Het fiere BC Oostende krijgt dit seizoen rake klappen, voorzitter Arthur Goethals incasseert ze: ‘Uit dit falen kunnen we leren.’

De situatie: twaalfvoudig landskampioen BC Oostende staat momenteel in de competitie zevende op negen teams en verloor vorige week van Leuven, een rechtstreekse tegenstander voor het zesde en laatste play-offticket. Europees is de kustploeg uitgeschakeld en in de Belgische beker wacht in de kwartfinales het haast ongenaakbare Spirou Charleroi. Oostende versleet dit seizoen al drie trainers en zag vijf nieuwkomers ( Jimmy Baxter, Rashid Atkins, Slobodan Ljubotina, Nick Fazekas en Devin Green) alweer vertrekken. Vorige week werd bovendien aanvoerder Sébastien Bellin, een van de weinige overblijvers van de succesploeg van de voorbije jaren, ontslagen na een ruzie met coach Umberto Badioli.

Het minste wat je kan stellen is dat BCO inzake rekrutering flink de mist inging. De evidente vraag luidt dan: wiens verantwoordelijkheid is dat? “Het is spijtig dat we die vraag nooit krijgen wanneer we kampioen spelen,” verdedigt voorzitter Arthur Goethals, “los daarvan valt het niet te ontkennen dat er selectiefouten zijn gemaakt. Er zat van bij het begin geen balans in de groep. Bovendien stellen we een tekort aan leiderschap en talent vast. Daardoor is ook geen coherentie mogelijk.”

Het verwijt aan Johan

De vingers wijzen in de richting van Johan Vande Lanotte, die voor de centen in de club zorgt en zich doorgaans over de transfers ontfermt. Heeft hij daar wel voldoende achtergrond voor?

La victoire a beaucoup de pères, la defaite est solitaire. Johan is zeker een hoeksteen van deze club. Hij zit al sinds 2000 bij Oostende en akkoord, dit jaar is het wat minder gelukt. Daar dragen we allemaal de verantwoordelijkheid voor. Rob Meurs ( een internationale scout met affiliaties in de NBA en tevens goede vriend van Vande Lanotte, nvdr) zorgt mee voor de selectie, ook Sharon Drucker heeft zijn zegje gehad. En de huidige coach Umberto Badioli vroeg een bepaald type spelverdeler en shooting guard, en kreeg die met Dontaye Draper en Robert Hite.”

Het verwijt aan het adres van Vande Lanotte is al jaren hetzelfde: hij baseert zich te veel op statistieken en aanbevelingen van managers, er wordt te weinig gescreend. Dat blijkt ook nu. De Amerikanen die kwamen, waren geen ploegspelers.

“We zijn de voorbije jaren ( 2006 en 2007,nvdr) tweemaal kampioen geworden en ik kan niet zeggen dat het toen meer gebeurde. Dit is een mislukt seizoen, dat moeten we niet ontkennen, anderzijds worden het als lucky shots beschouwd wanneer we kampioen spelen. Nu moeten we corrigeren, maar uit dit falen kunnen we leren. De screening zal nog beter moeten, in het vervolg zullen we gepraat hebben met de speler en hem zelf aan het werk zien alvorens te rekruteren.”

Had u dat niet al voor het seizoen kunnen bedenken?

“Wij dachten dat we talent en leiderschap hadden ingehaald, maar hebben tot onze scha en schande moeten vaststellen dat die er niet zijn. Dat merk je vooral aan het gebrek aan regelmaat in de resultaten. Ik neem één voorbeeld: Mike Bauer. Vorig seizoen MVP in de Franse Pro A, maar hij kan absoluut geen constante leggen in zijn prestaties. Vorig jaar kon hij dat wel, dus het enige dat we kunnen doen, is geduld hebben. Je kan onmogelijk blijven roteren en zoeken. We hebben al genoeg veranderd in onze kern, dikwijls ook buiten onze wil om.”

Hoezo?

