Zou iemand bij Club Brugge er nog aan denken? Donderdag is het 21 jaar geleden dat de mythische Ernst Happel overleed. En op het einde van deze maand (29 november) zou de beste trainer die ooit in België aan de slag is geweest 88 jaar zijn geworden. In deze tijden waarin de nuance ontbreekt en er vooral opgeklopte en opgefokte taal wordt gesproken, is het soms een verademing om door deels vergeelde oude verhalen te bladeren. En bijvoorbeeld te lezen dat Happel, die in zijn denkbeelden zijn tijd ver vooruit was, het voetbal toch heel simpel benaderde: hij zag een elftal als een verzameling kleine schakeltjes waaruit je een onwrikbare ketting moest maken. Voetbal was voor hem: denken, kijken en spelen. Een voetballer diende daarom in de eerste plaats over fantasie en improvisatievermogen te beschikken. En het moesten winnaars zijn, zeker geen egoïsten.

Volgens Happel ook bepaalde de oefenstof voor een deel de gedrevenheid in de groep. Hij trainde nooit langer dan een uur, maar wel tegen een waanzinnig tempo en zeer gevarieerd. Zo schiep Happel een dusdanige sfeer dat de spelers achteraf nog even doorgingen. Dan zag je Raoul Lambert in de diepte spurten, René Vandereycken lange ballen versturen en Georges Leekens bitsige duels aangaan. Zonder dat dit door Happel was opgelegd.

De tijden zijn veranderd, maar de essentie van het voetbal niet. Alles draait om beleving, bezieling en vakmanschap. Bij Club Brugge zijn ze al jaren op zoek naar de juiste schakels, naar voetballers met mentaliteit en winnaarsdrang. Een stortvloed van transfers staat haaks op de koopmanskunst die Club vroeger zo kenmerkte. De sereniteit uit vroegere dagen heeft plaatsgemaakt voor ongeduld, de obsessieve jacht op de titel zorgt ervoor dat er niet meer rationeel wordt gedacht. Dat Club Brugge zich nu al weken afzet tegen de scheidsrechters is een teken van onmacht dat een dieptepunt bereikte met het webbericht dat Club nare herinneringen heeft aan scheidsrechter Alexandre Boucaut. Zelfs Michel Preud’homme leek er zich op de persconferentie die de topper op Standard voorafging van te distantiëren.

Je vraagt je af hoe een club die zo koketteert met professionalisme zo’n communicatie kan voeren, hoe een club die praat over normen en waarden zo uit de bocht gaat. Welke beweegredenen daar ook achter schuilen, met je openlijk af te zetten tegen het arbitrale corps verhoog je de grimmigheid langs het veld. Dat er verkeerde beslissingen worden genomen mag geen reden zijn om je zelfbeheersing te verliezen. Hoogtijd wordt het dat Club een grondige evaluatie maakt van het beleid dat is gevoerd en de hand in eigen boezem steekt in plaats van alles af te wentelen op anderen. Geen vorm van kritiek die moeilijker te beoefenen is dan zelfkritiek.

Steeds moeilijker hebben clubs het om hun eigenheid te behouden. Zelfs het deftige Cercle Brugge verbijsterde door in het begin van het seizoen doelman Bram Verbist op een zijspoor te zetten. Waasland-Beveren dumpte dan weer Glen De Boeck nadat er in het begin van het seizoen achttien nieuwe spelers werden aangetrokken. Zinloos is het om aan een ploeg te bouwen als de fundamenten ontbreken.

Dan lijken ze bij KV Oostende blijk te geven van meer doorzicht. De komst van Marc Coucke zorgde in september voor vier nieuwe aankopen. Ze stonden zaterdag tegen Bergen alle vier aan de aftrap en verhogen het voetballend vermogen van de ploeg. In hoeverre de nieuwe flambayante mensen in de omkadering voor een meerwaarde gaan zorgen moet al evenzeer afgewacht worden als de politiek die Coucke in de toekomst wil voeren. Zakenmensen blinken doorgaans niet uit door een grote voetbalkennis maar willen toch de touwtjes stevig in handen houden. Een bizarre contradictie.

Maar rust is er voorlopig aan de kust. Meer dan in Bergen, dat in Oostende zo erbarmelijk voetbalde dat Cedomir Janevski nachtmerries moet krijgen. In een lang discours legde de trainer uit niet te begrijpen waarom zijn ploeg zo slap aan deze cruciale match was begonnen. Onwillekeurig denk je dan terug aan Ernst Happel: die zweeg als hij niets te zeggen had. Hij zou niet meer passen in het huidige tijdsbeeld. ?

DOOR JACQUES SYS

Zinloos is het om te bouwen zonder fundamenten.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content