van de favorieten beschouwd”, vertelt Ouahbi. “En zelfs als Anderlecht het toernooi niet wint, laat het zijn stempel achter. Bij de U21 speelt het aspect competitie mee en moet er ook rendement zijn in de vorm van een resultaat. Maar bij de jeugd heb ik nooit gespeeld om te winnen. Nooit sprak ik over het klassement. Het spel en de manier van spelen waren prioritair, de techniek. Over het algemeen haal je het ook wanneer je technisch de beste bent, maar essentieel was het niet.”
Staande ovatie
18:30 Een laatste lichte maaltijd is verteerd en de bus vertrekt richting stadion. Weinig later ziet de Theo Verbeecklaan voor de hoofdingang van het Vanden Stockstadion al zwart van het volk. De loketten worden overweldigd door de grote toeloop. De club besluit uiteindelijk om een groot deel van de 12.871 toeschouwers (een record) gratis binnen te laten.
20:00 De twee ploegen betreden het terrein. De gemiddelde leeftijd bij de thuisploeg ligt nog een stuk lager dan bij de bezoekers uit Spanje. Jong Anderlecht maakt al meteen duidelijk dat het geen vogel voor de kat zal zijn. Pas in het laatste kwartier van de eerste helft komt Barça de wet dicteren. “Ik heb me kwaad gemaakt tijdens de rust”, zal Ouahbi achteraf zeggen. “We lieten hen in hun comfortzone. Ik moest mijn spelers in blok laten pressen om de tegenstander te dwingen achteruit of lateraal te spelen.”
De boodschap dringt door. De tweede helft is helemaal voor Anderlecht. In minuut 53 wordt Aaron Leya Iseka de diepte in gestuurd en hij rondt de aanval perfect af op een manier die Thierry Henry niet zou hebben misstaan. Het blijft 1-0. Wanneer het laatste fluitsignaal van de scheidsrechter weerklinkt, trakteert het Brusselse publiek zijn jonge helden op een staande ovatie. Mo Ouahbi gaat mee met de spelers de spionkop groeten. Hij zweeft. “Het gemak waarmee onze jongens met beide voeten trappen, dat typeert dit Anderlecht”, besluit de intens gelukkige coach. “Er straalt een zeker gemak van af, wat zou kunnen neigen naar arrogantie. Daarom is het van het grootste belang dat we hen ook leren lopen.”
Jordi Vinyals, de coach van de uitgeschakelde titelverdediger, toont zich ondanks het verlies tevreden over de prestatie van zijn ploeg. “Mochten we niet goed hebben gespeeld, we zouden veel meer doelpunten hebben geïncasseerd.” Een groter compliment voor de jongens van Ouahbi had hij niet kunnen maken.
DOOR THOMAS BRICMONT – FOTO’S BELGAIMAGE /DIRK WAEM