“Wij hebben onze kern deze zomer noodgedwongen moeten vernieuwen. Omdat de spelers na twee titels en een bekeroverwinning te hoge eisen begonnen te stellen. Dan spreek ik bijvoorbeeld over Elvir Ovcina en Titus Ivory. Zij wilden hun meerwaarde financieel vertaald zien. Daardoor is eigenlijk het einde van vorig seizoen de mist in gegaan nadat we de beker hadden gewonnen ( BCO werd in de kwartfinales van de play-off uitgeschakeld door Aalstar, nvdr). Op dat moment zagen we dat het nodig was om de groep te vernieuwen. Bovendien zijn er dan nog spelers vertrokken die we niet konden tegenhouden. Zoals Sam Van Rossom. Hij was iemand die verantwoordelijkheid nam, nu wordt de bal soms als een hete aardappel doorgegeven. Niemand durft. We wilden verder bouwen rond Petrovic en Bellin, maar Bellin kon zijn rol niet altijd invullen en begon functies op te eisen die niet voor hem weggelegd waren. Het te veel focussen op zijn kapiteinschap begon zwaar te wegen op de groep.”

Een andere reden voor de mislukte start was het fout inschatten van de nieuwe coach. Oostende haalde met Vlada Vukoicic een onervaren Servische coach in die bij Zeleznik Belgrado vooral naam maakte als jeugdformateur. In oktober werd hij al ontslagen.

“Negentig procent van zijn ploeg bij Zeleznik waren spelers door hemzelf opgeleid. Omdat hij bij ons in een volledig nieuwe groep zou terechtkomen, dachten we dat het opportuun was hem een kans te geven daarmee iets op te bouwen. Daar zijn we te optimistisch en naïef in geweest. We zaten met ervaren Amerikanen zoals Jimmy Baxter en Rashid Atkins, die hun eigen stempel drukten en een sterke persoonlijkheid hadden. Vukoicic had niet de autoriteit om hen in het gareel te doen lopen, ze deden eigenlijk wat ze wilden. Na het ontslag van Vukoicic volgde de saga met Drucker. We konden hem niet de droom afnemen om naar Maccabi te gaan, naar zijn heimat en familie.”

Maar u wist wel op voorhand dat zijn komst tijdelijk was?

“Ja, maar geen tussenstap van vier weken … Wij volgden hem in zijn eisen bij zijn terugkeer, bijvoorbeeld de aanwerving van Green en Fazekas. Maar samen met Drucker verdwenen ook die spelers weer. Green kon elders meer verdienen en Fazekas had in de NBA een jaarsalaris van 750.000 dollar. Bij ons verdiende hij peanuts. Dus dan zag je dat hij de ene week uitblonk tegen Bologna en de week erop tegen Pepinster zijn ploeg in de steek liet omdat hij een kleine verstuiking had aan de hand. Tja, dan begrijp je het wel, hé …”

Versterking

Kris Sergeant luidde eind november al aan de alarmbel: de mentaliteit van de buitenlanders zat niet goed en er was geen groepsgevoel.

“Inderdaad, we zaten met te veel moneyplayers. Ik hoop en denk dat we nu met andere Amerikanen zitten.”

Na het plotse vertrek van Drucker nam assistent-trainer Umberto Badioli weer over, ditmaal tot het einde van het seizoen. Een aimabele, ervaren man, maar er wordt getwijfeld aan zijn autoriteit tegenover de groep. Weegt hij zwaar genoeg?

“Wij hebben Badioli een heel moeilijke opdracht toevertrouwd, samen met het doorschuiven van Jean-Marc Jaumin, die we zo de gelegenheid geven om als assistent-coach te groeien. Badioli doet zijn best. Hij is een perfecte assistent-coach, maar wij hebben hem eigenlijk in een andere rol gedwongen. Dus: who’s to blame? Wij. En een vierde keer van trainer veranderen is geen optie.”

De rest van het seizoen zal dus met deze groep afgewerkt worden?

“Daar gaan wij toch van uit. We zijn al bezig met versterking voor volgend seizoen en het is aan de mensen die er nu zijn te bewijzen dat zij er dan nog bij horen.” S

door matthias stockmans

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content