Met Lucas Zelenka vertrok vorig seizoen de laatste smaakmaker uit het Kuipke, de man die als de wedstrijd op slot zat met een dribbel iets kon forceren of zomaar met een leukigheidje het publiek kon vermaken. Zijn vertrek heeft Westerlo dit seizoen nooit kunnen opvangen, waardoor de club in de rangschikking het met een plaats in de middenmoot moet stellen en een grijs seizoen kende.
Bart Deelkens, vorig jaar een van de spraakmakers in de competitie, begon mat aan het seizoen, maar herpakte zich. Op een verdere spectaculaire groei zoals destijds was het evenwel nog wachten. Reden waarom wellicht aan transfergeruchten die in de tweede helft van de competitie opdoken, geen verder gevolg werd gegeven.
Achterin speelde Westerlo in het begin van de competitie met extra ingebouwde zekerheden : werd zoals in de openingsmatch op Brugge niet met een libero uitgepakt, dan wel met een vrije man die bij balbezit vóór en balverlies áchter de verdediging ging voetballen. Een en ander had te maken met de zwakke start, want zowel tegen Club Brugge, Eendracht Aalst als AA Gent werd verloren. Bovendien wou Jan Ceulemans Westerlo in zijn allereerste Europese ervaring – aan de bekerwinst hield de club een Uefabekerticket over – niet met de billen bloot zien gaan. De confrontatie met Hertha Berlijn leverde door het tv-geld financieel een paar miljoen op, maar sportief ging de club er al meteen uit. Op een niet al te flagrante wijze evenwel (0-1 en 1-0), waardoor de meesten in Westerlo, gezien de slechte start in de competitie, er niet eens rouwig om waren.
Het bracht wel aan het licht hoe weinig zelfvertrouwen er op dat moment in de groep schuilde : als Jan Ceulemans hier en daar uitpakte met een verdedigende opstelling, was dat mede op vraag van de spelersgroep. En dat is naast het vertrek van Zelenka afgelopen seizoen misschien wel het grootste manco geweest in Westerlo : dat de groep er mentaal niet rijp genoeg toe bleek de slechte start te boven te komen. De angst voor het falen was te groot.
Bovendien miste de ploeg voorin punch : Pelic scoorde wel wat, maar mist dat harde, dat wíllen; Vandenbergh maakte er een tiental en etaleerde kwaliteiten, maar woog als jongere nog te weinig op een verdediging; Cisse Severeyns, voor wie voorin een mooie taak lag weggelegd, bleef onder de verwachtingen. Net als Sammy Vandenbossche, nochtans de enige speler voor wie Westerlo, op aandringen van de trainer, een paar miljoen had uitgegeven. Dan was de club beter af met de bij Geel gehaalde Björn Smits, die frequent in de ploeg stond en degelijk presteerde. Zonder meer evenwel.
Geen toeval dat het hier een verdedigend ingestelde middenvelder betreft. Ook de andere spelers die zich positief lieten opmerken, moeten vooral in het defensieve worden gezocht. Marc Schaessens wist de ploeg al eens op sleeptouw te nemen en verder viel vooral Sidney Lammens op. Zeker als hij als mandekker werd uitgespeeld, bleek hij met zijn vinnigheid en verbetenheid haast niet te passeren.
Kortom, individueel vallen er een paar lichtpunten te onthouden en collectief werd hier en daar een aardige wedstrijd gespeeld, maar de successen uit het verleden konden niet worden geëvenaard, want te veel spelers vielen door de mand en de trainer kreeg hen onvoldoende over het dood punt heen. Toni Brogno weet volgend seizoen waar hij aan toe is.
door Raoul De Groote, ,
