Met Joris Van Hout heeft Westerlo de gewilde offensieve versterking beet. Na vijf jaar met wisselend succes in Duitsland kijkt de spits vooral uit naar speelkansen.

V an Hout wie ein Vulkan.’ Onder die titel publiceerde het Duitse voetbalblad Kicker in 2003 een uitermate lovend artikel over Joris Van Hout (30). Het artikel beschrijft hoe Van Hout ontplofte tijdens een invalbeurt voor zijn voormalige club Borussia Mönchen- gladbach. Hij keerde net terug na acht maanden blessureleed en scoorde meteen. Alsof de Etna en de Vesuvius gelijktijdig tot uitbarsting kwamen, beschrijft de journalist Van Houts blijheid met enige zin voor overdrijving. En dat voor een match waarin de spits pas in de eenentachtigste minuut inviel… Toch leunt de Duitse omschrijving van Joris Van Hout als een gedreven karakterboy wellicht dicht bij de waarheid aan. Kan ‘ dersympathische Belgier’ straks ook in het shirt van Westerlo exploderen ?

Tijdens zijn laatste seizoen voor neo-eersteklasser Bochum gebruikte trainer Marcel Koller Van Hout vooral als supersub, een statuut waarmee de spits geen vrede nam. De honger om bij Westerlo een basisstek te veroveren is dan ook groot bij de ex-speler van onder meer Dessel, KV Mechelen en Anderlecht. “Ik zal me moeten bewijzen zoals iedereen. Dieter Dekelver en Patrick Ogunsoto scoren vlot. Het zal niet evident zijn, maar concurrentie heerst er bij elke club van niveau”, aldus de aanvaller.

De Kempense Heimat

Ook KV Mechelen en Sint-Truiden toonden interesse in jou. Wilde je per se naar Westerlo ?

Joris Van Hout : “De interesse van die andere clubs was niet echt concreet en Westerlo trok me aan. Als Kempenaar krijg ik het gevoel ’thuis’ te voetballen, de gemoedelijke sfeer en de rust die rond deze club hangen, betekenden een stimulans om naar hier te komen. Ik heb een vierjarig contract getekend, dat bewijst alvast dat de club in me gelooft. Bovendien is Westerlo een team dat de laatste jaren sportief constant presteerde, ook nu is het spelerspotentieel aanwezig voor een goed seizoen. Mijn sportieve ambitie ? Af en toe eens pieken, stunten tegen een topclub misschien. Ik wil geen voorspellingen maken, maar er zijn weinig spelers vertrokken. Continuïteit en automatismen worden wellicht de kracht van dit team.”

Welke rol wil je in het elftal vervullen ?

“Targetman moet me wel liggen. Ik wil ook wel de nodige goaltjes meepikken, voor mij blijft dat het mooiste in voetbal. Ik probeer steeds mijn eigen fysieke spel te spelen. (lacht) Zolang de trainer me niet in de verdediging posteert, ben ik gelukkig. Polyvalentie is misschien een troef, maar ik voel me toch op en top spits.”

Ben je een andere voetballer geworden na je Duitse periode ?

“Ik denk wel dat ik aan maturiteit heb gewonnen, ervaring zeg maar. Dat onstuimige is er wel uit nu. Ik zal sneller een makkelijke bal spelen als het wat minder gaat. In dat opzicht ben ik vandaag een completere voetballer. Of ik voetbaltechnisch echt progressie heb gemaakt, valt nog af te wachten, ik doorzie het spelletje alvast sneller dan vroeger. Ik praat ook meer op het veld, dat is misschien mijn voornaamste vooruitgang. Ik zeg vandaag net iets meer dan ‘links’, ‘rechts’ of ‘rug’.”

In een krant stond te lezen dat je tijdens je laatste seizoen in Duitsland hunkerde naar het thuisfront. Was je zo gefocust op een terugkeer ?

“Eigenlijk niet. Na vijf jaar Duitsland wilde ik graag terug naar België, maar ‘hunkeren’ is te sterk geformuleerd. Het is niet zo dat ik het ginder niet meer kon uithouden. Ik ben mentaal vrij sterk. Als het wat minder liep, heb ik steeds de mentale rek gehad om terug te vechten. Ik heb het voetbal trouwens altijd kunnen relativeren. (lacht) Ik heb nog nooit wakker gelegen van een mindere wedstrijd.

Mentale kracht

Vorig seizoen zat je vaak op de bank bij Bochum, frustreerde je dat niet ? Twee seizoenen geleden had je met zes goals nog een aandeel in de promotie van die club.

“Klopt, dat was moeilijk, maar als speler calculeer je zulke tegenslagen enigszins in. Ik ben niet het type dat zich meteen tot grootse uitspraken laat verleiden. Ik vind dat je je moet neerleggen bij de beslissing van een trainer. Wat kan je meer doen dan jezelf bewijzen op training ? Natuurlijk, als je eerst belangrijk bent voor een ploeg en na de promotie geen kansen meer krijgt, dan is dat een opdoffer, maar je moet realistisch zijn. Die gasten die in mijn plaats speelden, waren niet van de minsten.”

Is de Duitse pers kritisch als het wat minder gaat ?

” (overtuigd) Absoluut. Ik vind dat de Duitse mentaliteit erg op de Nederlandse lijkt : recht-voor-de-raap, er worden geen façades opgetrokken.

Met je dertig jaar is de kans reëel dat je je carrière bij Westerlo afsluit. Beschouw je het als een manco dat je nooit kon doorbreken bij een Belgische topclub ?

“Neen, qua intensiteit en beleving heb ik in Duitsland een unieke ervaring opgedaan. Omdat het bij Anderlecht niet liep zoals gewenst, heb ik mijn kans gegrepen in de Bundesliga. Ik heb me dat nog geen seconde beklaagd. Bij Mönchengladbach speelde ik geregeld voor vijftigduizend toeschouwers, dat maakt natuurlijk een onuitwisbare indruk. Tijdens dat laatste jaar bij Bochum zaten er ook steeds 25.000 toeschouwers in de tribune.”

Wordt het opnieuw acclimatiseren in België ?

“Deels wel, in Duitsland ga je bijvoorbeeld wekelijks op afzondering. Dat doorgedreven professionalisme van het Duitse voetbal is wel indrukwekkend, in die zin wordt het aanpassen. Nu ja, ik denk niet dat ik het Duitse voetbal echt zal missen. Trouwens, of je nu voor vijftigduizend of voor zesduizend man speelt, als je wint, is er altijd ambiance.” S

Door Bert Boonen