Met dertien goals en negentien assists was John Bostock (23) een van de grote bezielers van de promotie van Oud-Heverlee Leuven naar eerste klasse. Voor de voormalige wonderboy van het Engelse voetbal en ex-Tottenhamspeler een belangrijke stap in zijn rehabilitatie als profvoetballer.

John Bostock is vijftien jaar wanneer hij thuis, in South London, een gesigneerd shirt van zijn absolute voetbalidool Ronaldinho krijgt toegestuurd. Naam van de afzender: FC Barcelona. Het is op dat moment maar een van de vele Europese topclubs die naar zijn diensten hengelen. Bostock heeft op die leeftijd al zijn debuut gemaakt in het eerste elftal van Crystal Palace, als jongste debutant ooit in de geschiedenis van de roemruchte club.

‘Een crazy periode,’ herinnert de Engelse middenvelder zich, ‘maar al die aandacht leek normaal, eigenlijk waren we enkel bezig met proberen de juiste keuze te maken. Tottenham bood ons het beste programma en bovendien kon ik zo in Londen blijven.’

Aan White Hart Lane draaide het scenario echter snel van een sprookje richting nachtmerrie. De ene uitleenbeurt na de andere volgde voor de jeugdinternational. Een overzichtje: Brentford, Hull City, Sheffield Wedsnesday, Swindown Town en zelfs even Toronto FC in de Amerikaanse MLS. ‘Telkens opnieuw een aanpassingsperiode en tegen dat die erop zat, was je alweer weg. Het label van mislukte transfer is dan snel opgespeld’, ervoer Bostock. Bij het etiket ‘wonderboy’ kwam het predikaat ‘voormalige’ te staan.

Uiteindelijk boden Antwerp FC en Jimmy Floyd Hasselbaink in 2013 een uitweg. Op de Bosuil pikte Oud-Heverlee Leuven hem op en nu wacht de Belgische eerste klasse. Bostock: ‘Tot twee jaar geleden dacht ik vaak terug aan mijn keuze voor Tottenham. Het was een van de redenen waarom ik ter plaatse bleef trappelen, ik bleef maar piekeren. Door mijn overstap naar België kon ik met een propere lei beginnen, dat bleek cruciaal. Hier was ik niet langer ‘dat wonderkind’. Geen verwachtingen, geen druk. Ik liet zelfs mijn haar blond verven om die nieuwe start te symboliseren. Ik wilde gewoon weer plezier in het voetbal vinden en mijn zelfvertrouwen herwinnen.’

Meer dan de immense druk was het een gebrek aan omkadering en een bijhorende vertrouwenscrisis die hem van het gouden pad afleidden. ‘Ik was de jongste speler in het eerste elftal van Crystal Palace, kreeg aanbiedingen uit heel Europa, tekende een profcontract bij Tottenham, was aanvoerder bij de nationale jeugdploeg… Als het dan niet verder evolueert, ga je twijfelen. Ik proefde op mijn vijftiende al van profvoetbal en vier jaar later kwam ik tot de vaststelling dat ik geen stap verder stond… Tja, dan zoek je uitwegen. Naar België komen was de beste beslissing die ik kon nemen.’

Een vaststelling die ook de Britse media maakten. Zij herontdekken hun chouchou van weleer. Tik op Google de naam van Bostock in en je vindt een A4’tje aan recente publicaties op Engelse websites. Bostock glundert: ‘Leuk, toch?’

Geen rancune tegenover de Engelse pers, die je nochtans genadeloos neersabelde na je zoveelste uitleenbeurt in de lagere reeksen?

JOHN BOSTOCK: ‘Ze zijn onverbiddelijk, maar no hard feelings. Ik begrijp dat ze kranten moeten verkopen. Al snap ik nog altijd niet waar ze hun informatie vandaan haalden. Er werd geschreven over mijn zogezegde slechte attitude…

‘Ik denk dat de journalisten gewoon een reden zochten voor mijn mindere presteren: het talent was er, dus moest het wel aan mijn mentaliteit liggen. De waarheid is dat mijn zelfvertrouwen volledig wegsijpelde. Ik trainde wel goed, maar zat elke week op de bank.’

Tottenham leende je om de haverklap uit. Had jij daar een zeg in?

BOSTOCK: ‘Meestal kozen zij. Als speler ga je daarin mee, want alles is beter dan in de jeugdreeksen blijven spelen. Het probleem is dat je met die vele uitleenbeurten in een vicieuze cirkel belandt. Mijn vrouw en ik zijn ondertussen zes keer verhuisd in de korte tijd dat we getrouwd zijn. Ik ben een expert geworden: ik kan alles meteen in één koffer krijgen.’

Bij Oud-Heverlee Leuven is het de eerste keer dat je een tweede seizoen bij een club blijft. Een vreemd gevoel?

BOSTOCK: ‘Mijn vrouw kon het eerst niet geloven: ‘Blijven we?’, vroeg ze vol ongeloof. (lacht) Ik leer nu pas wat stabiliteit is. Geloof me: al dat verhuizen gaat op je wegen. Ik ben ook zeer blij dat ik weer in eerste klasse speel, het gevoel eindelijk iets bereikt te hebben doet enorm deugd.

