Dat staat op zijn arm, en het is in de ogen van Noa Lang (21) een van de mooiste boodschappen die zijn lichaam sieren. Omdat ze staat voor wat hij probeert. Een blik in het hoofd van de beste speler van Club Brugge de voorbije weken.
Twee wedstrijdsituaties die symbolisch zijn voor de evolutie van Noa Lang als voetballer.
18 december 2019, een bekerduel tussen Telstar en Ajax (3-4). Het is nog de eerste helft en Dusan Tadic verstuurt een diepe pass op Lang. De bal gaat over de zijlijn. Dat leidt tot wederzijds onbegrip, noteren aanwezige media. Volgens de Serviër had Lang diep moeten gaan, de Nederlander vindt dat hij de bal in de voet had moeten krijgen. Erik ten Hag, hoofdcoach van Ajax, mengt zich in het debat en geeft Lang een voor iedereen duidelijk hoorbare uitbrander. ‘Noa, je moet gewoon diep lopen’, schreeuwt hij zijn aanvaller toe. ‘Je moet luisteren. Je moet het gewoon doen. Houd nou eens op. Dit is onze wedstrijd, niet jouw wedstrijd.’ Na de wedstrijd komt Ten Hag tegenover Fox Sports nog eens terug op het incident. ‘Noa moet het accepteren als de grote Tadic iets tegen hem zegt. Dat wil niet zeggen dat hij altijd gelijk heeft, maar op dat moment moet je je mond houden, accepteren en doorgaan.’
Bij Ajax was er de concurrentie en ook wel het strakke van het systeem, in Brugge geniet Lang vooral van zijn vrijheid.
17 januari 2021, een competitieduel tussen Beerschot en Club Brugge op het Kiel. Lang heeft net zijn oma verloren aan corona, maar dat weet de buitenwereld dan nog niet. Hij draagt een shirt onder zijn wedstrijdshirt met een boodschap, maar heeft dat op het moment dat Krepin Diatta geblesseerd voor verzorging naar de kant moet, nog niet kunnen tonen. Zijn ploeg leidt met 0-2 als Club Brugge een vrije trap mag nemen voor een fout op de Senegalees. ‘Noa, na de spelhervatting de rechterflank nemen’, roept Philippe Clement hem toe. Die spelhervatting wordt niks, en als een speer spurt Lang naar de flank, om die dicht te houden. Even later zorgt hij voor 0-3 en mag hij gaan douchen.
Twee wedstrijdsituaties, één boodschap. Zíjn wedstrijd is het niet langer, wat ook de omstandigheden zijn. Het kwartje is gevallen. Niet bij Ajax, wel in Brugge.
Geen zin
Acht scouts zet Club Brugge dezer dagen in om het succes van de laatste vijf jaar te bestendigen. Acht kenners, jong en oud, die op basis van tips en data wereldwijd de markt afspeuren, op zoek naar jong talent. Maanden op voorhand werken ze aan schaduwelftallen, om een vertrek op te vangen. Of, zoals voorzitter Bart Verhaeghe het vorige week nog zei: ‘Wij laten niks aan het toeval over. Ik weet nu al wie volgende zomer vertrekt. En we zoeken nu al naar vervangers.’
Toen vorige lente Emmanuel Dennis en Krepin Diatta aangaven uit te zijn op een transfer, ging Club op zoek. Het had met Anthony Limbombe en Arnaut Danjuma al goeie ervaringen in Nederland en één van de profielen die naar voor kwamen, was dat van Noa Lang: 21, buitenspeler, en door Ajax vorig seizoen uitgeleend aan FC Twente. Corona maakte al na anderhalve maand een einde aan die volgende stap in zijn carrière, maar Lang, zo bleek, was op zoek naar speelminuten. Niet naar een transfer. Teruggekeerd uit Enschede wilde hij het waarmaken bij Ajax, liet hij Club Brugge weten, toen de West-Vlamingen zich een eerste keer meldden. Een tweede keer ook. En een derde en vierde keer. In een televisiereportage van FunX over voetbal op de pleintjes zei hij onlangs: ‘Ik wilde bij Ajax blijven, daar doorbreken. En als dat niet kon, dan maar uitlenen.’ Maar daar zag Ten Hag geen brood in: het was blijven en zich in de ploeg knokken, en onder meer aanvoerder Tadic uit de ploeg spelen, of definitief vertrekken. Uiteindelijk kwam hij daarom toch mee naar Brugge voor een gesprek.
