‘Ik heb alles te danken aan het voetbal’, vertelt Didier Dheedene (43) aan een tafeltje in de lobby van het Hiltonhotel in Antwerpen. ‘Daardoor heb ik genoeg centen kunnen verdienen en veel kunnen reizen. Bij Germinal Ekeren (1990-1997) verdiende ik genoeg om af en toe een mooi reisje te boeken. Bij Anderlecht was dat al wat meer en mocht het exotischer: Malediven, Guadeloupe, Mauritius, Sri Lanka, noem maar op.’

Een bon vivant noemt hij zichzelf, maar dan eentje met de juiste werkethiek. ‘Ik ging wel eens op stap, maar ’s anderendaags op training merkte je daar niets van. Ik gaf me altijd honderd procent. Bij Beerschot heb ik het meegemaakt dat er jongens uitgingen en de volgende ochtend trainden als een dweil, daar werd ik zot van.

‘Voetbal kwam voor mij altijd op de eerste plaats’, gaat de zeventienvoudige ex-international verder. ‘Zelfs wat kinderen betrof: ik heb altijd duidelijk gesteld dat die er pas na mijn carrière konden komen. Zeer egoïstisch, dat besef ik. Op een gegeven moment dacht ik dat het vaderschap niet meer voor mij weggelegd zou zijn, ik was al 38 jaar en wilde geen oude papa zijn. Maar mijn vrouw stelde me voor de keuze: of kinderen of een einde van onze relatie. We hebben nu samen twee kinderen, een zoontje Perseas (3) en een dochter Céline (1,5). Het helpt wel dat mijn vrouw een pak jonger is, daarmee weet ik dat er nog iemand voor de kinderen kan zorgen als ik er later niet meer ben.’

Voetballen doet Dheedene niet meer. Zijn laatste wapenfeit dateert van twee jaar geleden, bij een club uit de provinciale reeksen in… Korfoe. Het Griekse eiland waar zijn vrouw Mariana opgroeide. ‘De helft van het jaar verblijven we daar, de andere helft in België’, legt de voormalige linksachter uit. ‘In 2013 ben ik er samen met een vennoot een bedrijf gestart: we leveren planten en struiken aan hotels en horecazaken. De zaak draait goed, we hebben net een groot stuk grond gekocht om de planten zelf te kweken en niet langer te importeren van het vasteland. Daarnaast heb ik nog inkomsten uit immobiliën, zoals de verhuur van een appartement in Wenen.’

De stad van de Sachertorte en het paleis van Sisi kenmerkt een belangrijke periode in de carrière van de Antwerpenaar. Van 2002 tot 2006, eigenlijk al in de herfst van zijn voetballersbestaan, speelde hij er voor Austria Wien. Het leverde hem twee Oostenrijkse landstitels en drie nationale bekers op. Dheedene: ‘Na mijn succesjaar met Anderlecht in de Champions League (in 2000-2001) ben ik naar het buitenland getrokken voor het geld. Ik was al 29 jaar, dan grijp je zulke kansen. 1860 München was geen sportief succes, ik raakte geblesseerd en na de winterstop speelde ik amper drie keer. Bovendien brak er door het dalen van de tv-gelden een crisis uit in de Bundesliga, de zwaarste contracten moesten weg.

‘Zo belandde ik bij Austria, dat in handen was van de miljonair Frank Stronach. Een mooie periode in een fantastische stad: cultuur, traditie, entertainment, er was zo veel te ontdekken. Hadden ze mij daar meer dan één jaar contractverlenging voorgesteld, woonde ik er nu misschien nog. Ik ga nog geregeld op bezoek bij vrienden daar.’

Bij Austria Wien werkte hij samen met toptrainers als Joachim Löw – ‘het klikte niet tussen ons. Een typisch Duitse trainer: veel lopen zonder bal’ – en Christoph Daum – ‘die verdiende drie miljoen euro per jaar’. Hij speelde er ook aan de zijde van ene Djalminha, ex-vedette van Deportivo La Coruña. ‘Geweldige voetballer, je kon de bal niet van hem afpakken, ook al stond hij de helft van de trainingen dronken op het veld’, lacht Dheedene.

Daarna ging het terug richting België. Als libero beleefde hij nog drie mooie jaren bij Germinal Beerschot. ‘Met Colman, Losada en Sterchele in de ploeg hadden we een topseizoen’, herinnert Dheedene zich. Tot hij in 2009 afscheid nam van eerste klasse en nog een jaar speelde bij derdeklasser Cappellen. Een knieprobleem noopte hem in 2010 tot de beslissing om te kappen met topsport. ‘Elke dag drie kwartier spierversterkende oefeningen, ik zag dat niet meer zitten. Ondanks het feit dat ik mijn trainersdiploma behaalde, bekijk ik het voetbal nu vanop een afstand… en dat is prima zo.’

DOOR MATTHIAS STOCKMANS

‘Hadden ze mij in Wenen meer dan één jaar contractverlenging voorgesteld, woonde ik er nu misschien nog.’ DIDIER DHEEDENE

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content