Zo onzeker als de toekomst van KV Mechelen is, zo zeker is het dat Willy Van den Wijngaert er niet meer in past.

Kwam het door de steeds lager zakkende zon die surrealistisch lange schaduwen tekende op het veld ? Kwam het door de slappe prestatie van de ploeg die slechts een schim bleek van het team dat in vorige wedstrijden bekoorde door zijn offensief samenspel ? Kwam het door de vele beschimpende spandoeken gericht aan de afwezige WillyVan denWijngaert en Rosie ? Of kwam het door het gegeven dat elf van de tweeëntwintig op het veld staande spelers al drie maanden niet zijn betaald ? Meer dan aghost looking for a body bleek KV Mechelen afgelopen zondag tegen SK Beveren hoe dan ook niet meer te zijn.

Het zitje met nummer honderd bleef onbezeten, want de voorzitter, zo meldden de luidsprekers na de wedstrijd, was in vergadering. Maar slechts een enkele naïeveling was het die niet geloofde dat het hier veeleer om een smoes dan een plan ging. Met de moed in de schoenen deed de voorzitter van Mechelen daarmee ten opzichte van de hem ooit zo ophemelende supporters wat hij eerder al ten overstaan van zijn eigen bestuur had gedaan : namelijk op momenten dat de nood het hoogst is, verstek laten gaan.

Zestien oktober was het toen de algemene vergadering van de club het zogezegd ultieme reddingsplan van Willy Van den Wijngaert aanhoorde. Er zou, zo meldde de voorzitter, veertien dagen later hulp uit Paraguay komen. Maar gevraagd daarvan officiële documenten voor te leggen, hulde de voorzitter zich in de grootste geheimzinnigheid. Inmiddels is gebleken wat iedereen al vermoedde, namelijk dat de Paraguayaanse piste niet ernstig kon worden genomen.

Afgesproken werd nadien dat op 5 november een nieuwe algemene vergadering zou plaatsvinden. Hoewel Willy Van den Wijngaert zich in de pers afzijdig houdt, liet hij zich wel graag ontvallen dat daarvan geen sprake kan zijn. Zeven dagen op voorhand, zo verklaarde hij, moest hij er schriftelijk van op de hoogte zijn gebracht en zulks was niet gebeurd. Was Willy uit het oog verloren dat zeven van de vijftien leden van de raad van beheer – dat is meer dan de vereiste een vijfde – een aangetekende brief hebben gestuurd om op basis van de statuten het samenroepen van de algemene vergadering te eisen ? En met de vraag acht punten op de agenda te plaatsen, zoals de financiële situatie van de club, de procedures die hangende zijn en het oprichten van werkgroepen, punten nota bene die de voorzitter op de vorige vergadering had geweigerd te behandelen ? Bang als de voorzitter is te zullen worden weggestemd of althans dat stappen daartoe zouden worden ondernomen, hult hij zich in onwetendheid.

Of zijn vrees gegrond is, is lang niet zeker. Want dat over wie ervan wordt verdacht zich tegen de voorzitter te keren in het Mechelse weinig vleiende roddels worden rondgestrooid, zou sommigen ertoe kunnen nopen in het zog van de voorzitter te blijven. En op die manier de benodigde tweederdemeerderheid om de voorzitter te ontzetten onmogelijk te maken. Edoch, van het vijftigtal leden die de vzw in de gloriedagen van KV Mechelen onder voorzitter Cordier nog kende, mogen er dan nog slechts vijftien overschieten, bereid om zich in wilde avonturen te storten, lijken ze allerminst.

Geen weldenkend mens die na de kunstjes die Van den Wijngaert eerder flikte diens idee om de Nederlander CorneliusVeenbrink in te schakelen ausérieux nam. Van buitenaf opgelegde kunstgrepen – zo toonden RWDM, Aalst of Harelbeke aan – blijken doorgaans niet vatbaar voor succes. Hoe aantrekkelijk het plan-Veenbrink, een consultant die er na contacten met de groep rond DeMos en Aalbers de voorkeur aan zou hebben gegeven rechtstreeks naar Van den Wijngaert te stappen, ook uitziet, het is, menen sommigen, van een bedrieglijke eenvoud : iemand koopt het stadion en verhuurt het daarna aan de club. Vraag is natuurlijk : wie ? Wie heeft zoveel miljoenen en is bereid de onzekerheid op zich te nemen ? Een groep projectontwikkelaars behoort tot de mogelijkheden, evenals het stadsbestuur, want in tegenstelling tot de meeste andere ploegen is KV Mechelen zélf de eigenaar van zijn gronden en stadion. Edoch. Aan een idee dat zo eenvoudig is, is uiteraard ook vroeger al gedacht. En dan blijken de eisen van de schuldeisers of hypotheekmaatschappijen in turbulente tijden zo goed als onoverkomelijke hindernissen te zijn. Kortom, ook het zoveelste konijn dat de Mechelse preses uit zijn hoed tovert, blijkt dood te zijn.

Hoe het verder moet, was zondag na KV Mechelen-SK Beveren nog onduidelijk, maar gedacht kan wel worden aan een vereffening van KV, waarbij de achterstallige betalingen worden overgenomen en men een budget voor het lopend jaar voorlegt. Dan kan een nieuwe vzw of nv het stamnummer 25 overnemen en staat Willy Van den Wijngaert buitenspel.

door Raoul De Groote

Op momenten dat de nood ht hoogst is laat de voorzitter verstek gaan.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content