Braziliaanse heavy metal, Sporting Messi en een journalist die Van Gaal te slim af is: de ups en downs van de vierde WK-week.
Een cynisch applausje voor Carlos Velasco Carballo en Juan Camilo Zuñiga. De Spaanse scheidsrechter en de Colombiaanse middenvelder hebben er samen voor gezorgd dat Neymar, de enige Braziliaan met nog een beetje samba in de lenden, het veld mocht verlaten op een brancard. Brazilië-Colombia was geen reclame voor het voetbal, het was alsof we naar een match tussen favela boys zaten te kijken, op leven en dood. Het leek wel de nieuwste videoclip van Sepultura, de betere Braziliaanse heavy metalband. En dat alles onder het koloniaal toegeknepen oog van een Spaanse inquisiteur, wiens motto leek te zijn: hoe meer ze elkaar afmaken, hoe minder last wij ermee hebben. In geen enkele wedstrijd werden meer overtredingen (54) gemaakt dan in Brazilië-Colombia. Op de tweede plaats komt overigens Brazilië-Chili (51). Om maar te zeggen: potige jongens, die Brazilianen.
Zware tackles, figuurlijke dan, komen de laatste tijd ook van Diego Maradona. Voor de kwartfinale tegen België haalde El Pibe de Oro alweer snoeihard uit naar Los Albicelestes van coach Alejandro Sabella. “Het is alsof we nog altijd niet begonnen zijn. De spelers moeten er zichzelf van overtuigen dat ze meer zijn dan ‘Sporting Messi’. Er zijn geen tempoversnellingen en er is geen beweging in de aanval.” Volgens Maradona speelt Argentinië maar op veertig procent van zijn mogelijkheden. Toch eens even de cijfers bekijken van de periode toen God zelf Argentijns bondscoach was. Van de 25 wedstrijden won El Diez er 18 en verloor hij er 7. Geen gelijke spelen, alles of niks dus. Een winstpercentage van 72 procent. Los Albicelestes voetbalden 39 matchen onder Sabella: 26 gewonnen, 9 gelijk en 4 verloren. Een winstpercentage van 66,5 procent. Om qua gewonnen wedstrijden even goed te doen als Maradona moet Sabella nog… twee keer winnen.
Daar kan hij mee beginnen tegen Louis van Geniaal. Geef toe, een keeper inbrengen in de laatste minuut van de verlengingen, wie zou dat aandurven? Maar net als je denkt dat je getuige bent van een voetbalunicum, dan is Hugo Borst daar. De Nederlandse journalist en voetbalcriticus zei in het internetprogramma Voetbalbetweters al meer dan twee weken geleden het volgende: “Stel dat het na 120 minuten 2-2 staat of zo, dan moet Van Gaal alsjeblieft Cillessen wisselen voor Krul. Want Cillessen, die houdt geen bal van op elf meter tegen.” Ook journalisten krijgen dus soms weleens gelijk.
Dat kan je van ex-vriendinnen dan weer niet zeggen. Die van Bryan Ruiz bijvoorbeeld. Loïs van Tolij uit Hengelo, die Hollandse die een poosje aan de zijde van de Costa Ricaanse wezel doorbracht, liet voor de kwartfinale optekenen: “Bryan is niet echt af te stoppen.” Maar wat in Hengelo wel lukt, lukt daarom niet in Salvador de Bahia. Tim Krul uit Den Haag lag in de weg van de onstopbare. Pura muerte!
Puur, dat is ook de 22-jarige James Rodríguez, die zijn penalty in de 80e minuut tegen Brazilië wél benutte. By the way: gelieve zijn voornaam uit te spreken als ‘chamés’ en niet als ‘dzjeems’. Klinkt ook te butlerachtig, dat laatste. Wat er ook van zij, iedereen had de mond vol van hem. Ook coryfee Cafú, in 2002 nog wereldkampioen met de Seleção, zei voor de rugbymatch tegen Colombia: “James is fantastisch, zoals hij in Europa ook al liet zien. We moeten hem goed in de gaten houden, net als Cuadrado. Het zal moeilijk worden, maar ik heb er alle vertrouwen in want Colombia gaat aanvallen en ruimte weggeven.” Veelzeggende woorden. Twintig jaar geleden zou een Braziliaan zeggen: “Ik heb er alle vertrouwen in want Brazilië gaat aanvallen.” Laat het duidelijk zijn: het jogo bonito is dood. Leve Rafaella Szabo! Dankzij de Roemeense vriendin van Axel Witsel zal iedereen straks zeggen: de Rode Duivels waren fantastisch! Op het EK in 2016 zullen ze dat ook écht zijn…
DOOR STEVE VAN HERPE – BEELDEN BELGAIMAGE
“Cillessen, die houdt geen bal van op elf meter tegen.”” Hugo Borst
