Elke continentale bond mag bij de Fifa een vice-voorzitter aanduiden – de Britten hebben er één van rechtswege (de Schot David Will, die ook einde mandaat is). Namens de Uefa is de Italiaan Matarese niet herkiesbaar. Voor zijn opvolging bindt D’Hooghe de strijd aan met de Italiaan Franco Carraro, de Rus Vjasjeslav Koloskov en de Spanjaard Angel Maria Villar-Llona.

Carraro heeft een welgevulde en zeer veelzijdige carrière in de sport achter de rug. Hij was amper de twintig voorbij, toen hij voorzitter werd van AC Milan. Daarna leunde hij wat aan bij het Italiaanse Olympisch Comité, en zo werd hij lid van het Internationaal Olympisch Comité (IOC). Hij was een tijdje burgemeester van Rome en is thans voorzitter van de Italiaanse voetbalbond, na eerst de Lega Nazionale te hebben geleid. Carraro is veeleer een politicus van de sport en staat ver verwijderd van de dagelijkse realiteit in de voetballerij met al zijn problemen. Hij kandideert vooral omdat Italië, na het verdwijnen van Matarese, niemand meer in het opperste gezag van de wereldvoetbalbond zou hebben.

Villar, een voormalige linksbuiten van Atletico Bilbao en zelfs enkele keren internationaal, is voorzitter van de Spaanse voetbalbond. Hij is een functionaris van de EFE en dus bezoldigd. Zijn handicap is een gebrekige talenkennis en het feit dat hij nogal hevig voor Sepp Blatter supportert en trouw is aan Joao Havelange. Dat wordt hem in de Uefatop niet in dank afgenomen.

De derde kandidaat is Vajsjeslav Koloskov. Wellicht wordt deze Rus D’Hooghe’s gevaarlijkste concurrent. Koloskov was lange tijd vice-voorzitter van de Fifa. Dat was ten tijde van de Sovjet-Unie nog, toen er automatisch één van de vice-presidenties naar het Oostblok ging – de facto naar de Sovjet-Unie. Nu is Koloskov, die van het ijshockey komt en naar het voetbal werd overgeheveld ten tijde van Leonid Bresnjev, gewoon lid van het Uefabestuur. Uiteraard heeft hij nog vele vrienden in de voormalige satellietlanden van de Sovjets.

Koloskov heeft ook het voordeel dat hij van de vier kanidaten de enige Oost-Europeaan is. Het zou dus best kunnen dat hij in de eerste ronde de meeste stemmen verzamelt, terwijl de andere drie de rest moeten verdelen. Maar als Koloskov niet aan de noodzakelijke 24 meerderheidsstemmen geraakt – er zijn 46 stemgerechtigden -, dan zou de beste van zijn drie belagers hem in de tweede ronde vooraf kunnen gaan. Op deze tweede plaats wordt Michel D’Hooghe verwacht. Afkomstig van een klein land geniet hij de voorkeur van alle federaties die het in de vele comités almaar tegen de grootheden Duitsland, Engeland, Spanje en Italië moeten opnemen.

In Stockholm wordt ook voor het voorzitterschap van de Uefa gestemd. Lennart Johansson is de enige kandidaat om zichzelf op te volgen. Voor het gewone lidmaatschap is het uitkijken naar wat Michel Platini doet. De voorzitter van de Franse voetbalbond Claude Simonet heeft zich teruggetrokken om de weg vrij te maken voor de gewezen topvoetballer, van wie de ambities veel verder reiken dan deze bescheiden plaats in het Europese uitvoerend comité. Het is de bedoeling dat hij in 2006 de opvolger van Johansson wordt.

door Mick Michels,