Als we in België, zoals in de ons omringende landen, een normale voetbalcompetitie zouden organiseren, dan was Anderlecht nu al zeker van zijn 32e landstitel. Inderdaad: 32e, ook vorig seizoen stonden de Brusselaars, zoals nu, aan de leiding na de reguliere competitie.

Toen liep het mis voor paars-wit in de volgens mij volledig overbodige play-off 1. Als men dan ook nog begint met de punten te halveren durf ik zelfs het woord competitievervalsing in de mond te nemen! Natuurlijk was het niet slim van de Anderlechtenaren om Mbark Boussoufa te laten vertrekken nog voor het hele gedoe moest beginnen, een beetje overschatting misschien? Nu zijn er ook weer (Engelse) kapers op de kust voor Matías Suárez. Het is te hopen dat men in het Constant Van den Stockstadion zijn lesje heeft geleerd. Ik ben het volledig eens met wat Jan Mulder zei over play-off 1 in De Laatste Show: “Het is ondeugdelijk, het systeem deugt niet!” Maar wie zijn wij, we beginnen binnenkort gewoon opnieuw!

In Lokeren hebben ze het aan zichzelf te wijten als play-off 1 niet wordt gehaald. Vooral de punten die thuis werden verkwanseld, zouden hen weleens de das kunnen omdoen. De Waaslanders zijn ongetwijfeld de ploeg in vorm van het ogenblik. Peter Maes heeft de trein weer op de rails gekregen en die is nu volledig onder stoom gekomen. Ze hebben nog een waterkansje om zich bij de eerste zes te plaatsen, ze moeten er vol voor gaan, want je weet maar nooit wat er in Kortrijk of Genk gebeurt. Er zijn nog zes punten te sprokkelen en met een achterstand van slechts drie punten is alles nog mogelijk. Ze moeten de Belgische bekerfinale nog een tijdje uit hun hoofd zetten en zich volledig focussen op de rest. Liever één vogel in de hand dan tien in de lucht, dan zal hun voorzitter alvast beter slapen!

Als ik over Lokeren spreek, dan komt de naam van Preben Larsen, hun vedette in mijn tijd, steeds bij mij op. Hij was een zeer talentvolle voetballer, maar ook een verschrikkelijke etterbak. Hij was mijn directe tegenstrever en hij was me constant aan het jennen. Een van zijn favoriete uitspraken was: “Jij bent te traag voor mij, je gaat vandaag alleen mijn rugnummer zien.” Waarop ik dan antwoordde: “Het enige wat jij gaat zien vandaag is een hospitaalbed.” En dat ging zo de hele match door, maar dit terzijde.

OHL is nu ook definitief gered. Wat zeer velen hadden verwacht – waaronder ik – namelijk een vlugge terugkeer naar de tweede klasse, is niet uitgekomen. Hun vier op zes tegen Anderlecht en een thuisoverwinning tegen Club Brugge hebben hen daarbij ontzettend geholpen, het gaf hen een boost in het begin van het seizoen. Wie deze puntenwinst tegen twee titelkandidaten had voorspeld voor alles nog moest beginnen, zou direct in een dwangbuis afgevoerd zijn naar een of andere psychiatrische instelling. Trek die onverwachte zeven punten af van hun totaal en men komt uit op negentien, dus nog volop in de gevarenzone. Ik zou de Leuvenaars toch een goede raad willen geven: reken er niet elk jaar op!

Het ziet ernaar uit dat we volgend jaar weer opgescheept zitten met Abbas Bayat, wereldkampioen in het buitensmijten van trainers, 23 ondertussen! Charleroi heeft in elk geval weer een nieuw slachtoffer gevonden, Dennis van Wijk is altijd al een moedig mens geweest en misschien ook een beetje masochist!

Onze Rode Duivels zijn dan toch goed thuisgekomen na hun vriendschappelijke interland tegen Griekenland in Kreta. De Kretenzers waren zeer tevreden, het was al een tijdje geleden dat ze nog zo veel Belgische toeristen in één keer hadden mogen ontvangen. Het was ook leuk om Romelu Lukaku nog eens op een veld te zien in plaats van op het autosalon. Herman Brusselmans was schijnbaar ook opgelucht, want hij schreef in zijn column in Het Laatste Nieuws: “Lukaku zag er goed uit en had zichtbaar geen last meer van zijn doorzitwonden, opgelopen op de bank van Chelsea.”

Georges Leekens stelde ons na de match gerust: het probleem met de vleugelverdedigers is nu volledig van de baan. Dat begreep ik niet goed, want het waren dezelfden die speelden …

“Het systeem deugt niet!”