verdediger

Belg, geboren op 27 mei 1988 in Leuven. 1,78 meter – 67 kilo.

Profiel: de ADHD’er.

Denis Odoi: “Ik lach graag. Als ik niet serieus moet zijn, zal ik het ook niet zijn. Het leven is al zo vaak ernstig. Vroeger noemden trainers me een speelvogel. In het middelbaar was mijn naam de eerste die leerkrachten onthielden. Enerzijds maakte ik veel lawaai in de klas, anderzijds werkte ik ook wel goed mee.

“Sommigen zeggen dat ik ADHD heb. Met de auto rijden doe ik niet graag, want dan moet je stilzitten en gefocust zijn. Meestal zet ik op zo’n moment de muziek heel luid en beweeg ik mee op het ritme. Maar liever zit ik naast de bestuurder, daar heb je meer bewegingsvrijheid. Af en toe irriteer ik mensen. Toen ik onlangs na een picknick nieuwe liedjes begon uit te vinden, riep iemand dat ik weer vermoeiend was. Als ik iets in mijn hoofd krijg wat me grappig lijkt, doe ik het. In de kleedkamer dans ik regelmatig, soms zelfs meisjesachtig. ( lacht) Op mijn eentje wat onnozelheid verkopen, ik vind dat tof.

“Misschien zijn het Afrikaanse trekjes. Ik ben hier geboren en mijn ma is Belgische, maar mijn pa komt uit Ghana. Zijn geschiedenis ginder ken ik niet. Ik ben er ook nog nooit geweest. Vroeger sprak het me niet aan, de laatste jaren heb ik geen tijd. Pa verhuisde naar Wijgmaal. Ik woon bij mijn moeder, in Kessel-Lo. Twaalf was ik toen ze scheidden. Het voelde even bizar aan, maar ik stapte daar vrij snel overheen. Dat mijn tweelingzus en ik met ma meegingen, was logisch. Onze band met haar was beter dan die met pa. Zij voedde ons op. Hij was indertijd schilder en moest vaak weg voor zijn werk. Of hij trok naar de Afrikaanse gemeenschap in Brussel. Ik zie hem niet zo vaak meer. We bellen wel af en toe en hij komt naar elke thuismatch.

“Misschien beïnvloedde die scheiding me. Bepaalde vrienden vinden me kil, zeker als ik opmerkingen geef. Iets wat een ander keizielig vindt, kan ik normaal noemen. ‘ That’s life‘, zeg ik dan. Ik ben niet zo into de emotionele dingen. Ik stap ook niet snel in een relatie en heb er nog nooit een serieuze gehad. Ik word heel moeilijk verliefd, ben kieskeurig op dat vlak. Op mijn eentje zijn vind ik geen probleem. In een groep zal ik me niet afzijdig houden en ik heb vrienden nodig, maar ik wil hen niet per se constant om me heen. Alleen een terrasje doen, dat zou ik perfect kunnen.

“In mijn opvoeding vond mijn moeder schoolresultaten heel belangrijk. Maar ze zat niet achter mij aan, ze wist dat ik gedisciplineerd was op dat vlak. Nog altijd probeer ik goede punten te halen. Ik volg een opleiding regentaat lichamelijke opvoeding aan de Katholieke Hogeschool Leuven. Daar stel ik me niet tevreden met een vijf op tien. Zit ik in tijdnood, dan studeer ik enkel de hoofdzaken. Maar als het kan, blok ik ook de details, om me te onderscheiden van de rest. Ik werk in een examenperiode heel schemagericht en word dan niet snel afgeleid. De school is belangrijk, vind ik. Als je een bepaald percentage haalt voor een vak, wil dat iets zeggen. Zoiets toont ook wie je bent. Je wordt toch niet graag voor dommerik versleten?”

door kristof de ryck

“Ik rijd niet graag met de auto, want dan moet je stilzitten.”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content