Waarom hij uiteindelijk op deadlinedag een contract tekende, legde Lang met de kerst uit in Voetbal International. ‘In Brugge voelde ik direct waardering. Ze wisten alles van me en deden veel moeite om me te halen. Ze hadden zich verdiept in de voetballer én de mens. Bovendien lag er een plan. Na dat gesprek kreeg ik dagenlang berichtjes. Van de trainer, de voorzitter, iedereen. ‘Nummer 10 ligt klaar’ en ‘We hebben je nodig’. Toen heb ik gezegd: zeg de andere clubs maar af. Ik ga naar Club. Ajax wilde eigenlijk niet meewerken. Het kwam pas op de laatste dag van de window rond. Om 23.30 uur heb ik bij Jong Oranje nog allemaal zaken getekend en ingescand.’
De huur van toen is inmiddels omgezet in een definitieve overeenkomst. Kostprijs: 6,5 miljoen euro. Aanleiding om toch overstag te gaan: zijn gemiste start bij Ajax. De Ajacieden begonnen op 13 september aan de competitie met duels tegen Sparta, RKC en Vitesse. Lang kreeg van Ten Hag acht minuten en had de boodschap begrepen. Als hij in die wedstrijden al niet werd opgesteld, wat zou de rest dan brengen?
Vrijheid
Zondagmiddag krijgt Club Brugge Standard over de vloer. Het was op Sclessin, dat we Lang een eerste keer in het shirt van Club zagen. Eén helft, als invaller aan de rust voor Emmanuel Dennis, gestart op links. In een matige wedstrijd van de kampioen was Lang in die 45 minuten een lichtpunt met dribbels, een goeie lange knal in de hoek en een gevaarlijke kopbal die door Arnaud Bodart tegen de paal werd geduwd. Een paar dagen later was er al meteen een eerste succesje. Uit bij Zenit hielp Lang, opnieuw invaller, via Hans Vanaken en Ruud Vormer Club mee aan de 1-2-winst. In goed een uur – een keer 45 en een keer 15 minuten – had de Nederlander laten zien dat hij in de combinaties Club wat bij kon brengen. Anders dan Dennis, van wie je zelden weet waar hij uitkomt als hij een dribbel begint, was Lang meer voorspelbaar.
In Amsterdam, ploeg van zijn hart, en Rotterdam, stad waar hij opgroeide, slaakten ze opgelucht een zucht: dream, believe, achieve, het kwam dan toch nog goed met zijn leitmotiv.
Wat hij nodig heeft? Warmte (wie niet?), respect (wie niet?), een schouderklopje (wie niet?) en vrijheid (wie niet?). Voor de rest zorgt hij zelf wel. Voetbalintelligentie? Die druipt van de Rotterdammer. Zijn moeder voetbalde ook, tot op het hoogste niveau zelfs, maar ze heeft niet graag dat hij het vermeldt in interviews. Toen hij er eentje gaf, aan Brahim Lakhal, een Nederlandse influencer/vlogger van Marokkaanse afkomst, en dat vermeldde, kon Lang het lachen amper inhouden.
