Jacques Sys
Jacques Sys Jacques Sys is een Belgische sportjournalist

Mensen die de eerste keer naar een zesdaagse gaan, begrijpen absoluut niet waarom er in dat soort wedstrijden niet meer ongevallen gebeuren. Rond zesdaagsen hangt van oudsher de geur van volksvermaak, maar dat neemt niet weg dat de atletische prestaties die renners leveren enorm zijn en dat die inspanningen vaak worden onderschat. Omdat het tempo waanzinnig hoog ligt en de baan relatief klein is, zijn de risico’s groot. Zo groeiden bijvoorbeeld dernywedstrijden de laatste jaren uit tot een gigantisch succes. Gangmakers en renners zorgen telkens weer voor een wervelende show. Niet zelden stormen drie renners op een lijn met een snelheid van meer dan 75 kilometer per uur de laatste ronde in. Als er dan iets misgaat, zijn de gevolgen dramatisch. Maar er was nog nooit iets misgegaan.

Ook ploegkoersen, de koninginnendiscipline van de zesdaagsen, zijn in wezen een levensgevaarlijke onderneming : daarin worden er snelheden gehaald van rond de 55 kilometer per uur en moet je bij de aflossing in een kluwen van andere renners je ploegmaat zien te vinden. In Gent gingen er vorige week dertien ploegen van start, wat betekent dat er tijdens een koppelrit 26 renners rijden op een 166 meter lange baan. In andere wielerbanen is dat niet anders ; hoe langer de baan, hoe meer ploegen er trouwens deelnemen. Stuurvaardigheid en een fenomenaal reactievermogen zijn absolute voorwaarden om overeind te blijven. Er gebeuren geregeld uitwijkmanoeuvres want in volle inspanning wil je wel eens het overzicht verliezen. Dat valpartijen daarbij nauwelijks voorkomen, pleit voor het vakmanschap van de renners. Ook al was het wat dat betreft wachten op het eerste ongeluk. Dat is er afgelopen zaterdag helaas in Gent gekomen. In dramatische omstandigheden.

De dodelijke val die de Spanjaard Isaac Gálvez tijdens de voorlaatste dag van de Gentse zesdaagse maakte, is een zware slag voor de wereld van de zesdaagsen. Na een contact met Dimitri De Fauw tijdens de tweede ploegkoers van de avond werd Gálvez tegen de balustrade gekatapulteerd en bleef vervolgens liggen. Als bezoeker van de Gentse zesdaagse zagen we het voor onze ogen gebeuren. Gálvez bewoog eerst nog zijn benen en heel even leek het nog mee te vallen. Maar toen de dokter eensklaps begon te reanimeren, ontstond er eerst een kreet van afschuw en vervolgens een akelige stilte in het Kuipke. De ruim vierduizend toeschouwers die op dat moment nog aanwezig waren, keken machteloos naar het werk dat de hulpverleners op de ovalen baan verrichtten. De Duitse wielrenner Christian Grassmann zat in zijn cabine te huilen als een klein kind, Gálvez’ ploegmaat Juan Llaneras ijsbeerde rusteloos op en neer, de gsm in de hand. Na een kwartier was de MUG van het Universitair Ziekenhuis van Gent ter plaatse, maar de reanimatie ging ondertussen verder.

Nooit in een lange carrière hebben we zo’n beklemmende en angstige sfeer meegemaakt als in die momenten. Meer dan een halfuur duurde de reanimatie van Isaac Gálvez, op een gegeven moment werd de hartmassage rond hem met dekens afgeschermd, maar vanaf de tribune hadden de mensen een pijnlijk zicht op de verwoede pogingen van de hulpverleners om het leven van de Spanjaard te redden. Uiteindelijk werd hij voorzichtig op de draagberrie gelegd. Terwijl Gálvez naar de ziekenwagen werd gebracht, ging de reanimatie verder. Het was een hallucinant, ijzingwekkend beeld. De ernst van de situatie was op dat moment iedereen al lang duidelijk. Llaneras liep de hulpverleners achterna, sommige toeschouwers werden onwel, iemand van het organisatiecomité had zelf hartklachten en moest, in een nieuwe opstoot van paniek, worden behandeld en naar het ziekenhuis worden gebracht. Toen de organisatoren lieten horen dat ze in samenspraak met de renners de wedstrijd zouden stilleggen, applaudisseerde het publiek. Om vervolgens stil en sereen het Sportpaleis te verlaten.

Nooit werd de relativiteit van de sport (en van het leven) meer geaccentueerd dan op dat schokkend ogenblik. Hier en daar liet iemand de tranen de vrije loop. In het Citadelpark rond het Kuipke stonden enkele mensen stil en staarden versuft voor zich uit. Op weg naar het ziekenhuis overleed Isaac Gálvez, 31 jaar en sinds enkele weken getrouwd. De organisatoren besloten de wedstrijd meteen helemaal stop te zetten. Op het palmares van de Gentse zesdaagse zal de editie van 2006 leeg blijven.

Uiteraard zal het dodelijke ongeluk van Isaac Gálvez vragen doen rijzen. Natuurlijk zijn er dingen die altijd beter kunnen : een bescherming aanbrengen aan de balustrade bijvoorbeeld. Intussen is uit het onderzoek van het parket gebleken dat de organisatoren vrijuit gaan en dat het gebeurde als een werkongeval beschouwd moet worden. Het klinkt luguber maar het is inderdaad niet anders : net zoals in massaspurten op de weg of tijdens de afdaling van een col horen valpartijen ook in zesdaagsen bij de risico’s van het vak. De reglementering in ploegkoersen is beperkt en dat kan ook niet anders. Je kan uitsluitend rekenen op de stuurvaardigheid van de renners. Het blijft daarom verbazend dat er op de piste zo weinig ongelukken gebeuren. In 1956 overleed Stan Ockers na een val op de wielerbaan van Antwerpen ; de dood van de toen regerende wereldkampioen dompelde heel het land in diepe rouw. En in 1969 stierf de dernyrijder van Eddy Merckx, Fernand Wambts, na een val op de piste van het Franse Blois. Merckx zelf, die lang nodig had om deze opdoffer te verwerken, hield aan deze val een chronische rugpijn over en heeft altijd verteld dat hij nadien in het klimmen nooit meer de oude is geweest.

Hoe hoog de emoties dezer dagen oplaaien, straks draait de carrousel gewoon verder. Op 28 december begint de zesdaagse van Zürich, tot en met 13 februari staan er vanaf dat moment zeven zesdaagsen geprogrammeerd, met tussenin telkens maar één dag recuperatie. Heel algemeen wordt de belasting voor sporters steeds groter en daar ontsnappen ook zesdaagsen niet aan. Renners willen ook wel eens klagen over de te grote inspanningen die ze tijdens de tweede helft van het seizoen onder de wielen geschoven krijgen. Dat sloopt het lichaam en pistiers mopperen er in de coulissen al langer over dat dat de kans op concentratiestoornissen en derhalve valpartijen verhoogt. Verder dan stil protest zijn ze echter nog niet gekomen.

Het dodelijke ongeluk van Isaac Gálvez is absoluut niet te wijten aan een overladen programma. De zesdaagse van Gent wordt gereden op een relatief rustig moment in het seizoen, er is dan nog voldoende tijd voor herstel. Maar met het oog op de komende zware weken kan het ook bij die organisatoren die nu koppig vasthouden aan hun datum, geen kwaad om zich te bezinnen. Voor er nog meer ongelukken gebeuren en deze discipline een mokerslag krijgt die ze niet meer kan verwerken.

JACQUES SYS

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content