Na Ezequiel Lavezzi in 2012 zag Napoli een ander kroonjuweel richting PSG vertrekken. De Uruguayaanse spits, die furore maakte in de Laars, kwam voor 64 miljoen euro naar de Franse hoofdstad.

De uitnodiging van Paris Saint-Germain was even duidelijk als overtuigend. Journalisten die op maandag 16 juli de persvoorstelling van Edinson Cavani (26) wilden bijwonen, konden maar beter op tijd komen. Laatkomers zouden het Parc des Princes niet meer in kunnen. Resultaat: de Uruguayaanse international verscheen twee uur later dan gepland ten tonele. Noblesse oblige, ongetwijfeld. “We wachten nog op groen licht van Napoli”, aldus een van de talloze woordvoerders van de Franse landskampioen. Een boodschap die Aurelio de Laurentiis, sinds 2004 voorzitter van SSC Napoli, onrechtstreeks bevestigde in de open brief die hij die dag op de clubwebsite publiceerde. “Ik wist dat dit moment vroeg of laat zou komen. Ik ben tot op het laatst blijven hopen, maar uiteindelijk had ik het begrepen. (…) Ik neem je niets kwalijk. Tot ziens, vriend.” Afscheid nemen van een aanvaller die Zuid-Italië – van Palermo tot Napels – zes jaar lang entertainde, het blijkt niet gemakkelijk. Zelfs niet als je er 64 miljoen euro voor in de plaats krijgt.

De killer in Cavani

In het zuiden van Italië schreeuwen de fanatiekste supporters hun onmacht en wanhoop uit na de transfer van Edinson Roberto Cavani Gómez. Een jaar na het vertrek van die andere publiekslieveling, Ezequiel Lavezzi, is dit nu al de tweede topper van de gouden aanvalsdriehoek die Napels de rug toekeert. Ook het vertrek van de geniale Slowaak, Marek Hamsik, lijkt op termijn onafwendbaar. Zestien maanden geleden stond het team van (toen nog) Walter Mazzarri in de Champions League op het punt om Chelsea – de latere winnaar – uit te schakelen. Nu Lavezzi, Mazzarri en Cavani vertrokken zijn, zijn de Napolifans maar wat bevreesd voor de toekomst. Ondanks de komst van trainer RafaelBenítez, onze landgenoot Dries Mertens en een koninklijk drietal – Raúl Albiol, Gonzalo Higuaín en JoséMaria Callejón – van Real Madrid.

Enige verkoeling is gewenst in wat een plakkerige zomer lijkt te zullen worden. Tijdens de stages en de voorbereidingswedstrijden zagen we al enkele spandoeken met weinig beleefde boodschappen aan het adres van Cavani. Het moet gezegd dat Il Matador in drie seizoenen maar liefst 104 keer de netten wist te doen trillen. Van die 104 rozen maakte hij er 78 in de Serie A, ofwel een gemiddelde van 26 competitiedoelpunten per seizoen. Daar komt nog bij dat Cavani zich niet te beroerd voelt om mee te verdedigen. Dat leverde hem de hartstochtelijke erkenning van het Stadio San Paolo op en leidde ertoe dat O Surdato ‘nnamurato (de verliefde soldaat) bij elk van zijn doelpunten werd ingezet. Dat lied uit 1915 vertelt het verhaal van een soldaat die aan het front van Wereldoorlog I van zijn meisje loopt te dromen.

“Bij Palermo (2007-2010) was Cavani niet meer dan een razendsnelle en beloftevolle speler”, herinnert Sébastien Frey, de ex-doelman van Fiorentina en Genoa, zich. “Bij Napoli is Cavani een echte machine geworden. Zijn uithoudingsvermogen verbeterde zienderogen, hij werd ook op tactisch vlak beter, hij verdedigde vurig mee en toonde zich meer dan een begenadigde afwerker. Zonder twijfel een van de beste aanvallers ter wereld.” Dat beseffen ze in Napels ondertussen ook…

Geen roze bril

Cavani komt van ver. Van Salto meerbepaald, een stadje zo’n 500 kilometer ten noorden van Montevideo, vlak bij de grens met Argentinië. Het is daar dat hij op 14 februari 1987 het levenslicht zag. Salto is overigens ook de geboortestad van die andere Uruguayaanse killer, Luis Suárez. Vader Luis Cavani, beter bekend als Gringo wegens zijn Italiaanse roots, laat zoon Edinson vanaf zijn zesde van competitievoetbal proeven. Wat zou hij anders moeten doen? Tussen de ijsjes, de lange wandelingen, het vissen en de lessen in de openlucht door doet Edi al snel van zich spreken bij de clubs uit de hoofdstad. Cavani doet het zo goed dat hij op vijftienjarige leeftijd de overstap naar FC Danubio – waar ook Uruguayaanse toppers als Alvaro Recoba en Diego Forlán speelden – mag maken. Hij moet er nog twee jaar rijpen in de jeugdreeksen.