Ontwapenend eerlijk is hij in dat soort momenten op televisie. Lang heeft lak aan mediatraining en politiek correcte antwoorden. Of het nu in de autostoel is bij Andy van der Meijde, de vlog van Brahim, de reportage op zijn pleintje in Rotterdam Zevenkamp, of in de Player’s favorite met Oussama Ahammoud: je krijgt altijd een spontane Lang te zien die op alle vragen antwoordt. Of dat nu over de relatie met zijn stiefvader Nourdin Boukhari (ex-speler van onder meer Ajax en Sparta en Marokkaans international) gaat, over die met zijn moeder of zijn vader, of over zijn overgang van Feyenoord naar Ajax. En over zijn angst, die keer dat hij nog amper recht kon, en de dokters na een MRI-scan vreesden dat hij nooit meer op topniveau zou kunnen voetballen. Gelukkig bleken de kleine breukjes in zijn onderrug na een periode van zeven maanden zonder voetbal alsnog geheeld te raken en kwam het allemaal goed. Sindsdien gaat hij geregeld onder de scanner, maar eerder uit voorzorg.
Wat mensen van hem denken? So what. Alleen zijn vrienden kennen hem echt.
Zou jij met jouw talent al niet verder hebben moeten staan? Het is een bedenking die hij vaak hoort. In de reportage over de voetbalpleintjes haalt hij daaromtrent een gesprek met een vertrouweling aan. Die zegt hem: ‘Misschien wel. Maar ieder persoon heeft zijn eigen route, zijn eigen ontwikkeling, en jij wordt misschien wat later volwassener dan een ander.’
En zo is het. Hij is gewoon wat later.
Nederlandse journalisten zijn verrast door de ontwikkeling die Noa Lang het laatste jaar doormaakt. Ten Hag vond al dat hij ‘meer volwassen’ was teruggekeerd uit Enschede, en die evolutie trekt hij door in Brugge. Weg uit zijn milieu van Rotterdam en Amsterdam leert hij in West-Vlaanderen verder op eigen benen staan. Steevast wel omringd door vrienden, maar op het veld is hij ambitieus en gedisciplineerd. Met op de rug het nummer tien, ‘het mooiste nummer dat er is.’
Een speelvogel is hij geenszins, zeggen mensen die hem kennen. Hij gaat lopen of fitnessen als het moet, alleen niet altijd volgens het hem door de club opgelegde schema, zo eigenwijs blijft hij wel. Bij Ajax was er de concurrentie en ook wel het strakke van het systeem, in Brugge geniet hij vooral van zijn vrijheid. En dan is geen inspanning hem te veel, zagen we zondag, toen hij meer dan twaalf kilometer rende tegen KRC Genk. Philippe Clement stelde hem al op als buitenspeler op links, flankspeler op rechts, hangende spits in een systeem met twee. Lang kan het allemaal, zelfs de rol van spelmaker.
In het begin was het fysiek nog wat harken. Maar met de minuten in de benen kwam ook het rendement uit de benen, uit het koppie. Een eerste goal in Leuven, uit strafschop. Een eerste veldgoal tegen Mechelen, een week later. De eerste assists volgden binnen de week: tegen STVV, Lazio en Antwerp, tussen 5 en 13 december. Een eerste dubbel zelfs, thuis tegen Eupen, als afsluiter van het jaar, op tweede kerstdag. Na Nieuwjaar trok hij die lijn door: beslissend in Beerschot, beslissend op STVV en man van de match zondag op de topper tegen KRC Genk.
Het talentje dat bij de jeugd haast steevast speler van het tornooi werd, flikt het ook nu bij de volwassenen. Acht goals en vier assists in twintig duels met Club Brugge, dat zijn topcijfers. Verrast is hij niet. ‘Ik heb altijd geweten dat ik het kon.’
