‘Iedereen droomt van Real of Manchester, maar wij beseffen goed dat we niet allemaal bij de ploeg van onze dromen terecht zullen komen.’ Touré Touré, Zézéto en Yapi Yapo : drie Ivorianen in Beveren over een plan dat niet bestaat.

Toen Emilio Ferrera en zijn adjunct Bert Van Puymbroeck begin vorig seizoen de spelers die overnemer Jean-Marc Guillou uit Ivoorkust meebracht, op de eerste training monsterden, zakte de moed hen in de schoenen. Technisch vaardig, maar jong, klein en niet opgewassen tegen het fysieke geweld in eerste klasse. “Met deze jongens pakken we geen tien punten”, zuchtte Van Puymbroeck toen op het Franse oefenkamp in Vittel, waar Guillou hun ongerustheid trachtte weg te nemen. “Met mijn spelers,” sprak hij, “durf ik elk team tegemoet te treden.”

Vier trainers en tien maanden later kregen de Belgen gelijk. Of liever : bijna, want Beveren haalde wél tien punten. Veertien zelfs. Het werd laatste, maar bleef in de hoogste klasse via het licentieachterpoortje.

Maar zie, een jaar later en nog wat Ivorianen rijker lijkt ook Guillou het gelijk aan zijn kant te krijgen. Gneri Touré Touré was de revelatie uit de eerste maanden van het huidige seizoen – hij wordt zelfs al genoemd als mogelijke opvolger van Timmy Simons bij Club Brugge – en geregeld worden er punten gesprokkeld : zware nederlagen tegen Anderlecht en Brugge werden gevolgd door stuntzeges tegen Sint-Truiden en Lokeren. Nog een zege of twee, drie en de redding is een feit. Een hele ommekeer, zo getuigen ook de drie Ivoriaanse protagonisten van het eerste uur : behalve Touré ook Venance Zézé Zézéto en Gilles Yapi Yapo.

Yapi Yapo is de vice-kapitein van het elftal en zo’n beetje de patron. “Het gaat behoorlijk goed op dit moment,” zegt hij, “de aanpassing is achter de rug. Vorig seizoen hadden we het heel lastig, maar nu er meer Afrikanen zijn, is het allemaal wat makkelijker. In tegenstelling tot toen heeft de groep er zich nu niet aan gestoord. Afrikanen, Belgen en Engelsen : we hebben begrepen dat het voor het welzijn van de ploeg beter is dat we een homogene groep vormen.”

Zézéto : “Vorig jaar was er weinig solidariteit en weinig respect.”

Touré : “Zo voel ik het ook.”

Zézéto : “We voetballen in groep nu. De ene keer scoort de ene, een andere keer een ander. Vorig seizoen klikte het gewoon niet. Ik was betrokken bij veel goals, maar het leverde weinig punten op.”

Het nieuwe Beveren

Op de achtergrond weerklinkt een lawaai van jewelste. De Afrikanen van Beveren kaarten en lachen, de Belgen doen hetzelfde. Muziek knalt uit de luidsprekers.

Touré : “Alle trainers die hier vorig seizoen gepasseerd zijn, hebben min of meer dezelfde ploeg opgesteld. Maar het draaide niet, de groep kon zich niet concentreren op het voetbal.”

Yapi Yapo : “We leerden het Belgische voetbal kennen. Dat ging met veel vallen en af en toe opstaan.”

Touré : “Wat ik fijn vind aan deze trainer, is dat hij ons niet te veel overlaadt met tactische richtlijnen. De vorige trainers vroegen dingen waartoe wij niet in staat waren. Deze laat ons spelen en laat iedereen zijn kwaliteiten gebruiken. We komen op het veld met als belangrijkste punt : het amusement, en dan de individuele vrijheid, maar binnen een zeker collectief.”

Dat er hen dan soms zeven doelpunten om de oren vliegen, nemen ze er maar bij.

Zézéto grijnst zijn ivoren parels bloot : “Met Real is het net zo : de ene week goed, de andere week slecht. Soms bots je op ploegen die sterker zijn. Daar moet je je bij neerleggen.”

Yapi Yapo : “Zowel tegen Brugge als tegen Anderlecht pakten we snel doelpunten. Dan merk je hoe onvolwassen wij nog zijn.”

Touré : ” On apprend, monsieur.”

Yapi Yapo : “Anderzijds speelden we ook wedstrijden waarin het wel liep. Tegen Antwerp, Lokeren en Sint-Truiden stond er een blok. Dat zijn voor mij de wedstrijden die het nieuwe Beveren symboliseren.”

Zézéto : “Vorig jaar moesten we er niet aan denken van die ploegen te winnen. Dat illustreert de vooruitgang die we hebben geboekt.”

