Kampioen van Duitsland zal Sven Vermant met Schalke 04 niet meer worden, maar in de bekerfinale wil hij wel voor de derde keer op rij dit seizoen Bayern München kloppen.
S ven Vermant is blijkbaar belangrijk geworden voor Schalke 04. Voor de halve finale van de Duitse beker tegen Werder Bremen bracht de trainer hem al terug in de ploeg nadat hij wegens ziekte slechts de dag voordien de training had kunnen hervatten. De Belg bleef 120 minuten op het veld en trapte daarna ook nog een strafschop feilloos in de linkerbovenhoek. “Ik voel een enorme waardering”, zegt Vermant, die in Gelsenkirchen in de spelersraad zit en er ook al meer dan eens de aanvoerdersband droeg.
“De trainer noemt mij de strateeg, die op het veld meedenkt en de ploeg samenhoudt. De beste resultaten zetten we neer als we als een gesloten eenheid spelen, maar toen we plots op kop van de rangschikking stonden, wilden we misschien wat te ver vooruit kijken. We gingen wat verkrampt voetballen en misten de koelheid waarmee Bayern in de laatste minuut kan toeslaan.”
De eerste titel sinds 1958 zal niet voor dit seizoen zijn. Maar het mag al verbazing wekken dat Schalke in april nog meedeed voor het kampioenschap, want toen Ralf Rangnick overnam van Jupp Heynckes stond het vijftiende. “Wat Rangnick vooral doet en goed doet, is zoveel mogelijk het groepsgevoel benadrukken”, verklaart Vermant de rehabilitatie. “Heynckes sprak veel over zichzelf, over hoe hij het in zijn tijd gedaan zou hebben. Nu gaan de besprekingen over ons en ook niet meer alleen maar over speler x of y bij de tegenstander. Als mentale voorbereiding op een belangrijke wedstrijd krijgen we nu in de bus soms een montage van the best of van ons eigen spel te zien. Heynckes was ook iemand die heel erg op discipline stond, maar dat paste niet echt bij deze groep.
“Maar het belangrijkste wat Rangnick deed, was duidelijk maken hoe het bij balverlies en balbezit tactisch in elkaar zit voor iedereen. Onder Heynckes hadden we dikwijls het gevoel : zullen we nu druk naar voren zetten of eerder afwachten ? Uiteindelijk is dat het werk van de trainer. Van de kleinste tot de grootste ploeg is dat een van de doorslaggevende dingen. Onafhankelijk van de kwaliteit, waarover in principe niet te discussiëren valt, is het de taak van de trainer te zorgen dat iedereen op dezelfde golflengte zit. Er zijn er die dat overlaten aan de spelers, maar ik denk dat als je resultaat wilt halen, het over het algemeen belangrijk is dat je erboven staat en op het tactische vlak duidelijk de door iedereen te volgen lijn aangeeft.”
Hij zei die tijd in de Vlaamse pers dat hij heimwee had naar Trond Sollied, dat hij geen trainer kent die zijn visie op een meer bevattelijke manier kan overbrengen en dat hij graag langer dan dat ene seizoen bij Club Brugge met hem had samengewerkt. “Het klikte, ook omdat hij het voetbal kan relativeren”, voegt hij er nu aan toe. “Ik heb hem sindsdien trouwens nog wel eens gebeld. Hij zou passen in de Bundesliga, maar niet alleen hier. Ik denk dat hij eender waar succes kan halen, omdat het in het hedendaagse voetbal belangrijk is dat je een systeem hebt waar je op kunt terugvallen eens het minder loopt.”
Rangnick organiseerde tijdens de winterstop ook een persoonlijkheidstest aan de hand van 128 vragen. “Wat er bij mij uitsprong, was het belang van mijn familie”, vertelt Vermant. “Macht in relatie tot verantwoordelijkheid is voor mij ook belangrijk, zoals ook Ehrgeiz. Eergierig zijn, succes willen hebben. Een ander persoonlijkheidskenmerk van mij bleek stressbestendigheid te zijn. ‘Jij’, kreeg ik in het evaluatiegesprek te horen, ‘bent een type dat als je na verlengingen een strafschop moet nemen nog zult overleggen of je hem links- of rechtsboven zult trappen.’ Misschien klopt dat wel ( lacht). Het heeft te maken met ervaring, denk ik, met innerlijke rust en stabiliteit op het privévlak. Ook voor 60.000 mensen spelen, word je gewoon. Ik ben er nu ook om de jongeren te steunen. Ik vind het trouwens absoluut begrijpelijk dat er steeds meer spelers zijn die mentale problemen kennen, als je ziet onder welke druk ze soms staan. Blessures, vormcrisis, familiale problemen, pers.
