Bij Willem II is Moussa Dembele, pas achttien jaar, de fonkelende groeibriljant in het grauwe geheel. De afgelopen zomer van Germinal Beerschot overgekomen Belgische spits heeft in Tilburg de clubs nu al voor het uitkiezen.
In het spelershome van Willem II is het dollen en lachen. “Daar heb je het Ajax Magazine al”, verwijst verdediger Jos van Nieuwstadt naar de vele geruchten omtrent een vertrek van Moussa Dembele, sensatie in de degradatiezone. De spits is de dissonant in het rumoerige gezelschap. Doodkalm doet hij zijn verhaal in een hoekje van de spelersruimte. Terwijl ploeggenoten hem voortdurend proberen af te leiden, prevelt hij onverstoorbaar zijn nauwelijks verstaanbare antwoorden op de brandende vragen. Zoals : hoe raakt een talent uit België zo vroeg verzeild in Tilburg ?
Berchem Sport
Eerst maar eens terug naar het begin. Naar 17 juli 1987, als Dembele ter wereld komt in het ziekenhuis van Wilrijk. In Berchem groeit het kind van een Malinese vader en een Belgische moeder op. “In mijn jeugd was voetbal alles voor me”, vertelt Dembele. “Altijd maar straatvoetbal, in de zomer deed ik niets anders. Dan ging ik door totdat ik niets meer zag in het donker. Ook thuis was ik nooit zonder bal. Als je nu bij ons binnenkomt, zie je overal nog kapotte lampen hangen.”
Op zijn zevende wordt hij lid van Berchem Sport. Twee jaar later meldt hij zich ook nog eens aan bij zaalvoetbalclub Hoboken, waarvan hij tot zijn zestiende lid blijft. Een verklaring voor zijn sublieme balbehandeling is gevonden. In 1999 wordt Dembele opgenomen in de jeugdrangen van Germinal Beerschot. Daar ontmoet hij Simon Tahamata. “Een aantal keren per week kregen we techniektraining van hem. Simon leerde me alle basisdingen. Hoe je een bal moet kaatsen en aannemen, hoe je moet bewegen op het veld. Dat soort trainingen kennen ze in België niet. Ik heb heel veel te danken aan Simon, hij is een toptrainer. Alleen al vanwege zijn uitstraling hadden we bij GBA allemaal heel veel respect voor hem. Belgen zijn meestal gesloten, híj was heel open. Simon zei wat er moest gebeuren en kon vanaf het begin goed omgaan met iedereen. Sinds zijn vertrek is de club flink afgezakt. Geen toeval.”
Op basis van zijn techniek krijgt Dembele al snel het predikaat groot talent opgespeld. Het is aanvankelijk echter nog de vraag of zijn mentaliteit gelijke tred kan houden met zijn voetenwerk. De aanvaller wil nog wel eens een apathische indruk maken. “Ik was vroeger een beetje een luie, deed alles op mijn gemakje. Van een andere jeugdtrainer, Marc Noë, leerde ik dat ik altijd moet doorzetten en nooit tevreden mag zijn. Nu oog ik soms misschien nog wel eens wat rustig in het veld, maar ik ben wel heel erg gedreven.”
Germinal Beerschot
Op 24 april 2004 maakt de Antwerpenaar, dan slechts zestien jaar en 282 dagen oud, zijn debuut in de hoofdmacht van Germinal Beerschot. Een glorieuze entree als prof wordt het niet, omdat Dembele zich tien minuten na zijn invalbeurt alweer moet laten vervangen met een knieblessure. Door de kwetsuur komt hij dat seizoen niet meer in actie, maar in de daaropvolgende jaargang maakt hij negentien keer zijn opwachting. In al die duels samen scoort hij welgeteld één keer. Toch wekt hij met zijn spel de interesse van scouts uit binnen- en buitenland. Aan het eind van zijn eerste seizoen als selectiespeler komt Dembele in conflict met de clubleiding. Die wil zijn tot de zomer van 2006 doorlopend contract met enkele jaren verlengen, maar de aanvaller laat weten geen trek te hebben in een langdurig verbond. De relatie tussen de partijen bekoelt ernstig, met een voortijdig vertrek als gevolg. Een overgang naar Anderlecht is vrijwel bezegeld. Dembele : “Ik had een goed gesprek gevoerd met de club, ze wilden daar echt dat ik kwam. Toch had ik niet het juiste gevoel. De Belgische competitie is niet leuk. Bij Anderlecht zou ik weer elke week tegen veel kleinere clubs moeten spelen, in kleine stadions. Dat zag ik niet zitten.” En dus richt hij zijn ogen noordwaarts. “Vroeger keek ik altijd naar het Nederlandse voetbal. Een toffe competitie, met mooie clubs als Ajax, Feyenoord en PSV. Als we in de jeugd tegen die ploegen speelden was het altijd van : ‘Wauw ! In Nederland is alles mooi.’ Prima vel-den en elke week een goede tegenstander. Daarbij weet iedereen dat je vanuit Nederland veel gemakkelijker en sneller doorstroomt naar een Europese topclub. Spelen in de Eredivisie zou goed zijn voor mijn ontwikkeling. Elders kon ik misschien meer centen verdienen, maar dat was niet belangrijk. ‘Ge kunt later altijd nog geld gaan rapen’, zeiden mijn ouders.”