“Toen hij op zijn zeventiende in het eerste elftal debuteerde, hield hij zich staande dankzij zijn snelheid en zijn fysieke kwaliteiten, maar hij was verre van volleerd. Hij creëerde wel veel kansen, maar scoorde amper. Daar stond tegenover dat hij zich toen al vaak slim liet terugzakken”, herinnert Carlos Curbelo, de Franse Uruguayaan die carrière maakte bij Nancy en Nice, zich nog. In dat anderhalve jaar bij FC Danubio scoort Cavani twaalf keer en wordt hij opgeroepen om het WK met de U20 te spelen. In Canada treft zowel Suárez als Cavani twee keer raak in de eerste twee wedstrijden. Toch halen ze de tweede ronde niet. Het Spanje van Juan Mata en het verrassende Zambia stoten wel door.

Dat weerhoudt de scouts van topclubs er niet van om in de rij te staan drummen om de aalvlugge flankaanvaller in te lijven. AC Milan, Juventus, Boca Juniors en Real Madrid toonden interesse. Toch is het Rino Foschi, de sportief directeur van Palermo, die aan het langste eind trekt nadat hij zijn voorzitter Maurizio Zamparini heeft kunnen overtuigen om 4,5 miljoen euro neer te tellen. In januari 2007 verhuist een nog niet eens 20-jarige Cavani naar Sicilië, waar zijn grootouders langs vaderszijde vele jaren eerder hun geluk zochten maar niet vonden, om vervolgens vanuit Maranello in te schepen naar Uruguay. De kleinzoon ziet het leven in die eerste maanden ook niet bepaald door een roze bril, ook al speelt Palermo wel degelijk in… het roze.

Welkom in Sicilië

Edinson Cavani was nog geen maand bij zijn nieuwe club of hij maakte al kennis met de vurige passie van de eilandbewoners tijdens de derby tussen Catania en Palermo: de wedstrijd werd tot drie keer toe stilgelegd door traangrasgranaten. Later brak er een stadsguerrilla uit zoals het calcio er nog maar zelden een heeft gekend: 300 raggazini, jonge kerels, voeren een charge uit op de Palermofans en de lokale politie. Balans: 145 gewonden, honderdduizenden euro’s schade en één dode, politieman Filipo Raciti. Welkom in Sicilië. In die tijd doet Palermo het behoorlijk in de UEFA Cup, maar Cavani komt aanvankelijk zelden van de bank. Het is ook de periode van aanvallende weelde want voorin loopt naast Andrea Caracciolo en Amauri ook nog Fabrizio Miccoli. Caracciolo vertrekt al na zes maanden en Amauri doet een jaar later hetzelfde. Beetje bij beetje krijgt en grijpt Edi zijn kans. Het samenspel met de kleine Miccoli (1m68) loopt wonderwel, wat niet gezegd kon worden van de combinatie met Caracciolo of Amauri. “Ik herinner me hem nog goed want in een van zijn eerste wedstrijden maakte hij een fantastisch doelpunt tegen mij”, aldus Sébastien Frey. “Sindsdien ben ik hem blijven volgen. Cavani viel toen al makkelijk te herkennen op het terrein aan zijn fysionomie en zijn wapperende haren. In die tijd werd hij meestal op de flank uitgespeeld. Toch niet meteen zijn beste positie als je het mij vraagt.”

Na een jaar op het schiereiland maakt Cavani zijn debuut bij Uruguay. Toch is het pas een klein halfjaar later dat zijn internationale carrière een hoge vlucht neemt. Zijn eerste seizoen bij Palermo eindigt hij met veertien doelpunten, het jaar daarop scoort hij (vaak dankzij Miccoli) dertien keer en in zijn derde jaar bij de Rosaneri is het Javier Pastore die hem de weg naar doel wijst. Op het WK in Zuid-Afrika doet Uruguay het met een plaats in de halve finale onverwacht goed, maar speelt Cavani een eerder onopvallend toernooi (6 wedstrijden, 1 doelpunt). “Hij was toen al wel goed, maar voor hem in de pikorde stonden nog jongens als Suárez en Forlán, bij wie toen alles lukte”, weet Pablo Correa, de voormalige Frans-Uruguayaanse coach van Nancy, nog. “Aangezien Uruguay het goed deed, was het logisch dat bondscoach Oscar Tabárez zijn voorhoede niet omgooide. Toen Cavani het seizoen daarop naar Napoli trok, leek het wel alsof hij eindelijk op de universiteit van het voetbal was aanbeland.”

