Robert Maes heeft nog iets in zijn mouw zitten, laat u niet misleiden door zijn milde toon van de jongste weken. Het contrast is te groot. Na eerst iedereen de schrik op het lijf te hebben gejaagd met torenhoge consumptieprijzen, slechte bedden, degoutant eten, onbekwame politiediensten, aardbevingen en zondvloeden, sprinkhanenplagen en vulkaanuitbarstingen, gaat het er in de jongste brieven uit Japan verdacht zacht toe.

Ja, het is warm in de zomer, maar de wind zorgt voor verfrissing. Zeker, als ze in Japanse restaurants al peper gebruiken dan is het op de rekening, maar er zijn handige gidsjes met adressen waar je lekker en goedkoop steak met friet kan eten. Ja, er is veel verkeer maar het openbaar vervoer functioneert voorbeeldig.

Wij geloven dat niet. Het is stilte voor de storm. De week vóór de Duivels vertrekken gaat Robert verwoestend uithalen, gedenk onze woorden. En het zal over vrouwen gaan. Dat ligt al op de punt van zijn pen sinds half januari, maar geduld is een schone deugd, eigen aan de Japanner.

Wie een Belgische nationale sportselectie de bodem onder de voeten vandaan wil slaan, moet via de vrouwen. Dat was al zo in Mexico ’70, waar de Belgen twee maanden in een hotel werden opgesloten. Met Raymond Goethals ! Wij herinneren ons de Mundial ’82, toen Mark Dheedene in Het Nieuwsblad een column schreef onder de kop : ‘Whisky y amor.’ Hij paste daarin een procédé toe dat De Standaard onlangs nog eens vanonder het stof haalde om CD&V-voorzitter Stefaan De Clerck van overspel te beschuldigen. Men schrijft dat anderen ten onrechte een bepaalde roddel verspreiden, en hops : in één moeite door heeft men zelf die roddel ook verspreid.

Dheedene beschreef met een parodie hoe de buitenlandse pers geloofde dat de Rode Duivels de hele dag in de alcohol hingen, en in plaats van te trainen bachanalen en orgieën aanrichtten. Wat min of meer bevestigd werd tegen Polen (3-0). De vrouwen thuis lazen dat stuk van Mark en begrepen net als mevrouw De Clerck niet dat daar eigenlijk een aanklacht stond tegen de lichtzinnigheid van de (andere) journalisten. Nuances zijn werkelijk niet besteed aan vrouwen.

Als wij ons goed herinneren was het mevrouw De Schrijver die naar Spanje belde dat Maurice niet meer moest terugkomen. Zij nam het huis, het geld en de kinderen, Maurice mocht de oude Grundig-platenspeler houden. Voor als hij weer eens een van zijn wilde feestjes gaf. Spelers in staking ! Tegen Mark Dheedene ! Twee dagen lang weigerden de Rode Duivels elk interview met de Belgische pers. Terwijl het potdorie de buitenlanders waren die de kwaadsprekerij hadden rondgestrooid. Ja maar, als journalist kom je wat tegen.

Spreken wij nu over 1994. Wanneer is het in Amerika misgegaan ? Toen ze Oweiran lieten passeren ? Ja. Maar vooral toen de Sex Express in Orlando neerstreek. We hebben het over de charter met de spelersvrouwen. Hadden onze Duivels zich fysiek overdaan bij de hereniging met hun wederhelft ? Nee. Enfin, toch niet allemaal. Hét grote probleem was dat Irena Weber te weten kwam dat haar Josip bij het kaarten ‘een weinig’ in het krijt stond bij Marc Degryse. Een paar honderdduizend frank naar verluidt, de exacte bedragen zijn nooit openbaar gemaakt. Degryse speelde voor tienduizend de slag en vijfduizend de overslag.

“Hoe is het mogelijk,” tierde Irena zo luid dat het hele hotel het kon horen, “hij trekt koeken zot en gij gooit uwen heer van pikkens weg. Kunt gij niet tellen ?” Vijf minuten later zat Irena zelf aan de kaarttafel om te redden wat nog te redden viel, en ging met twee blote azen grote miserie. Dat laatste deed ook Josip, die in zijn eentje mokkend over het strand doolde en de dag vervloekte waarop hij de Belgische nationaliteit had aangevraagd.

U wil onheil stichten, in een ploeg of waar dan ook ? Breng vrouwen in het spel. Het is op die kans dat Robert Maes ligt te loeren. Of heeft u niet opgemerkt dat in al zijn brieven het woord geisha nog niet is gevallen ? Die geisha’s, je kan dat thuis proberen uit te leggen zoals je wil, zijn in werkelijkheid allemaal verkapte poth… Nee wacht, Robert zal dat wel uitleggen.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content