Internationaal
Hij is er dan ook eentje van 125 procent, zegt hij in de vlog van Brahim al lachend. Vijftig procent Surinaams, dat heeft hij van zijn biologische vader. Vijftig procent Nederlands, dat heeft hij van zijn moeder. En 25 procent Marokkaans. Dat heeft hij van zijn stiefvader Nourdin Boukhari. In de vlog van Brahim komt die even in beeld, biddend, in traditionele kleding. Lang doet er mee aan de ramadan, niet omdat hij islamitisch is, maar hij heeft Marokkaanse halfzusjes en veel Marokkaanse vrienden en wil ook wel eens ‘beleven’ wat het is, een hele dag eten noch drinken tot de zon ondergaat. Hij houdt het ook vol, ondanks een looptraining, maar als Boukhari voor hem lekker heeft gekookt, kost het wel grote inspanningen om in het laatste anderhalf uur niet voor de geuren te bezwijken.
Boukhari, die een jaar of twaalf samenleefde met zijn moeder en die hij nog steeds spreekt, speelde een grote rol in zijn leven als voetballer. Fan van Ajax was Lang zijn hele leven, maar toen zijn moeder een relatie kreeg met de Ajacied, werd de droom om voor de Amsterdammers te voetballen steeds groter. Toen hij twaalf was, meldde de club zich een eerste keer. Noa voetbalde toen al een half decennium voor Feyenoord en zijn moeder vond de afstand te groot. Ze weigerde en voegde eraan toe: ‘Als ze jou echt goed vinden, komen ze wel terug.’ Een en twee jaar later stond Ajax er weer. Op zijn veertiende mocht hij gaan. Het was Nourdin die hem in de auto inlichtte, Noa wist geeneens van het contact.
Doordat zijn stiefvader een profvoetballer was, is Lang al eerder buiten Nederland geweest, Brugge is niet zijn eerste buitenlandse ervaring. Toen Boukhari naar FC Nantes werd getransfereerd, sloot Noa zich aan bij de Bretoense jeugd van de ploeg. En toen Boukhari in Istanboel voor Kasimpasa ging voetballen, voetbalde Noa voor Besiktas. Telkens bleef hij ook voor Feyenoord voetballen en met de Rotterdammers ook tornooitjes spelen. Het maakte van hem een wereldburger, die zijn talen leerde, Frans en Engels.
Tegenspraak
Dream, believe, achieve. Hij geeft het iedereen mee als levenswijsheid. Dromen van profvoetbal deed Noa Lang al heel vroeg. Het was zijn Surinaamse vader die hem naar zijn eerste clubje bracht. Noa was nog veel te jong en zijn pa moest bij de trainer van dat clubje heel hard aandringen om zijn zoon een kans te geven. Diverse keren vertelt Noa in de video-interviews dat verhaal, en telkens glinsteren zijn ogen: ‘Ik kreeg uiteindelijk toch een kans, toonde wat ik kon en na een paar minuten al zei de trainer: zondag hebben we match, doe maar mee.’
Toen begon hij aan zijn droom.
Tussen dream en achieve lag een heel lange weg. Die liep, na een paar jaar, over Feyenoord en daarna Ajax. Die liep ook over doornen, want de voetballer bleek niet op zijn mondje gevallen. Geregeld, zo onthult hij in een van de interviews, moest zijn moeder zich melden op Ajax. Een keer zelfs kreeg ze er te horen dat het ‘één voor twaalf’ was. Lang: ‘Het kwartje moest vallen, vonden ze bij Ajax.’ Achteraf bekeken was het vooral ‘stoer doen’.
Zelfverzekerd, zo komt hij over. Sommigen noemen het arrogant. ‘Hier ben ik voor gemaakt’, klonk het in het najaar van 2019, toen we hem aan het werk zagen in Lille, in de Champions League. Nog voor die match, in september 2019, zei hij, pas 20, in een filmpje: ‘Als ik mijn carrière zelf zou kunnen bepalen, dan word ik een heel grote speler bij Ajax, pak ik prijzen, veel prijzen, en dan ga ik op mijn 24e, 25e voor een heel groot bedrag naar Real Madrid.’ Veel jonge voetballers dromen ervan, hij spreekt het ook uit.
Dream, believe, achieve.