Yapi Yapo : “Ik ondervind dat de tegenstanders dit jaar iets geconcentreerder naar de Freethiel komen. Er is veel meer respect voor ons. Anderzijds speelt het weer momenteel in ons voordeel : hard bevroren velden zijn beter voor spelers met een lager zwaartepunt. Maar dat is wel het enige voordeel van de kou.”

Zézéto : ‘Fysiek is de tegenstander altijd beter, groter, steviger. Wij mogen dus niet de fout maken met lange ballen te gaan spelen. Maar technisch zijn wij sterk. Als ze ons laten tikken, zelfs héél sterk.”

Schoppen en slaan

De grootste vooruitgang boekten ze op mentaliteitsvlak, zegt Yapi Yapo. “En tactisch. In Afrika werken we niet op tactiek, dat hebben we hier allemaal moeten leren. We beseffen nu dat le beau football alleen je niet ver brengt, maar dat er ook geknokt en gelopen moet worden.”

Zézéto : “Punten, daar gaat het om. We speelden te veel – letterlijk.”

Yapi Yapo : “Het is elke week weer het beste van jezelf geven, toujours au top. De kritiek is ook niet altijd terecht. Wij kunnen echt wel verdedigen ook, maar omdat we in de duels niet zwaar genoeg wegen, moeten we dat als groep doen. Dat valt minder op, denk ik, dan wanneer je 80 kilo in de strijd kan gooien.”

Touré : “Wij zijn gewoon niet sterk genoeg. Dus verdedigen we anders.”

Zézéto : “Ik sta vaak vrij alleen in de spits tegen harde, stevige verdedigers. Dan komt het er op aan slim te zijn, van hen weg te lopen en de ruimte op te zoeken. Dat hebben we moeten leren, want ik kreeg hier al veel stampen.”

Touré : “Als we chaud zijn, moeten we opletten, maar dat hebben ze ons voldoende ingeprent.”

Zézéto : “Respect hebben voor je tegenstander was belangrijk op de Académie in Abidjan.”

Opvallend hoe vaak die woorden vallen : plezier en respect. Aruna Dindane, hun landgenoot bij Anderlecht, heeft het er moeilijker mee. Hij kreeg al een paar keer een rode kaart.

Zézéto : “Voor een aanvaller is het moeilijker. Van al dat schoppen en slaan word je nerveus. Maar tegen ocharme Beveren haalt een tegenstander niet heel zijn trukendoos boven. Bij een topclub is dat anders. Toch zal hij zich moeten leren beheersen, of zijn ploeg en hijzelf worden er het slachtoffer van.”

Meer spierkracht zeggen ze niet te hebben ontwikkeld in het anderhalf jaar dat ze in België zijn.

Touré : “Het probleem vorig jaarwas niet de spiermassa, denk ik, wel de uithouding. We gingen duels verliezen omdat we óp waren. Daar is intussen hard aan gewerkt.”

Zézéto : “We waren het niet gewend om zoveel wedstrijden te spelen. We waren moe, hadden geen zin meer in trainen, verloren altijd maar… De moral was héél laag. Dat verklaarde de terugval in de tweede seizoenshelft.”

Liefjes en Alpha Blondy

Hoe vinden ze het leven in België ?

Yapi Yapo : “Heel moeilijk in het begin.”

Zézéto : “Te koud, hé, maar daarmee trap ik een open deur in. Voor de rest vind ik dit een cool land. Heel rustig, geen problemen.”

Yapi Yapo : “En niet groot. We gaan een beetje overal uit, hé Touré ?”

Touré blijft stil.

Of ze al een vriendinnetje hebben ?

Zézéto : “Allemaal. Ze wonen bij ons.”

Yapi Yapo : “Hij en ik hebben een Ivoriaans liefje. Touré is speciaal.”

Touré draait op zijn stoel. Hij heeft hier duidelijk geen zin in. “Oké, ik heb een Belgisch vriendinnetje. Een Luikse.”

Yapi Yapo : “Ook dat maakt het leven voor ons veel leuker. Het is aangenamer als je thuis komt en er staat iemand voor je klaar om te luisteren of te koken.”

Touré : “Ook al zijn er in Brussel ontzettend leuke Afrikaanse restaurantjes.”

Yapi Yapo : “De bergen pasta die we hier voorgeschoteld kregen…”

Touré : “Eer ik daar aan gewend was, dat heeft toch even geduurd.”

De televisie staat loeihard ondertussen. Hier geen beurspagina’s, maar de muziekzenders. Van welk genre zij houden ?

Yapi Yapo : “Amerikaanse rap.”