“Als je pas komt kijken, ben je zeer gevoelig voor wat er geschreven wordt, maar ondertussen leerde ik zelf mijn mond te gebruiken en lees ik zo goed als niets meer. Hoe meer levenservaring hoe meer je alles in perspectief ziet, zoals het misschien in werkelijkheid ook is. Familie en kinderen komen meer op de voorgrond en dan zie je misschien de dingen die je echt belangrijk vindt in het leven. Pas op : als je een wedstrijd speelt, is dat het allerbelangrijkste natuurlijk, tot hij afgelopen is. Veel spelers en trainers zijn soms meer bezig met een goed contact te zoeken met journalisten om toch maar te proberen positief in het daglicht te komen, maar daar steek ik geen tijd en energie in. Ik heb niemand anders nodig om te weten hoe mijn wedstrijd was.
“Uiteindelijk heeft elke speler een opdracht en wie voor de buitenwereld slecht speelde, deed het voor de trainer misschien perfect. Het is allemaal zo relatief. Van Heynckes mocht ik begin vorig seizoen weg, maar na de wedstrijd tegen Bayern München kreeg ik plots veel verantwoordelijkheid en noemde hij mij daarna voor de groep vaak een voorbeeld voor de rest. Ik denk dat als je blijft werken en er blijft in geloven je toch beloond wordt.”
De offensieve middenvelder is ondertussen defensieve middenvelder geworden, terwijl toen hij uit België vertrok er veel vreesden dat hij ten onder zou gaan in de Zweikämpfe en het fysieke geweld van de Bundesliga. Aimé Anthuenis gebruikte het lang als argument om hem niet te selecteren : te weinig balrecuperatie. “Ach, misschien ligt Duitsland wel net iets te ver om dat allemaal juist te kunnen inschatten”, grijnst Vermant. “Van Christian Poulsen zei onze trainer al dat hij in de Bundesliga tot de topvijf van de balveroveraars behoort en vaak spelen wij naast elkaar, maar in de terugronde gebeurde het al dikwijls dat ik alleen voor de verdediging stond en Christian op de bank zat. Dat wil dan toch zeggen dat ik genoeg ballen recupereer ? Hij is meer een bijter, terwijl ik meer de strateeg ben die het eerder positioneel zal proberen op te lossen. Maar ook op die positie is mijn balvastheid een belangrijke kwaliteit. Want hier wordt van een verdedigende middenvelder ook verwacht dat je voetballend heel goed uit de voeten kunt, om na de balrecuperatie elke keer direct in te spelen op de spelmaker of een flankspeler, of op Ailton, die altijd op de loer ligt om diep te gaan.”
Hij kan ermee leven dat hij er bij Schalke af en toe eens naast valt. “Omdat je hier niet anders bekeken wordt als je niet speelt”, benadrukt hij. “We beschikken over een kern vol internationals, het is hier niet zoals in België dikwijls gebeurt : ‘Oei oei, die speelt niet vandaag, die is niet goed bezig.’ Neen. Het kan zelfs perfect zijn dat je heel goed bezig bent, maar toch op de bank zit. Het hangt af van de strategie, de tegenstander, of je uit of thuis speelt. Er wordt hier ook van je verwacht dat je een ploeg spelers bent met allemaal hetzelfde doel : kampioen worden of een ticket voor de Champions League halen. Dan hoor je anderen ook aan te moedigen. Als ik niet speel, ben ik ontgoocheld en loop ik misschien met een lang gezicht rond, maar voor de wedstrijd ga ik iedereen eens afzonderlijk vastpakken en succes wensen. Misschien heeft dat ook met klasse te maken.”
De Belgische nationale ploeg zei hij ondertussen vaarwel, omdat hij zich onvoldoende naar waarde geschat voelde door de bondscoach. “Niemand kan een plaats opeisen, maar ik denk dat je na acht seizoenen Club Brugge en vier jaar in de Bundesliga met ondertussen toch al een honderdtal wedstrijden op het hoogste niveau een van de basispionnen kunt en misschien wel moet zijn”, vindt hij. ” Daniel Van Buyten is kapitein van Hamburg en doet het daar super, maar in België zouden ze er zich eerder over verheugen als een landgenoot in het buitenland een blunder begaat dan als hij het goed doet.