Een beetje tegenspraak moet daarbij kunnen. In Amsterdam kregen ze grijze haren van het weerwoord van Lang. Toen we vorige week wat Nederlanders belden, die hem volgen, klonk het: ‘Bij jullie is dat blijkbaar van geen tel. Jullie bekijken hem op zijn voetbalkwaliteiten. En vanop wat afstand is het ons duidelijk dat Philippe Clement de juiste toetsen aanslaat. Ajax is toch wat strenger hé, vaste lijntjes. Noa lijkt beter te gedijen bij wat meer vrijheid.’
Er is ook nog niks gebeurd op de Belgische velden om voor controverse te zorgen. Lang scoort, geniet en speelt gedisciplineerd, ook in balverlies. Een paar keer al gaf Club hem vrij voor de pers, voor een babbel voor of na de match. De eerste keer toverde hij daarbij een modieus brilletje op zijn neus. In Brugge was iedereen verrast, ze hadden Lang nog nooit met bril gezien. In de opname met Oussama Ahammoud, die Lang liet defileren in meegebrachte kleren, droeg hij het ook.
Aan zijn imago heeft hij lak. Wat mensen van hem denken? So what. Alleen zijn vrienden kennen hem echt. En voor zijn vrienden ís hij er. Eentje, zijn beste, is Justin Kluivert.
‘Broer’ noemde hij hem net voor Nieuwjaar in een interview met Voetbal International. Broer is straattaal voor goede vriend. Toch benadrukken de twee dat hun band veel verder gaat dan dat. Kluivert en Lang kennen elkaar al zo’n tien jaar, zijn vaak met elkaar op vakantie geweest en als het even kan, vieren ze kerst bij elkaars familie. Het zijn meer broers dan vrienden. Twee lefgozertjes met zachte voeten, die als tieners droomden van een volle Johan Cruijff Arena. Maar Amsterdam is inmiddels ver weg. Terwijl Lang imponeert in Brugge probeert Kluivert via Red Bull Leipzig alsnog te slagen bij AS Roma.
Beiden hadden lak aan school. Ze keken liever filmpjes op YouTube als er een opdracht moest worden uitgevoerd, maar hadden een gemeenschappelijk doel: de Europese top halen. En dan het liefst samen. Lang, in Voetbal International: ‘Bij mij heeft het misschien wat langer geduurd, maar ik heb wel de Champions League gehaald. Ik ben niet bang. Ik ben op een goede manier zeker van mezelf. Deze stap is er eentje voor mijn ontwikkeling. En Justin? Ze zeggen dat er meerdere wegen naar Rome leiden. Hij heeft gewoon een directe vlucht genomen vanuit Amsterdam, haha. Maar we gaan het allebei halen. Geloof me…’
‘Waarom kom jij niet voor Marokko spelen?’
Omdat hij nog steeds een goeie band heeft met zijn ex-stiefvader Nourdin Boukhari, twee half-Marokkaanse halfzusjes ook, en veel goeie vrienden van Marokkaanse afkomst krijgt Noa Lang wel eens de vraag waarom hij niet voor Marokko zou spelen. Onmogelijk, want Lang heeft geen Marokkaans paspoort.
Hij zit wel bij Jong Oranje, waar hij op 31 mei 2019 debuteerde tegen de U21 van Mexico. Lang speelde in het najaar van 2019 nog heel kort mee in de EK-kwalificaties, en startte als basisspeler toen die in het voorjaar van 2020 hernamen. Twee assists tegen Wit-Rusland werden in het najaar gevolgd door een doelpunt tegen Noorwegen. Toen stokte het. Tegen Gibraltar en Cyprus viel hij kort in, voor de wedstrijden tegen Wit-Rusland en Portugal werd hij niet meer opgeroepen. Aanleiding? Een dispuut met bondscoach Erwin van de Looi, gaf Lang eind december toe bij Fox Sports. De Brugse spits geeft nog steeds graag zijn mening en dat leidde ’tot een klein dingetje’.
