Waar gaf je ooit eens schandalig veel geld aan uit?

“Ze zullen het niet graag horen op Anderlecht, maar: aan een feestje in Madrid, na de Champions League. We zijn daar op stap geweest, hebben gedronken en gegeten ( stilte). Ik ga daar geen verdere commentaar bij geven ( lacht).”

Kortom, het was vettig?

“Vooral dat eten ( lacht). Ja, en overdreven veel champagne, uit van die heel grote flessen, in een exclusieve discotheek … Het was plezant.”

Heb jij nog legerdienst gedaan?

“Spijtig genoeg wel, elf maanden.”

Wat voor een soldaat was je?

“Een moeilijke. Ik ben een heel brave jongen als ik correct word behandeld. Maar daar regeerden ze met een ijzeren vuist, echt overdreven. Daar kwam bij dat onze lichting al wist dat de legerdienst afgeschaft zou worden. In Brasschaat waren ze ook niet erg sportgezind. Ik mocht niet veel en besliste toen om ook maar te gaan dwarsliggen en te rebelleren. Ik heb bijvoorbeeld heel speciale hielen. Ze steken nogal ver uit en zien ook altijd wat rood. Geen probleem, dat is al mijn hele leven zo. Maar toen stapte ik naar het ziekenhuis, zei ik dat het pijn deed en bekwam ik dat ik geen bottines meer mocht dragen. Dan deed ik expres lelijke sportschoenen aan die absoluut niet bij mijn legerkostuum pasten. Ik liet ook een oorbel schieten, zorgde dat de boel begon te ontsteken, en bedekte dat dan met een veel te grote plakker. En ook aan mijn polsen had ik zogezegd iets, waardoor ik met windels rondliep. Dus: afgrijselijk schoeisel, een belachelijk bedekt oor, verband aan mijn polsen en daar nog eens een blauw klakske op, ik zweer het u: het was geen gezicht.

“Ze wisten daar natuurlijk dat ik dat allemaal met opzet deed en probeerden me terug te pakken, maar ze kregen me niet klein. Al stond ik daar wel vaak van zes tot tien onkruid te plukken.”

Welke knappe deerne zou erin slagen je af te leiden als ze in de tribune zou zitten?

” Angelina Jolie, dat vind ik echt een schone madam.”

Wat mislukt nu werkelijk keer op keer telkens je het probeert klaar te maken in de keuken?

“Gele pudding. Maar ik moet ook toegeven dat ik het na twee keer heb opgegeven. Voor de rest stelt koken niet zo veel problemen, omdat ik altijd hetzelfde maak. Ik heb lang alleen gewoond en toen schafte de pot elke keer weer patatjes, groentjes en biefstuk. Ik was niet zo iemand die echt experimenteerde. Af en toe gooide ik ook wel eens kip in de pot, maar daar bleef het bij.

“In Wenen leerde ik dan mijn toekomstige vrouw kennen en die kan schitterend koken. Nu ben ik op haar aangewezen en dat is beter ook. Maar al van jongs af aan eet ik drie keer per week steak, en ik voel me goed. Dat ga ik op mijn 36ste niet meer veranderen. Ik ben fysiek nog prima in orde, dus slecht zal het niet zijn, zeker?”

Wanneer voel je het meest dat je niet meer dat jonge, dartele veulen van weleer bent?

“( lacht) Vooral ’s morgens. Bij de opwarming zijn je spieren wat stijf en ondervind je wel dat je al achttien jaar profvoetballer bent. Zeker nu de velden er wat harder bij liggen. Zodra ik bezig ben, valt het wel mee.”

Stel dat je kot in brand staat en je kan nog één voorwerp redden, waar grijp je dan naar?

“Foto’s. Ik heb een hele collectie. Er zitten herinneringen tussen van Nieuwjaar in Wenen, Kerstmis, Duitsland, familie … En ook van prachtige reizen die ik maakte met mijn toekomstige en met Tomasz Radzinski, mijn beste maat. Zes à zeven jaar lang trokken we met ons tweetjes ieder jaar op stap. Naar de Malediven, Mauritius, de Seychellen, de Dominicaanse Republiek, Guadeloupe … Fantastisch allemaal. We speelden tien à elf jaar samen, dan heb je echt een band. Vorige maand was hij nog hier en zijn we nog eens weggeweest, zoals in de goede, oude tijd.”

Wanneer heb je je onlangs nog eens oeverloos belachelijk gemaakt?

“( lacht) Ik kon er zelf niet aan doen, maar ik ben door mijn stoel gezakt op Nieuwjaar. Och ja, ik ben altijd blij als de mensen met mij lachen.” S

KRISTOF DE RYCK