Zézéto : “En de muziek van bij ons.”

Salif Keita ?

Yapi Yapo : “Neen, neen. Salif Keita is een Malinees. AlphaBlondy, Magic System : dát zijn mensen van bij ons.”

Ook voor de wedstrijden in de kleedkamer speelt er muziek.

Yapi Yapo : ” La radio de Stackie…”

Ze barsten samen in lachen uit.

Zézéto : “Het soort niet, helemaal niet zelfs.”

Yapi Yapo : “De waarheid ligt op het veld. De rest zijn randfenomenen, goed voor de sfeer.”

Zézéto : “Iedereen is vooraf gevraagd of hij iets had tegen muziek in de kleedkamer. Niemand die er zich aan stoort, dus gooit Stackie ( doelman Graham Stack, nvdr) er maar de beuk in.”

Touré : “Het zorgt voor ontspanning. We stappen toch niet het veld op om oorlog te voeren ? Mij maakt het in elk geval minder nerveus.”

Geen clowns

Wat zijn hun dromen ?

Zézéto : “Vooruitgang boeken, zowel individueel als collectief.”

Yapi Yapo : “Ons zo snel mogelijk definitief redden, zodat we nog meer ontspannen kunnen voetballen. Daarna zien we wel. Ik denk dat ieder van ons een heel mooie carrière wil.”

Touré, die achterover is gaan leunen, schiet plots recht als hij hoort dat Heerenveen voor de winterstop interesse had, maar wandelen werd gestuurd. Zijn transferprijs moet naar verluidt rond de 4 miljoen euro liggen.

Yapi Yapo : “U ziet zijn verrassing, hij wist het niet eens. Wij voetballen. Misschien dat er op het einde van het seizoen voor iemand een aanbieding komt, maar we mogen ons daar niet door laten afleiden. Wij hebben geen prioriteiten, we willen ons vooral als speler ontwikkelen. Geld komt later wel.”

Want in Beveren ondertekenden ze het minimumcontract.

Yapi Yapo : “Dat weten we eigenlijk niet, ik weet niet wat de andere jongens hier verdienen. Vergeleken met Afrika is het nog altijd meer, maar Guillou is de patron : als hij u gezegd heeft dat wij het minimum verdienen, zal dat wel kloppen. Wij klagen niet.”

Touré : “Ik weet hoeveel mijn broer verdient, maar daarmee mag ik niet vergelijken. Hij speelt bij Arsenal.”

Zitten ze ermee, dat de internationale markt is ingestort en er straks heel wat werkloze spelers zullen zijn ?

Yapi Yapo : “Clubs zullen vooral oog hebben voor gevestigde waarden, niet voor aanstormende talenten zoals wij.”

Touré : “Het zal moeilijk worden.”

Zézéto : “Maar we blijven hopen.”

Is het een droom om met elf Afrikanen op het veld te staan ?

Zézéto : “Een droom ? We zijn graag onder broers…”

Yapi Yapo (snel) : “De bedoeling is om vooruitgang te boeken, geen attractie te worden.”

Touré : “Voor ons maakt het niks uit.”

Zézéto : “Zelfs als we ooit met tien of elf spelen, dan zal het nog serieus zijn. Wij zijn hier niet om ons te amuseren.”

Yapi Yapo : “Amusement komt erbij. Versta me niet verkeerd : als de mensen graag zien wat we doen, doet ons dat ook plezier. Maar het gaat in de eerste plaats om de punten. Ik wil de mensen graag vermaken, maar ik voel me geen clown, dat zeker niet. Het doet mij plezier als de mensen zeggen dat ze genieten van mijn spel. Maar we mogen het plezier niet opzoeken, snap je ?”

Touré : “Ik denk dat de supporters van Beveren meer genieten dan een paar jaar geleden. Ze komen alleszins met meer naar de wedstrijd.”

Yapi Yapo : “Voor een Afrikaan is het belangrijk dat de toeschouwers genieten. Voetballers houden van mooie dingen om zich heen, lachende mensen, muziek, mooie kleren… Maar het voetbal blijft het belangrijkste. We hebben veel opgeofferd om tot hier te geraken, maar we beseffen dat dit slechts een begin is. Het stopt hier niet.”

Touré : “We willen allemaal naar een grote club.”

Yapi Yapo : “Iedereen droomt van Real of Manchester, maar we beseffen goed dat we niet allemaal bij de ploeg van onze dromen gaan terecht komen. Ons motto is : werk hard, en het geluk stuurt je uit. Er bestaat geen plan.”

door Peter T’Kint

‘We willen allemaal naar een grote club.’

‘Ik denk dat de supporters van Beveren meer genieten dan een paar jaar geleden.’