De Roberts gaan samenspannen. Tegen de Japanners. Robert Maes krijgt de welgekomen versterking van Robert Van de Walle, die in zijn leven alles samen ook vele jaren in Japan heeft doorgebracht. Op stage voor weer een of ander kampioenschap. Zes maanden alleen in een kamertje van twee op drie, geen stromend water, geen verwarming en geen eten. Elke dag van zes uur ’s morgens tot zes uur ’s avonds in de gym op een harde rieten mat, om ononderbroken klappen en trappen te krijgen van een heel leger Japanse worst- en borstelaars. Want onze Oosterse broeders vechten met alles wat aan een mens vast en los zit.

Van de Walle doet elke dag zijn verhaal in Het Laatste Nieuws, en laten we zeggen dat de kop boven de eerste bijdrage al enigszins aangaf hoe zijn gevoelens liggen : “Robert Van de Walle : ik kan geen Japanner meer zien.” Voilà, dat is tenminste een uitspraak. Daar hoeft in principe weinig aan toegevoegd te worden. Lees mee wat Robert in Japan overkomen is, u zal uw ogen niet geloven : “Je staat op en het eerste wat je ziet is een Japanner. Je gaat naar het toilet, er wordt ongeduldig op de deur geklopt : een Japanner. Trainen. Zes uur op je kas van een Japanner. Je bent doodop, je vingers uit de haak, je stapt de trein op, alle stoeltjes bezet door Japanners. En dan komt er nog een Japanner tegen je hangen en vraagt : do you speak English ?”

Als wij Van de Walle goed begrijpen is het grote probleem van Japan dat er te veel Japanners zijn. Dat vonden de Amerikanen in de Tweede Wereldoorlog ook. Toen na het droppen van twee atoombommen aan de Amerikaanse generaal Douglas MacArthur, de held van de Pacific, werd gevraagd of dit geen daad van gewetenloze barbarij was, antwoordde de generaal : “Ach, die oosterlingen staan anders tegenover de dood dan wij.”

Eén ding staat vast : àls Emile al meegaat, is het weinig waarschijnlijk dat hij met een Japanse terugkomt. Van de Walle : “Kromme korte beentjes, geen billen en geen borsten, ziedaar de Japanse vrouw. En er een versieren is een werk van lange adem. Voor je ze eens voorzichtig mag kussen moet je eerst twee jaar lang een relatie hebben gehad en haar hele familie hebben bezocht.”

Wij zijn benieuwd of Robert II (Van de Walle) er samen met Robert I (Maes) alsnog zal in slagen om Robert III (Waseige) van de tocht naar Japan te doen afzien. De tijd dringt, volgende week gooien wij (Robert IV) als laatste troef K.G. van Wolferen weer in de strijd.