Amper enkele jaren na de pijnlijkste periode in de clubgeschiedenis staat River Plate opnieuw aan de top. Zondag hopen de Argentijnen het grote FC Barcelona te kloppen in de finale van het WK voor clubs.
Het kruidenierswinkeltje op de hoek van de straten Castillo en Doctor Emilio Ravignani, in de Chacaritawijk, is typisch voor Buenos Aires. Vader, moeder, zoon, dochter én neef werken er. Allemaal zijn ze supporter van River Plate, zoals je kan zien aan het clubembleem dat aan de kaas- en charcuterietoog hangt.
Het is donderdag 26 november en aan de ingang toont een grote flatscreen-tv de terugwedstrijd in de halve finales van de Copa Sudamericana – het Latijns-Amerikaanse equivalent van de Europa League – tussen Club Atlético Huracán en River Plate. Er is nog geen half uur gespeeld als na Patricio Toranzo ook Wanchope Abila scoort voor Huracán: 2-0. Aan de kassa maakt een man die twee blikjes Quilmes (het lokale bier) komt kopen, zich druk. River Plate heeft immers ook de heenwedstrijd in het eigen Estadio Monumental al met 0-1 verloren. ‘Wat een schande, zo verliezen van Huracán. Het gaat van kwaad naar erger. Barça zal ons belachelijk maken. Zouden we niet beter thuisblijven van het WK voor clubs?’
Nahuel, de zoon des huizes, lacht. ‘Maak je niet ongerust. Ze spelen niet voluit. De Copa Sudamericana hebben we vorig jaar al gewonnen. Wetende vanwaar we komen, dan is erbij zijn in Japan al een mirakel.’ De wedstrijd zal uiteindelijk nog op 2-2 eindigen, maar ook dat betekent de uitschakeling voor los Millonarios, de bijnaam voor River Plate. De ploeg krijgt dus voldoende voorbereidingstijd voor het WK voor clubs, waar ze zondag de finale hoopt te spelen tegen het FC Barcelona van Lionel Messi. Voor River Plate wordt het een terugkeer op het hoogste niveau, iets wat amper drie jaar geleden niemand had geloofd.
ONUITWISBARE SCHANDVLEK
Met de Franse ex-international David Trezeguet, die de club van zijn hart uit de nood wilde helpen, in de spits promoveerde River Plate op het einde van het seizoen 2011/12 na een jaar B Nacional, de Argentijnse tweede klasse, opnieuw naar de hoogste afdeling. De degradatie een jaar eerder was ronduit beschamend voor de miljoenen supporters van los Millonarios, de tweede populairste club van het land. Het was een onuitwisbare schandvlek, luid bezongen door de fans van eeuwige rivaal Boca Juniors, die daardoor de enige club werd die nooit uit de Argentijnse Primera División zakte.
Om een einde te maken aan de pijnlijkste periode in zijn geschiedenis rekende River Plate op zijn helden uit het verleden. Zakenman Rodolfo D’Onofrio, die de voorzittersverkiezingen had gewonnen, en Daniel Passarella, die vanuit alle hoeken aangevallen werd voor zijn rampzalige beleid, kwam vervangen, stelde de Uruguayaan Enzo Francescoli aan als manager. Beto Alonso, bijgenaamd de Maradona van River Plate, kreeg een functie als raadgever van de voorzitter. Als trainer koos D’Onofrio voor Ramón Díaz en nadien Marcelo Gallardo, beiden ex-spelers van Monaco. Op het terrein moesten voormalige idolen als Fernando Cavenaghi, Pablo Aimar, Javier Saviola en Lucho González hun ervaring doorgeven aan de jongeren.
Het bleek een winnende strategie, want op korte tijd knoopte River Plate weer aan met het succes: in 2014 de titel en de Copa Sudamericana, in 2015 de Recopa Sudamericana (de Latijns-Amerikaanse versie van de Europese supercup) en na 1986 en 1996 voor de derde keer in de clubgeschiedenis de Copa Libertadores (de Latijns-Amerikaanse Champions League). Vanuit zijn bureau in het Estadio Monumental zag Beto Alonso, spelverdeler van het team in 1986 dat toen ook de Intercontinentale Cup (de voorloper van het WK voor clubs) won, dat het goed was. ‘River heeft zijn plaats aan de top van het Argentijnse en Zuid-Amerikaanse voetbal weer ingenomen. Ik droom ervan dat we opnieuw wereldkampioen worden.’
10.000 FANS IN TOKIO
Voor die grote uitdaging staat trainer Marcelo Gallardo, bijgenaamd el Muñeco (de pop) en bijzonder geliefd bij de fans sinds de nieuwe internationale successen. Als speler won hij met River de Copa Libertadores in 1996, maar de finale van de Intercontinentale Cup ging dat jaar verloren met 1-0 tegen het Juventus van Zinédine Zidane en Alessandro Del Piero. Om beter te doen moet Gallardo ditmaal voorbij het unieke Zuid-Amerikaanse trio Messi-Neymar–Suárez. Een bijzonder zware opdracht, beseft manager Francescoli: ‘Barcelona speelt momenteel fantastisch en is ongetwijfeld favoriet, maar in 90 minuten voetbal is niets onmogelijk. Ik hoop dat we een afspraak hebben met de geschiedenis.’
Er stelt zich echter een probleem. Sinds de 3-0-zege tegen het Mexicaanse Tigres op 5 augustus, die River een ticket opleverde voor Japan, sputtert de motor. Los Millonarios beëindigden het kampioenschap als negende, op 15 punten van kampioen Boca Juniors, en ze werden dus uitgeschakeld in de halve finales van de Copa Sudamericana door Huracán, 23e op 30 in de Argentijnse competitie. Sommige spelers zijn compleet uit vorm, terwijl er ook een aantal is vertrokken – Cavenaghi naar APOEL Nicosia en Ramiro Funes Mori, rots in de defensie, naar Everton – of zal vertrekken – Carlos Sánchez naar het Mexicaanse Monterrey en Matías Kranevitter naar Atlético Madrid – na het WK voor clubs.
River zal wel kunnen rekenen op de steun van zijn supporters. Voor Europese clubs is dit WK niet altijd zo belangrijk, maar de Zuid-Amerikanen zien het als de opperste bekroning. Boca Juniors, tegen AC Milan, was in 2003 de laatste Argentijnse club die de toen nog Intercontinentale Cup wist te winnen. Sindsdien is de kloof tussen de Europese en de Zuid-Amerikaanse ploegen alleen maar gegroeid, maar dat belet de fans van River Plate niet om massaal naar Japan af te zakken. Met meer dan 10.000 kochten ze een pakket vliegtuigticket – tickets voor de twee wedstrijden. Sommigen verkochten zelfs hun hebben en houden om erbij te kunnen zijn.
Hoewel de supporters een deel van hun fierheid verloren met de degradatie, blijft hun liefde voor de club intact. Op de laatste training voor de afreis naar Japan waren er op een zaterdagochtend om en bij de 10.000 fans naar het Estadio Monumental afgezakt. De dag nadien moest de bus van het stadion naar de luchthaven door een mensenzee. ‘De spelers moeten weten dat we hen begeleiden van Buenos Aires tot Tokio’, zegt Nahuel in zijn kruidenierswinkel. ‘Veel supporters hebben enorm veel moeite gedaan om naar Japan te reizen. De spelers zullen zich tegen Barça even hard moeten inspannen om ons opnieuw aan de wereldtop te brengen.’
DOOR LÉO RUIZ IN BUENOS AIRES – FOTO REUTERS