‘Ik ben 23, er kan nog veel gebeuren. Dit is een kantelpunt in mijn carrière. Ik voel niets dan positieve vibes bij OHL: I’m in a good place mentallyand physically.’

MET DANK AAN MPOKU

Hoe ben je in 2013 bij Antwerp, in de Belgische tweede klasse dan nog, terechtgekomen?

BOSTOCK: ‘In Tottenham geraakte ik goed bevriend met Paul-José Mpoku. Hoewel we in het begin niet met elkaar konden communiceren – zijn Engels was verschrikkelijk – was er meteen een klik. Ons geloof verbond ons. Ik ben hem verschillende keren in Luik komen bezoeken. Mpoku zei me al langer dat ik een Belgische club moest zoeken.

‘Toen Hasselbaink bij Antwerp coach werd, contacteerde zijn manager mij. Het speciale is: mijn allereerste wedstrijd in het A-elftal van Crystal Palace was net tegen Hasselbaink. Hij speelde toen aan de zijde van Robbie Fowler bij Cardiff City. Hasselbaink is een straffe coach – dat bewijst hij nu met de promotie van Burton Albion naar de League One – en vooral een fantastisch mens.’

Je beleefde een aardig debuut bij Antwerp en stond er bijna altijd in de basis. Plots verkondig je te willen vertrekken en teken je onverwacht bij reeksgenoot OHL. Waarom?

BOSTOCK: ‘Geen kwaad woord over Antwerp. De fans zijn er fantastisch en ik hervond er het plezier in voetbal. Bovendien merkte je dat de club, door hun vroegere samenwerking met Manchester United, ervaring had met Engelse spelers. Maar ik wilde naar een club waar ik enkel aan het voetbal moest denken. Bij Antwerp gebeurden er te veel randzaken, het plan van OHL was net iets meer doordacht.’

Nochtans: je was amper bij OHL of er volgde al meteen een trainerswissel. Ivan Leko won de eerste periodetitel, maar werd toch vervangen door Jacky Mathijssen.

BOSTOCK: ‘Leko was heel goed voor mij. Het hielp dat hij in zijn spelerscarrière op dezelfde positie als ik speelde, eveneens als linkspoot. We trainden samen veel op vrije trappen en stilstaande fases. De trainerswissel was verrassend omdat het snel ging, maar het bestuur deed wat het nodig achtte en dat bleek succesvol: Mathijssen leidde ons naar eerste klasse.’

Met een zeer gewaagde tactiek: halfweg het seizoen werd beslist om alles op de eindronde te zetten. Hoe reageerde de spelersgroep op dat plan?

BOSTOCK: ‘Soms was het vreemd, deden we zware conditietrainingen vlak voor het weekend en kwamen we uiteraard vermoeid aan de aftrap van een wedstrijd. Maar de hele fysieke opbouw stond in het teken van de eindronde. Dan moesten we top zijn! Het was een zware gok, maar als je er voldoende in gelooft, kan veel. In de eindronde voelden we ons heel sterk.’

PREMIER LEAGUE

Is het eerlijk jou voor te stellen als het symbool voor wat er fout loopt in het Engelse voetbal? Eigen jeugdspelers moeten opboksen tegen een eindeloze buitenlandse instroom en van een echt jeugdbeleid is geen sprake.

BOSTOCK: ‘Er is een probleem, dat is duidelijk. Ik wás een groot talent en toch geraakte ik er niet. Door het grote kapitaal in de Premier League staan managers en trainers onder enorme druk om resultaten te boeken. Logisch dat er dan minder snel naar jeugd gegrepen wordt.’

Heeft het ook met fysieke mogelijkheden te maken? In de Premier League lijken enkel kleerkasten aan de bak te komen. Als tiener kun je daar toch niet tegenop?

BOSTOCK: ‘Ik was voor mijn leeftijd lichamelijk redelijk ontwikkeld, fysiek was er geen probleem. Maar bij Tottenham had je op elke positie twee internationals als concurrentie. Op het middenveld liepen Jermaine Jenas, Luka Modric en Rafael van der Vaart. Dan is het niet verwonderlijk dat ik slechts vierde keuze was.

‘Vlak na mijn handtekening bij de club veranderde het bestuur. Plots was er geen plan meer voor mij en werd ik aan mijn lot overgelaten. Maar stilaan beginnen Engelse clubs in te zien dat investeren in eigen jeugd kan lonen.

‘Tegelijkertijd toon ik de Engelse talenten dat het ook op een andere manier kan. Dat je eerst naar het buitenland kunt trekken om ervaring op te doen – die optie wordt bijna nooit overwogen. Mijn verhaal, of dat van mijn goede vriend Chucks Aneke, die bij Zulte Waregem zit, kan Engelse jeugdinternationals stimuleren om dezelfde stap te zetten.’

DOOR MATTHIAS STOCKMANS ? FOTO’S BELGAIMAGE – LAURIE DIEFFEMBACQ

‘Door mijn overstap naar België kon ik met een propere lei beginnen. Ik liet zelfs mijn haar blond verven om die nieuwe start te symboliseren.’ JOHN BOSTOCK

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content