Willem II
Diverse Nederlandse clubs melden zich voor Dembele. Diens keuze valt op Willem II, dat 250.000 euro neertelt. De geringe reisafstand tussen Antwerpen en Tilburg is voor Dembele één reden om te kiezen voor de Tricolores. Wat wist hij vooraf nog meer van Willem II ? Nette club, verzorgd voetbal, altijd goed voor een plaats in de subtop. Uitgerekend in zijn eerste Nederlandse jaar is alles anders in de textielstad. De prestaties zijn belabberd, het voetbal niet zelden om de ogen bij uit te krabben en nog vóór de winterstop krijgt trainer Robert Maaskant ontslag. Maar op de individuele ver-richtingen van Dembele, vroeger idolaat van Patrick Kluivert, valt weinig aan te merken. Hij is sterk aan de bal, heeft een uitstekend overzicht en een fluwelen techniek. Zo onverstoorbaar als hij zijn zegje doet, zo stoïcijns beweegt hij zich op het veld. Alleen zijn trefzekerheid is nog altijd mager. In 23 duels scoorde hij pas vier keer. “Ik ben meer de spits die ánderen laat scoren. Bal pakken, actie maken, goed inspelen. Toch moet ik leren vaker een goaltje te maken, daar word je als spits op afgerekend.”
Maar op achttienjarige leeftijd mág er ook nog wel wat voor verbetering vatbaar zijn. En bovendien, als die schaarse doelpunten allemaal zo mooi zijn als zijn verbluffende vuurpijl tegen RBC Roosendaal, dan is zijn geringe productie hem vergeven. Op de Tilburgse tribunes kreeg Dembele al maandenlang erkenning als schaarse smaakmaker, met die treffer knalde hij zich in het vizier van heel voetbalminnend Nederland. “Ik wist dat ik het in me had”, zegt hij. “Een paar wedstrijden goed spelen zegt me niks, ik moet zorgen dat ik mijn huidige vorm over een langere periode laat zien. Over alle aandacht ga ik mij nu ook niet druk maken. In de voetbalwereld ben je de ene dag een held, de andere breken ze je gemakkelijk weer af. Nu moet ik zorgen dat ik mentaal sterk blijf. Dat ik niet ga luisteren wat andere mensen allemaal vinden en roepen. Anders gaat dat misschien ten koste van mijn spel.”
Toekomst
Ook aan het tomeloze getouwtrek van andere clubs heeft hij geen boodschap. In het oog van de orkaan is het windstil. “Ik concentreer me nu alleen op Willem II, verder laat ik alles over aan mijn zaakwaarnemer Patrick Vervoort. Als iets concreet is, kan ik altijd gaan praten, maar dat is nog niet aan de orde. Liever wacht ik tot het eind van het seizoen voordat ik een beslissing neem over mijn toekomst, indien nodig. Tot die tijd wil ik rust in mijn hoofd.” Maar Dembele zal toch wel een klein beetje hebben nagedacht over de volgende stap in zijn car-rière ? “De situatie van Willem II zal straks ook gaan meespelen. Als de club niet degradeert, sluit ik niet uit dat ik langer blijf. In geval van een vertrek zie ik nu nog geen reden weg te gaan in Nederland. Ik heb het hier goed naar mijn zin. Maar sommige aanbiedingen kun je niet weigeren. We zullen zien hoe het afloopt.”
Eén vraag wordt met de week pregnanter : hoe kan het dat Dembele jaren geleden al niet is geschaakt door Ajax ? De Amsterdammers onderhielden immers nauwe banden met Germinal Beerschot, toen de spits daar zijn opleiding doorliep. “Ik ben twee keer op stage geweest bij Ajax, voor het eerst op mijn vijftiende. Ik was half geblesseerd en kon niet meespelen tijdens een proefwedstrijd. Ze wilden me graag terugzien als ik fit was. Een jaar later ben ik nogmaals naar Amsterdam gegaan. De stage verliep best goed. Mijn moeder hoorde van Danny Blind ( destijds hoofd opleiding, nvdr) dat hij wel tevreden was over mij. Ajax wilde me daarna ook halen. Ik stond voor de keuze tussen spelen in de A-jeugd van Ajax of in het eerste van Germinal Beerschot. Ik koos voor het laatste.”
GEERT-JAN JAKOBS