“Ach, uiteindelijk is het aan de bondscoach om te kiezen met wie hij wil werken. Ik vind het nog altijd een eer om voor je land te kunnen voetballen, maar mijn carrière is al te mooi geweest om daar mijn slaap voor te laten. Ik woon momenteel in Duitsland en wij voelen ons hier ook echt thuis. We hebben hier ook vrienden en sinds de nationale ploeg is weggevallen, keren we veel minder terug naar België. Alles is alleen nog maar meer Duitsland geworden. Prioriteit is Schalke en daar is nu nog meer tijd en energie voor vrijgekomen.”
En hij zit niet te wachten op het ontslag van Aimé Anthuenis, beweert hij. “Ik trek het mij gewoon niet meer aan. De enige opmerking die ik in dit verband kan maken, is dat als je een situatie creëert waarin je zegt dat je verder gaat als je zes op zes haalt tegen Bosnië en San Marino of dat het anders gedaan is… Ik vind dat absoluut… Schwachsinn, zeggen ze hier.” Een beetje belachelijk.
Het is een lang seizoen, ook omdat het op het Europese vlak heel vroeg begon. Schalke 04 plaatste zich via de Intertotobeker voor de Uefacup, overwinterde en ging er in de zestiende finales uit tegen Shakhtar Donetsk, Oekraïnse club die Club Brugge uit de Champions League hield. Op 28 mei is er nog de DFB-Pokal-Finale in het Olympiastadion in Berlijn. Tegenstander is dan weer Bayern München, de landskampioen die Schalke dit seizoen zowel uit als thuis met 1-0 klopte. “Dat wordt daar vollen bak in dat vernieuwde stadion waar 80.000 toeschouwers binnenkunnen”, weet Vermant. “Als wij de tweede plaats kunnen vasthouden, is het de kampioen tegen de vice-kampioen. Dé affiche. Er zijn er veel die zeggen dat het onmogelijk is om Bayern drie keer na elkaar te kloppen, maar drie keer is toch scheepsrecht, hé.”
Schalke is superambitieus. De naam van het nieuwe stadion, dat ten slotte gebouwd werd om geld te verdienen, is onlangs voor 60 miljoen euro verkocht aan brouwerij Veltins. Auf Schalke heet vanaf 1 juli en minstens tot 2015 Veltins Arena. “Als je ziet hoe alles hier evolueert : het is gemaakt om naar boven te gaan”, stelt Vermant vast. “Belangrijk voor de club is dat er sportief succes volgt. Daarom worden er topspelers gehaald. Mladen Krstajic, Servisch international en een topverdediger. Fabian Ernst, Duits international. Zlatan Bajramovic, Bosnische international van Freiburg. Allemaal spelers die in de Bundesliga al bewezen dat ze iets kunnen. In het verleden werden er geregeld Zuid-Amerikanen gehaald, jongens die nog niet in Europa gespeeld hadden, en dat is niet altijd even goed meegevallen.”
Hijzelf heeft in Gelsenkirchen nog een contract van een seizoen met een optie op nog een jaar extra. Hij gaf eerder al aan dat hij er zolang mogelijk wil blijven. “Ja, maar hoelang dat zal zijn, weet ik niet. Ik word 32 en ik denk dat het momenteel voor mij en mijn familie belangrijk is dat ik iets doe dat mij wat garantie geeft op termijn. We zien wel wat er komt.”
Veel contact met Club Brugge heeft hij na vier jaar Schalke 04 niet meer. “Af en toe nog eens met Olivier De Cock, meer niet. Eric Deflandre zou wel nog eens bellen, en Nico Van Kerckhoven, en Marc Wilmots.
“Ik moet wel zeggen dat het contact met Club Brugge weer positief is sinds dokter D’Hooghe het daar overnam. Hij wou dat absoluut. Hij bevestigde mij dat als ik naar een wedstrijd wil komen kijken, ik altijd welkom ben. Dat is dan toch heel anders dan voorheen. Weet je dat ik via onze Oost-Duitse keeper Frank Rost zelfs de contacten legde voor het toernooi in Leipzig dat Club in de voorbereiding op dit seizoen speelde ( lacht) ? Club zit nog altijd in mijn hart en zal daar ook altijd blijven.”
Christian Vandenabeele
‘Macht in relatie tot verantwoordelijkheid is voor mij belangrijk.’
‘Het contact met Club Brugge is weer positief sinds Michel D’Hooghe het daar overnam.’