Ook in de eindwinst van de Copa América 2011 in Argentinië speelde Cavani een bijrol. Toen was het Suárez die de ban keer op keer brak en genoot Forlán nog enig krediet door zijn topprestatie op het WK in Zuid-Afrika. “Het pad van Forlán en dat van Cavani kruisten elkaar tijdens die Copa América”, vindt Carlos Curbelo. “Diego was bijna fin de carrière en Edinson moest nog even geduld oefenen. In 2010 en 2011 was Cavani slechts derde keuze. Sinds zijn topseizoenen bij Napoli is hij een plaats opgeschoven in de hiërarchie. Zelfs zonder dat ik weet hoe hij het bij PSG gaat doen, durf ik nu al te zeggen dat Cavani in Brazilië – als Uruguay het WK haalt welteverstaan – flink wat brokken gaat maken aan de zijde van Suárez.”

Cavani als tegenoffensief

In afwachting van die knalprestatie is het aan Cavani om die torenhoge transfersom van 64 miljoen euro te rechtvaardigen. Dat kan alleen door veel, heel veel te scoren. Sinds de eerste landstitel in negentien jaar was het in Parijs geen moment rustig. Eerst waren er de opstanden op Trocadéro tijdens de titelviering eind mei, dan het vroegtijdige vertrek van CarloAncelotti naar Real Madrid en daarna de lange schorsing en het ontslag van Leonardo. Al die heisa heeft het project van de Qatarese investeringsgroep – die vooral van rust en stilte houdt – wat vertraging doen oplopen. “De Qatarezen doen nu al twee jaar hun uiterste best om PSG een nieuw elan te geven en dat werk is in die twee hectische maanden deels tenietgedaan”, liet een van de hoofdsponsors zich off the record ontvallen.

De transfer van Cavani – voor een recordbedrag – is een soort tegenoffensief om de rilling die momenteel door het Île de France trekt weg te werken. De hitman van La Celeste zal het ook goed moeten zien te vinden met heethoofd Zlatan, die tot nader order nog steeds in Parijs rondloopt. Cavani ziet bij PSG wel drie ex-ploegmaats terug: Sirigu en Pastore (Palermo), en Lavezzi (Napoli).

“Ik maak me hoegenaamd geen zorgen over Edinson. Wat er ook op hem afkomt, hij past zich altijd aan. Met of zonder Ibrahimovic. Hij staat op het toppunt van zijn kunnen en is bij Napoli weggegaan om dezelfde reden waarom hij Palermo heeft verlaten: hij wil een stapje hoger zetten. En zijn niveau is ook elke keer omhooggegaan”, verzekert Pablo Correa ons.

Superster Cavani

“De Cavani van de voorbije twee seizoenen is een dodelijk wapen. Een genadeloze killer. De enige vraag is of hij wel ten volle tot zijn recht zal komen in het spel van PSG. Laurent Blanc lijkt mij een coach die vooral de bal in het team wil hebben, terwijl Cavani op zijn best is als hij in de ruimte kan duiken en daar diep wordt aangespeeld”, waarschuwt ex-Parmaspeler, JonathanBiabiany. Afgezien van waar hij zal worden uitgespeeld, kun je je ook de vraag stellen hoe Cavani zal omgaan met het etiket van superster, dat door de gigantische transfersom onvermijdelijk op hem kleeft…

In het zuiden van Italië werd hij ook al op handen gedragen, maar dat was toch anders. De kans is klein dat de werkmannen in Parijs ook zullen stoppen met boren omdat meneer Cavani zijn middagdutje wil doen. Dat deden ze in de Laars wel voor hem. De kans dat ze in Parijs een heus heldenlied aan hem wijden, lijkt nog kleiner. Of dat ook een probleem is? “Ik weet zeker van niet. Edinson is een discrete jongen – bijna verlegen zelfs – maar hij zal zich wel weten aan te passen. Zijn grootste kwaliteit is zijn grinta. Als je dat hebt, maak je het overal, hombre“, besluit Carlos Curbelo.

DOOR RICO RIZZITELLI

“Zijn grootste kwaliteit is zijn grinta. Als je dat hebt, maak je het overal.” Carlos Curbelo

“De vraag is of Cavani wel ten volle tot zijn recht zal komen in het spel van PSG.” Jonathan Biabiany

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content