Ooit maakte hij als spits met dribbels verdedigingen zot, vandaag krijgt hij met wat gepruts aan de knoppen een zaal op zijn kop. Bijvoorbeeld in Knokke.

Een mens maakt keuzes, een voetballer ook. Wat doe je dan, als het bijna afgelopen is met sjotten? Trainer worden? Golfen? Een club kopen – een spaarboekje brengt ook niets meer op? Of als analist met een ongemakkelijk zittend pak op een veel te kleine perstribune kruipen, tussen het voorheen gehate journalistentuig? Allemaal goeie surrogaatoplossingen voor wie de geur van gras (nog) niet kan missen.

Er zijn er ook die iets anders nodig hebben. De gasten uit de categorie ‘Je veux de l’amour‘. Rockster zijn in het wereldje, hun voetbalwereldje, dat was hun ding. Zo word je dan dj, om maar iets te zeggen. En ga je door met waar je het best in was: het animeren van je omgeving, het showen van je perfect afgetrainde body, of wat daarvan overblijft, het liefst voor een bewonderend publiek van babes met een decolleté om in weg te dromen. Ah ja.

Zo’n vent is Djibril Cissé,een man die met zijn looks altijd in the picture heeft gestaan, die een carrière heeft gemaakt om u tegen te zeggen – op twee ernstige blessures na – en die nooit iemand onverschillig heeft gelaten.

Zo komt het dat de vroegere midvoor van Auxerre, Liverpool, Marseille en Queens Park Rangers (om er maar een paar te noemen), die in de tweede helft van het afgelopen seizoen bij de Qatari’s van Al-Gharafa voetbalde, eind mei twee avonden in België neerstrijkt.

Niet om er een club te zoeken of om met een paar maten voor de lol een balletje hoog te houden. Wel om aan te tonen dat een voormalig – mogen we dat al zeggen? – voetbalartiest ook achter de draaitafel creatief kan zijn, en dat het verschil tussen een mooie voetbalbeweging en een goeie mix uiteindelijk niet zo groot is. Vooral als zo’n man met zijn hoog opgetrokken sokken, geblondeerd kapsel en zijn Mr Lenoiroutfit (zijn eigen kledingmerk, quoi!) draait met de bezetenheid van een voetballer die een Champions Leaguefinale speelt.

Dus laat hij die zaterdagavond in de Gotha Club in Knokke zien hoe hij de knoppen van zijn Mac en zijn Serato bedient. Niet zoals zo veel anderen, die doen alsof en dan hopen dat het niet opvalt dat hun compagnon de route – die avond in Knokke Cissés partner die samen met hem het duo Black Snow vormt – het echte werk doet. Niets van aan. Cissé is sinds zijn vijftiende een dj in het diepst van zijn gedachten. Hij beheerst het vak, want dat is het toch wel. Zo staat hij daar, de 41-voudige Franse international, statig als een Grieks standbeeld – van uit de tijd dat Grieks nog een waardeoordeel was – en getatoeëerd als een fan van Prison Break.

Dat ziet ook Daniel Camus, in een vorig leven kuitenbijter bij Molenbeek, La Louvière en andere droomclubs, vandaag eigenaar van de zaak. In de namiddag was hij wel even te laat op de afspraak op het strand van Knokke, dat toen nog meer op de binnenkant van een frigobox leek, door de scherpe koude wind. “Sorry daarvoor,” zegt Camus, “ik vond geen parkeerplaats.” Hij staat in de vipruimte van de Gotha Club, waar de avond tevoren veel meer volk opgedaagd was rond… Paris Hilton.

Er is nog werk aan de winkel voor een dj op studs.

Dan maar de dansvloer op, waar het intussen al laat geworden is en de laatste fuifnummers virtuele gebaren maken. Tiens, is die blondine daar ons niet bekend van tv? Alors on dance… Zo vreemd is dat trouwens niet, die carrièremove van de Franse voetballer.

Djibril, dat begint toch met dj?

DOOR GUY VERSTRAETEN – BEELDEN: MARCELLINO BOGAERT/ADDICTED 2 CLICK

“Hij beheerst het vak, want dat is het toch wel.”